نگاهی دیگر به انتخابات ریاست جمهوری

در صورت مبتلا شدن سیستم رهبری یک نظام به چنین آفتی، پیامدهای منفی متعددی را می‌توان برای آن تصور کرد که بی‌اطلاعی از اخبار، نظرات و دیدگاه‌های مهم دیگر از جمله آنهاست؛ بی‌اطلاعی که به تصمیمات غلط در امور مختلف خصوصا مسائل راهبردی منجر می‌شود و می‌تواند نظام را به پرتگاه‌های خطرناکی نزدیک یا به سقوط در آنها مبتلا کند.

یکی از نکات بسیار مهم اما کمتر مورد توجه قرار گرفته در انتخابات‌ حماسی یازدهمین دوره ریاست جمهوری، نگاه به نامزدهای این انتخابات از این منظر بود.

شش نفر از هشت نامزد حاضر در صحنه رقابت‌ها (صرف‌نظر از انصراف دو نفر در روزهای پایانی) که تنوع سلایق و نظرات در آنها مشهود بود و با سوءنیت برخی رسانه‌ها مورد سوءاستفاده هم قرار گرفت، منصوبان مستقیم رهبری در سمت‌های عالی کشور بودند.

حجت‌الاسلام والمسلمین دکتر روحانی و دکتر جلیلی، هر دو نماینده رهبر معظم انقلاب در شورای عالی امنیت ملی هستند، ضمن این‌که دکتر روحانی منصوب ایشان به عنوان عضو حقیقی مجمع تشخیص مصلحت نظام نیز هست.

دکتر ولایتی، مشاور رهبر معظم انقلاب در امور بین‌الملل و به عنوان عضو حقیقی و منصوب ایشان در شورای عالی انقلاب فرهنگی و مجمع تشخیص مصلحت نظام است.

دکتر حداد عادل، مشاور عالی رهبر معظم انقلاب و منصوب ایشان به‌عنوان عضو حقیقی در شورای عالی انقلاب فرهنگی و مجمع تشخیص مصلحت نظام می‌باشد. دکتر عارف نیز عضو حقیقی در مجمع تشخیص مصلحت نظام و شورای عالی انقلاب فرهنگی و دکتر محسن رضایی، منصوب معظم‌له در مجمع تشخیص مصلحت نظام به عنوان عضو حقیقی است.

البته تنوع دیدگاه‌ها در منصوبان از ناحیه رهبر انقلاب اسلامی محدود به این افراد نیست و این تنوع را در اعضای دفتر معظم‌له و دیگر منصوبان ایشان در دستگاه‌ها و مجموعه‌های مختلف نظیر مجمع تشخیص مصلحت نظام نیز می‌توان دید.

حضور آقایان حسین شریعتمداری و حجت‌الاسلام دعایی به عنوان نمایندگان ولی‌فقیه در موسسه‌های کیهان و اطلاعات و اگر به عقب برگردیم، حضور موسوی خوئینی‌ها و مهدی کروبی به عنوان مشاوران رهبری از دیگر نمونه‌های جالب این تنوع است.

ارتباط مستقیم رهبر معظم انقلاب اسلامی با اقشار مختلف جامعه از مردم عادی گرفته تا شاعران و مداحان و از دانش‌آموزان و طلاب و دانشجویان گرفته تا کارآفرینان و نخبگان حوزه و دانشگاه نمونه‌های دیگری از کانالیزه نبودن رهبری در نظام اسلامی است.

رعایت این مساله از ناحیه ولی‌امر مسلمین و رهبر نظام اسلامی که سعه‌صدر و ارتباط با مردم از ویژگی‌های مهم ایشان است، مساله عجیبی نیست، اما نکته‌ای است که توجه به آن از سوی دیگران می‌تواند نگاه به رهبری و جایگاه ولایت فقیه را با انصاف و واقع‌بینی بیشتری همراه سازد.

اگر این سعه‌صدر و ارتباط با آحاد جامعه به دیگر مسئولان نظام تسری پیدا کند، آنگاه خواهیم دید که چهره کشور چقدر زیباتر و باهمدلی بیشتر جلوه‌گر می‌شود.

مهدی فضائلی