مسئولیت سنگین وزیر رنج‌کشیده

او با لبخند به ربیعی نگاه کرد و گفت او کسی است که خودش درد و رنج زیادی کشیده و حال رنج‌کشیده‌ها را با همه وجود می‌فهمد.

رئیس‌جمهور آن روز توضیح بیشتری نداد و ما حدس زدیم شاید درد و رنج ربیعی به دورانی از زندگی‌اش برگردد، اما دیروز فهمیدیم که چرا رئیس‌جمهور وزیرش را رنج‌کشیده توصیف می‌کند.

روز گذشته ربیعی رسما سکان وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی را در دست گرفت و در حالی که برای بهبود شرایط معیشتی مردم با آنها عهد می‌بست، آرزو کرد سفره تهیدستان پررنگ و دفترچه بیمه فقرا در دستشان مایه آرامش باشد و اینها را گفت تا به مردم بگوید در سال 84 که به دلایل واهی از دانشگاه اخراج شد و دفترچه بیمه‌اش دیگر معتبر نبود، بیماری سرطان همسرش و هزینه‌های کمرشکن شیمی درمانی را تجربه کرده و خوب می‌داند طعم زندگی بدون حمایت بیمه چه مزه‌ای است.

ربیعی در حالی که با این حرف خودش را از جنس مردم نشان می‌داد، حرف‌های امیدوارکننده دیگری هم زد، بویژه آن‌که گفت مسئولیتش به عنوان وزیر،رسیدگی به امور محرومان است، نه عوض کردن جای خادم و مخدوم؛ منظور او این بود که از حالا به بعد او خادم است و ملت مخدوم.

ما البته این گفته‌های وزیر رفاه را به فال نیک گرفته‌ایم و امیدوار شده‌ایم که شرایط روزبه‌روز به نفع مردم تغییر کند و وزارتخانه تحت فرمان ربیعی به پناهگاه مستمندان و رنج‌کشیده‌ها تبدیل شود، اما دلمان می‌خواهد وزیر بداند چه قول بزرگی به مردم داده است.

امروز در کشور خبری از تعاون نیست، بیکاری نیز امان بریده و رفاه اجتماعی چیزی جز شعاری غیرقابل باور نیست. درست کردن این سه حوزه نیز نه این‌که نشدنی باشد؛ بلکه کار بسیار سختی است که سوال این است آیا برای سر و سامان دادن آن همین که وزیر رنج‌کشیده باشد؛ کافی است؟ البته ما عینک بدبینی را از چشم درآورده‌ایم و قصد قصاص قبل از جنایت هم نداریم، اما قول‌های امروز وزیر سندی است که عملکرد او همواره با آن سنجیده می‌شود و انحراف از آن هیچ‌گاه پذیرفته نمی‌شود.

مریم خباز - گروه جامعه