پزشکان بداخلاق بخوانند

البته روی سخن وزیر بهداشت با همه پزشکان نبوده و بدیهی است که پزشکان زیادی در گوشه و کنار کشور، رابطه اخلاقی و انسانی با بیمار دارند.

اما واقعا کم هم نیستند پزشکانی که با وجود درآمدهای میلیونی در ماه، کمترین وقت را صرف معاینه بیمار می‌کنند و با تجویز نسخه‌های فوری، گویی می‌خواهند فقط هر چه زودتر بیمار را از مطب خود بیرون کنند.

خیلی از آنها هم حوصله شنیدن پرسش‌ها و دغدغه‌های بیماران را ندارند و اگر بخواهید درباره بیماری‌تان چند پرسش ساده بپرسید، خیلی زود از کوره درمی‌روند، اخم‌هایشان در هم می‌رود و با بیمار با دید یک شهروند محترم برخورد نمی‌کنند.

این مشکل در بیمارستان‌های دولتی حادتر است و بسیاری از پزشکان با بیمارشان اصلا سلام و احوالپرسی هم نمی‌کنند.

معمولا کمبود وقت را دلیل رفتار پزشکان بداخلاق می‌دانند، اما واقعیت این است که نه کمبود وقت، توجیهی برای بی‌حرمتی به بیمار است و نه شرایط روحی و جسمی بیمار ایجاب می‌کند که علاوه بر تحمل بیماری‌اش، ترشرویی و بی‌محلی پزشک را هم تحمل کند.

جالب‌تر آن که عمده منبع درآمد پزشکان، همین مردم هستند؛ چراکه بر اساس آمارهای رسمی، بیماران بیش از 70 درصد هزینه‌های درمان را پرداخت می‌کنند، ولی معلوم نیست چرا پزشکی که حتی از بیمارش زیرمیزی هم می‌گیرد، حاضر نیست وقت بیشتری برای بیمار بگذارد، به حرف‌هایش گوش کند و با لبخندی بی‌خرج، به مریضش روحیه بدهد.

از سوی دیگر، این کم‌محلی به بیمار از بُعد تشخیص و درمان هم روی کار پزشک تاثیر منفی می‌گذارد و ضریب اشتباه‌های پزشکی را بالا می‌برد، زیرا وقتی بیمار جرات نکند با پزشکش راحت باشد و پزشک هم حوصله‌ای برای وقت گذاشتن روی بیمار نداشته باشد، طبیعی است که تشخیص‌های پزشکی غلط هم محصول همین معاینه‌های فوری و کم‌دقت خواهد بود.

امین جلالوند‌ - گروه جامعه