همه مدال‌آوران احتمالی «اینچوان»

اوج درخشش بانوان ورزشکار ایرانی در دوره گذشته مربوط به خدیجه آزادپور بود. این ووشوکار سمیرمی نخستین مدال طلای تاریخ ورزش زنان ایران را از رقابت‌های آسیایی گوانگجو گرفت تا آغازگر فصل تازه‌ای در ورزش زنان باشد. اکنون و در شرایطی که بیش از یک سال تا آغاز بازی‌های آسیایی اینچوان فرصت باقی است باید شرایط برخی رشته‌هایی که احتمال مدال‌آوری آنها در اینچوان می‌رود، مورد بررسی قرار بگیرد تا روند رو به رشد ورزش بانوان ایران در رقابت‌های آسیایی حفظ شود.

در گوانگجو بخش قابل توجهی از بار افتخارآفرینی و کسب مدال به عهده بانوان بود. عملکرد درخشان آنها در گوانگجو نشان داد برنامه‌ای حساب شده، اصولی و دقیق پشت درخشش بی‌سابقه بانوان مدال‌آور ایرانی وجود داشته است؛ اما در حالی که فاصله ورزش ایران با رقابت‌های آسیایی 2014 کم و کمتر می‌شود، به نظر می‌رسد برنامه چندانی برای حفظ شانس مدال‌آوری بانوان ایرانی در دوره آتی وجود ندارد و اگر هم برنامه‌ای وجود دارد هنوز به مرحله اجرا نرسیده است.

در ادامه شرایط کنونی رشته‌هایی را که در اینچوان می‌تواند برای ورزش بانوان مدال‌آور باشد بررسی می‌کنیم.

دورخیز ووشو

بانوان ووشوکار ایرانی در دوره گذشته بازی‌های آسیایی موفق به کسب دو مدال طلا و برنز توسط خدیجه آزاد پور و الهه منصوریان شدند؛ نتیجه‌ای بی‌سابقه و شگفت‌انگیز. پس از افتخارآفرینی بزرگ آزادپور و منصوریان در گوانگجو، تیم ملی ووشوی بانوان به درخشش خود ادامه داد و در رقابت‌های جهانی و قهرمانی آسیا نیز مدال‌های رنگارنگی تصاحب کرد و به عنوان نایب‌قهرمانی جهانی رسید. به نظر می‌آید ووشو از معدود رشته‌هایی باشد که در بخش بانوان همچنان با برنامه پیش می‌رود و احتمال زیادی می‌رود نتایج درخشان گوانگجو این بار در سطح گسترده‌تری در اینچوان تکرار شود.

بدرالملوک کهرنگی نایب‌رئیس فدراسیون ووشو در امور بانوان در این باره به جام‌جم گفت: پیش از بازی‌های آسیایی گوانگجو اردوهای منظم و منسجمی برای تیم ملی برگزار شد که نتیجه آن همان چیزی بود که دیدید. اکنون نیز برنامه بلند مدتی برای اینچوان در نظر داریم که اساس آن برگزاری اردوهای پی در پی برای تیم ملی است. ما چهار سال پیش خوب کار کردیم و خوب نتیجه گرفتیم و این بار نیز امیدواریم همان روال تکرار شود.

وی با بیان این‌که برنامه‌های زیادی برای تکرار مدال‌آوری زنان ورزشکار ایرانی در اینچوان وجود دارد، افزود: لیگ همچنان برگزار می‌شود، رقابت‌های کشورهای اسلامی در پیش است و برنامه‌های دیگری هم در دست داریم که هنوز اجرا نشده است. اگر حمایت‌ها از ووشوی بانوان همچنان ادامه داشته باشد، حتی پیش‌بینی می‌کنیم که نسبت به دوره قبل نتایج بهتری هم به دست بیاوریم.

فوتسال و ستاره‌های همیشگی

تیم ملی فوتسال بانوان هر سال در مقایسه با سال گذشته پیشرفت بیشتری به دست می‌آورد و حضور در تورنمنت‌های معتبرتری را تجربه می‌کند. زمانی حضور برون‌مرزی زنان فوتسالیست فقط به آسیا محدود می‌شد، اما گذشت زمان که با پیشرفت زیادی برای زنان فوتسالیست همراه بود، پای تیم ملی را به تورنمنت‌های فراآسیایی باز کرد.

قهرمانی در غرب آسیا و برگزاری دیدار تدارکاتی سالانه با روسیه که یکی از قدرتمندترین تیم‌های جهانی است، انگیزه و انسجام تیم ایران را بیشتر کرد. حضور در جام جهانی کوچک پرتغال نیز بهترین میدان برای مشاهده اوج پیشرفت تیم ملی فوتسال زنان بود. فریده شجاعی، نایب‌رئیس فدراسیون فوتبال در امور بانوان شانس زیادی برای مقام‌آوری بانوان در اینچوان قائل است؛ هر چند با اطمینان نمی‌توان در این باره بحث کرد. پیشرفت روزافزون رقبای آسیایی هم در حالی که تیم ملی ایران فقط وابسته به ستاره‌هایی همیشگی همچون کریمی، مقیمی، اقبال و... است، کار را کمی دشوار می‌کند. تیم ملی فوتسال اکنون کاملا با برنامه پیش می‌رود و می‌توان امیدوار بود این تیم در اینچوان از یکی از سکوها بالا برود.

تکواندو، بدون برنامه و بی‌انگیزه

تکواندو، دیگر رشته‌ای در گوانگجو بود که برای ورزش بانوان افتخار آفرید. شاید در میان مدال‌هایی که دختران تکواندو کار در گوانگجو کسب کردند نقره راحله آسمانی چیز دیگری بود، چرا که هیچ کس از او توقع مدال‌آوری نداشت اما چیزی که اکنون مهم است فراموش کردن آن افتخارات است. تیم ملی تکواندوی بانوان بدون هیچ برنامه‌ای به استقبال اینچوان می‌رود و بسیار بعید است که با این شرایط نتایج درخشان دوره گذشته تکرار شود.

از بانوان تکواندو کار نه تنها حمایتی صورت نمی‌گیرد بلکه به بهانه عدم نتیجه‌گیری به رقابت‌هایی همچون جام جهانی اعزام نمی‌شوند تا حضور نیافتن در رقابت‌های بین‌المللی برای آنها به قیمت گزافی تمام شود؛ قیمتی به اندازه ناکامی و شکست احتمالی در اینچوان. اگر برای تکواندو کاران بی‌انگیزه تیم ملی برنامه‌ای مشخص در نظر گرفته شود، آنها می‌توانند شانس مدال‌آوری خود را در اینچوان حفظ کنند.

کاراته در انتظار نتایج متفاوت

کاراته نیز از معدود رشته‌هایی به شمار می‌رود که پیشرفت قابل توجهی در بخش بانوان داشته است. حضور توام با درخشش در لیگ جهانی اندونزی و رقابت‌های جهانی مهر تائیدی بر ادعای پیشرفت زنان کاراته کای ایرانی است، که با این اوصاف می‌توان امیدوار بود کاراته بانوان ایران در اینچوان صاحب مدال‌های بیشتری در مقایسه با دوره گذشته شود.

اشرف امینی نایب‌رئیس فدراسیون کاراته در امور بانوان با بیان این‌که این فدراسیون برای حضور موفقیت‌آمیز کاراته بانوان در اینچوان کاملا با برنامه پیش می‌رود، به جام‌جم گفت: اردوهای آماده سازی برای حضور در رقابت‌های آسیایی آغاز شده و هدف، کسب نتیجه‌ای متفاوت و البته بهتر از چیزی است که در گوانگجو به دست آوردیم. اگر برنامه‌های اجرایی ما مطابق انتظارها پیش برود، نتایج مثبتی خواهیم گرفت.

دو و میدانی و یک خلاء بزرگ

دو و میدانی هم از رشته‌های پرامید زنان برای تصاحب مدال در اینچوان به شمار می‌آید. درخشش‌ها و موفقیت‌های دنباله‌دار دوندگانی همچون مریم طوسی، مریم رجبی و سپیده توکلی در رقابت‌های مختلف بین‌المللی باعث شده تا ضریب موفقیت دو و میدانی بانوان در رقابت‌های آسیایی بالاتر برود.

در این میان لیلا ابراهیمی را نیز نباید فراموش کرد؛ دونده‌ای که در دوهای استقامت و نیمه‌استقامت حرف اول را در ایران می‌زند. با این‌که امید زیادی به توانایی دونده‌هایی همچون طوسی و توکلی می‌رود، اما فقدان مربی کاردان در تمام ماده‌های دوومیدانی نگران‌کننده است؛ فقدانی که می‌تواند به عنوان یک خلاء بزرگ اثرات منفی خود را در اینچوان نشان بدهد. دوومیدانی بانوان برای موفقیت در اینچوان فقط یک کمبود دارد؛ مربی و فقط همین.

قایقرانی گرفتار امواج بی‌برنامگی

قایقرانان زن و مرد همچنان گرفتار امواجی هستند که پس از برکناری دنیا مالی از ریاست فدراسیون به وجود آمد. ادامه این شرایط باعث می‌شود زنان قایقران پس از پایان بازی‌های آسیایی اینچوان دلخوش به همان نتایج درخشانی باشند که در گوانگجو گرفتند، چرا که با در نظر گرفتن وضع کنونی احتمال دیگری نمی‌رود.

بانوان قایقران ایرانی پیش از بازی‌های آسیایی گوانگجو با مشکلات مختلفی روبه‌رو بودند، از کمبود امکانات و پیست استاندارد گرفته تا اعزام نشدن به اردوهای برون‌مرزی، اما با وجود این مدال‌های با ارزشی در گوانگجو توسط قایقرانان زن ایرانی به دست آمد.

در حال حاضر بانوان قایقران علاوه بر مشکلات گذشته بی‌برنامگی و حاشیه‌های مختلفی را هم باید تحمل کنند که این باعث پایین آمدن احتمال مدال‌آوری آنها می‌شود. اما با این حال باز هم می‌توان قایقرانی را جزو رشته‌هایی قرار داد که برای ورزش بانوان می‌تواند مدال کسب کند، چرا که از کنار توانایی قایقرانانی همانند آرزو حکیمی یا سولماز عباسی نمی‌توان گذشت.

تیراندازان و مربیان خارجی

تیراندازی بانوان ایران نیز موقعیت مناسبی برای کسب مدال در اینچوان دارد و شاید در این میان بیشترین نگاه‌ها معطوف به الهه احمدی باشد؛ تیراندازی که در المپیک لندن خوش درخشید.

تیراندازان بدون مشکل یا حاشیه‌ای به کار خود ادامه می‌دهند و بابت حضور در رقابت‌های برون‌مرزی مشکلی ندارند، اما شاید تنها مشکل آنها در این مقطع به اوضاع متزلزل مربیان خارجی تیم‌های ملی مربوط می‌شود. بالا و پایین شدن قیمت ارز ادامه همکاری آنها با تیم‌های ملی را در هاله‌ای از ابهام قرار داده است.

ادامه سردرگمی زنان کماندار

هر قدر تیراندازان آرامش نسبی خوبی دارند تیر و کمانداران زن همچنان در بلاتکلیفی و سردرگمی به سر می‌برند که این وضع پس از برکناری صفایی از ریاست فدراسیون تیر و کمان به وجود آمد.

دسته‌ای از تیر و کمانداران زن به نشانه اعتراض به این وضع از تیم ملی کنار کشیده و دسته دیگری که در تیم ملی باقی مانده‌اند از سوی فدراسیون جدید چندان به رقابت‌های جهانی و سایر رقابت‌های برون‌مرزی اعزام نمی‌شوند. با همه این شرایط نامطلوب باز هم تیر و کمان از رشته‌های پر امید زنانه محسوب می‌شود؛ رشته‌ای که در میان همه بی‌برنامگی‌ها و ضعف مدیریت‌ها، به توانایی منحصر به فرد تیروکماندارانی همچون مهتاب پارسا مهر و ویدا حلیمیان چشم دوخته است.

احتمالات اندک برای اسکواش

اسکواش ایران کیلومترها از رقیبان آسیایی خود عقب‌تر است، اما با وجود این نمی‌توان براحتی و با این بهانه از کنار توانایی‌های تک ستاره‌ای همچون سوگل ثمودی گذشت؛ اسکواش بازی که با 17 سال جزو برترین‌های اسکواش آسیا محسوب می‌شود. ثمودی اگر به روند صعودی خود ادامه بدهد و از طرفی فدراسیون همچنان وی را به رقابت‌های بین‌المللی اعزام کند، می‌توان وی را جزو مدال‌آوران احتمالی اینچوان به شمار آورد.

کبدی و یک شانس بزرگ

آخرین درخشش تیم ملی کبدی بانوان به رقابت‌های جهانی هند برمی‌گردد، جایی که زنان کبدی کار ایرانی پس از هند به مقام نایب‌قهرمانی جهان رسیدند. تیم ملی کبدی بانوان ایران در دوره گذشته بازی‌های آسیایی نیز به مقام سومی رسید تا نخستین مدال تاریخ ورزش بانوان ایران را در رقابت‌های تیمی از بازی‌های آسیایی کسب کند.

این تیم قطعا در دوره آتی رقابتی از مدعیان اصلی قهرمانی شناخته می‌شود. زنان کبدی کار خیلی خوش‌شانس هستند که با آرامش کامل ذهنی به کار خود ادامه می‌دهند. آنها بدون برنامه ولی دنیایی از انگیزه‌اند.

همه احتمالات

اگر برنامه منطقی و جامعی در حوزه ورزش بانوان وجود داشت، جایی برای احتمالات نبود؛ احتمالاتی که در همه ارکان عجین شده است. شاید همه ورزش‌هایی که به عنوان مدال‌آوران احتمالی معرفی می‌شوند جایی در میان قهرمانان و افتخارآفرینان اینچوان نداشته باشند، شاید هم بانوانی در اینچوان از سکوهای افتخارآفرینی بالا بروند که هیچ کس فکرش را هم نکند. در هر حال ورزش بانوان همیشه با تردید و احتمال به آینده می‌نگرد و چاره‌ای هم جز این نیست.

هیلدا حسینی‌خواه ‌- جام‌جم