روزه می‌گیرم، پس هستم!

آنهایی که عذر شرعی دارند، بر دیگر روزه‌داران غبطه می‌خورند و اما آنهایی که توفیق روزه‌داری در این ماه عزیز را دارند از طولانی بودن این روزها و گرمای کشنده آن شکایت نمی‌برند.

آری! بیش از 16 ساعت روزه‌داری در گرمای 40تا 50 درجه در تهران و بسیاری از نقاط کشور، نیازمند ایمان و توان بالایی است که خداوند به مهمانان ضیافت خاص خود ارزانی می‌کند.

نوجوانان عزیزی که سختی این روزها را تحمل می‌کنند و معمرینی که در سن بالا و احیانا ناتوانی جسمی و فیزیکی با اشتیاق این ایام را سپری می‌کنند، جدای از آثار معنوی فراوان و اجر اخروی، توان جسمی خود را نیز در بوته آزمایش گذاشته و اجمالا خاطر جمع می‌شوند که تحمل این شرایط برای آنان بیش از آن حدی است که تصور می‌کنند! آری خودشان را باور می‌کنند.

این خیلی خوب است. روزه می‌گیرم پس هستم! خدایا از تو ممنونیم که هوای ما را داری! به ما اعتماد به نفس و اتکال به خودت را عنایت کرده‌ای و قدم‌هایمان را استوار می‌سازی.

مهمان ضیافت الهی