الو... خواهش می‌کنم

به اطلاع جناب روحانی رسانده می‌شود که ظاهرا آقای اوباما، برای صحبت ما با او، ابراز تمایل کرده. با نماینده ایران در سازمان ملل تماس گرفته و گفته که تمایل دارم قبل از خروج پرزیدنت روحانی از نیویورک، چند دقیقه‌ای با ایشان گفت‌وگو داشته باشم.

ـ بفرمایید وصلش کنند به موبایل سفیر کشورمان....(این مطلب را آقای روحانی گفتند سپس گوشی را برداشتند تا ببینند حرف حساب طرف آمریکایی چیست. به هر حال در فرهنگ ما،جواب سلام واجب است.

ـ الو…

ـ بله بفرمایید...

ـ اوباما هستم...

ـ بنده هم روحانی هستم...

ـ می‌خواستم در ارتباط با...

***

شرمنده اخلاق کنجکاوتان!... از اینجای مکالمه را مجبورم درز بگیرم؛ چون راستش خود بنده نیز در جریان جزئیات این مکالمه 15 دقیقه تلفنی نیستم و فقط می‌دانم که ریاست محترم جمهوری،پس از بازگشت از سفر در جمع خبرنگاران کنجکاوتر از ما و شما حاضر شدند و گفت‌وگوها را سازنده و مثبت ارزیابی کردند.

هشدار دیپلماتیک: برای آن که بعدها دچار تیک عصبی نشویم، توصیه می‌کنیم از هرگونه جوزدگی و شعف شتاب‌زده و غیرمعقول خودداری شود. چرا که طرف آمریکایی با یک تماس تلفنی یک ربعی که نمی‌تواند 60سال تخاصمی‌هایی را که در جریان بوده، ماستمالی کند.

حتما باید که در عمل،حسن نیت خود را نشان دهد. اولین گام نیز، لغو تحریم‌ها و برگرداندن پرونده هسته‌ای ایران به آژانس است. آژانس سر کوچه‌مان را عرض نمی‌کنیم؛ منظورمان آژانس بین‌المللی انرژی اتمی است.

گمانه‌زنی: این که چرا رئیس‌جمهور آمریکا، با وجود آن‌که رئیس‌جمهور ما به مدت پنج روز در نیویورک بودند، اما عدل گذاشتند همان دم آخر که ایشان عازم فرودگاه بودند، با ایشان تماس حاصل نمودند؛ یک چیزهای حدسی من در آوردی به ذهن مشوِش ما خطور می‌کند که همین‌طور ممیزی نشده، عرض می‌کنیم:

1ـ محاسبات غلط: اوباما تا دقیقه آخر صبر کرده، بلکه تقاضای ملاقاتی صورت بگیرد؛ اما دیده که نه،ظاهرا غلط حساب کرده و این تو بمیری از آن تو بمیری‌ها نیست. فلذا با خودش گفته یک تماس تلفنی هم غنیمت است و کاچی به از هیچی. تا رئیس‌جمهور ایران از نیویورک خارج نشده، لااقل صدایش را از فاصله نزدیک بشنویم. صدای روحانی لطیف است. صمیمانه عرض کنم، جنس صداتو دوست دارم! (اندرون اوباما: تو رو خدا جواب بده..... الو..... خواهش می‌کنم!)

2ـ آزمایش کردن: اوباما می‌خواسته به سبک معروف «الو... ال.... یک دو سه چهار.... آزمایش می‌شود»، اول یک تماس تلفنی بگیرد، ببیند چه اتفاقی می‌افتد. اگر ایشان گوشی دستش هست،آیا طرف ایرانی هم گوشی را برمی دارد یا که چی؟... شهریار ملک سخن فرمود: «تا سیم کشی نداری از دل با دوست‌/‌ در دست تو از این تلفن گوشی نیست». اوباما با خودش گفته، یحتمل شماره کاخ سفید روی گوشی شان می‌افتد، می‌فهمند از کاخ سفید است. اگر جواب دادند، یک پیام دارد؛ اگر جواب ندادند، یک پیام دیگر. غافل از این که گوشی سفیر ما، پیغامگیر نداشته، بالاجبار و البته از روی احترام متقابل، جواب دادند. البته در حدی که جواب بقیه را هم بشود داد!

رضا رفیع