جنجال بر سر پایان دنیا و زمان ظهور

کیهان:بازی ترور

«بازی ترور»عنوان یادداشت روز به قلم حسام الدین برومند است که در آن می‌خوانید؛اول- یادداشت پیش روی را می شد به موضوع پیروزی ها و حماسه های اخیر جبهه مقاومت اختصاص داد و اشاره کرد که چطور پیامدهای جنگ 8 روزه غزه، صهیونیست ها را در انفعال و انزوای مرگبار فرو برده است.

همچنانکه جا داشت در نوشته ای حیات رو به اضمحلال و حقارت صهیونیست ها تحلیل می شد تا جایی که دیروز شائول موفاز وزیر جنگ پیشین رژیم صهیونیستی در برابر تمامی ضربه شست های اخیر جبهه مقاومت عجزآلود ابراز تأسف می کند که چرا خالد مشعل رئیس دفتر سیاسی حماس «ترور» نشده است.

اما برای اینکه شرایط کنونی منطقه و مواجهه جبهه «غربی-عبری و ارتجاع عربی» با «جبهه مقاومت» بهتر روشن شود باید تاکتیک های آمریکا و چند کشور همسو را واکاوی کرد.
دوم- از آنجایی که بنابر شواهد و قرائن غیرقابل خدشه و از سوی دیگر تصریح مقامات آمریکایی، منافع رژیم صهیونیستی با واشنگتن درهم تنیده و گره خورده است در شرایط کنونی که افول صهیونیست ها شتاب گرفته آیا نباید تاکتیک ها و استراتژی های به اصطلاح پیچیده ای را به صحنه بیاورند؟ به عبارت ساده تر آنها دنبال یک پاسخ هستند: راه نجات اسرائیل و جلوگیری از اضمحلال آن چیست؟ جبهه غربی-عبری بخوبی دریافته است که میان تقویت فزاینده جبهه مقاومت و مرگ رژیم جعلی صهیونیستی یک رابطه کاملا منطقی و مستقیم وجود دارد و از همین روی؛ با تحرکات و ترفندهای تو در تو جبهه مقاومت را نشانه رفته اند اما چگونه؟
سوم- این بازی حساس و بزرگ بر مبنای تأثیرگذاری و قدرت نرم و اقتدار جمهوری اسلامی تعریف شده است.

از مجموعه تحرکات و اقدامات آمریکا و چند کشور غربی می توان دریافت که یک تاکتیک پنج ضلعی علیه ایران در دستور کار قرار گرفته است.

1-ژست دیپلماتیک 2- فشار تحریم ها و اتهامات حقوق بشری 3- شانتاژ رسانه ای 4- تهدید نظامی و 5- عملیات روانی بر روی مذاکرات هسته ای، تلاش های دشمن است تا بر روی ایران تأثیر بگذارد.

برای همین است که چندی پیش هیلاری کلینتون وزیر خارجه آمریکا با ژست دیپلماتیک، برآمادگی کشورش برای مذاکره با ایران تاکید می کند.

این اعلام آمادگی برای مذاکره در حالی است که از مدتها قبل خط رسانه ای دشمن بر مقوله مذاکره آمریکا با ایران تمرکز کرده و هر از چند گاهی یکی از رسانه های غربی این ماموریت را کلید می زد. به عنوان نمونه یک بار نیویورک تایمز موضوع مذاکره ایران و آمریکا را پیش می کشد تا این بحث در فضای رسانه ای و مجازی بازتاب گسترده ای پیدا کند.

بار دیگر به هنگام فروکش کردن بحث مذاکره میان ایران و آمریکا، واشنگتن پست این موضوع را دنبال می کند و دست به خبرسازی می زند و...

از سوی دیگر به موازات فضای ساختگی برای مذاکره و دیپلماسی با شانتاژهای رسانه ای، ضلع دیگر این تاکتیک یعنی «تهدید» جمهوری اسلامی پررنگ می شود.

باز به عنوان نمونه می شود به مصاحبه اخیر دنیس راس و جیمز جفری دو مقام سابق در سیاست خارجی آمریکا اشاره کرد که در گفت و گو با روزنامه «تایمز اسراییل» مدعی می شوند در صورت حل نشدن دیپلماتیک موضوع هسته ای ایران، احتمال اقدام نظامی آمریکا علیه این کشور در سال 2013 وجود دارد.

البته این ادعا در حالی است که پیش از این بارها و به کرات، صهیونیست ها از حمله احتمالی به ایران در سال 2012 خبر می دادند و هر چه می گذشت بلوف بودن این تهدیدها بیشتر نمایان و عیان می شد. در زمینه «تحریم ها و فشارهای حقوق بشری» نیز مسئله روشن است. در تمامی سال ها و ماه های اخیر بطور ثابت آمریکا و چند کشور غربی از اهرم تحریم ها و اتهام حقوق بشر علیه ایران استفاده کرده است. نمونه اخیر در این باره تصویب قطعنامه حقوق بشر بر ضد کشورمان در دو هفته پیش است و درباره تحریم ها نیز سه روز پیش دیوید کوهن معاون خزانه داری آمریکا از تحریم های جدید علیه ایران گفت و آن را «تحریم های به اصطلاح قدرتمند»! نام نهاد.

گفتنی است: در موضوع تحریم ها هم پیش از این تحریم هایی با عناوینی چون تحریم های فراگیر، هوشمند، فلج کننده و ... تصویب و اعمال شده است.

چهارم- اکنون سؤالی که به میان می آید این است که هدف از آن تاکتیک پنج ضلعی علیه ایران چیست؟

ترفندها و دسیسه ها بر ضد جمهوری اسلامی با ژست دیپلماتیک توأم با تحریم ها و فشارها و تهدیدها و همچنین شانتاژها و عملیات های روانی بر مذاکرات هسته ای چه خطی را پیگیری و رهگیری می کند؟

رصد دقیق تحرکات دشمن و تأمل در تاکتیک پنج ضلعی آن نشان می دهد آنها به دنبال مرعوب کردن برخی از دست اندرکاران و القای توهم به مردم با هدف ایران اسلامی و تحمیل شرایط برای تن دادن به سازش هستند. چرا؟ چون ارزیابی و برآورد دشمن این است که اگر تاکتیک پنج ضلعی او، ایران را به سمت سازش سوق دهد یک اتفاق و دستاورد بزرگ در شرایط کنونی منطقه بدست آورده است و آن کاستن از عمق استراتژیک «جبهه مقاومت» است.

مگر نه اینکه دشمن دریافته و می داند که ایران اسلامی موتور محرکه جبهه مقاومت است و «الگو» بودن جمهوری اسلامی سبب تقویت فزاینده گروه های مقاومت می شود؟ خب، اگر پاسخ مثبت است -که هست- پس دشمن از طریق مواجهه با ایران و تحمیل خط سازش درصدد ضربه زدن به «گفتمان مقاومت» است.

پنجم- صورت ساده بازی دشمن عبارت است از ترور گفتمان و الگوی مقاومت از دالان «خط سازش» تحمیلی بر ایران با یک تاکتیک پنج ضلعی که درباره نتیجه آن باید گفت برآورد دشمن درست از آب در نخواهد آمد همچنانکه جنگ 8 روزه غزه متفاوت از انتظار و ارزیابی صهیونیست ها رقم خورد و «گنبد آهنین» که قرار بود برگ برنده آنها باشد به پاشنه آشیل تبدیل شد و موشک های فجر حفره ای پرناشدنی در چتر دفاعی صهیونیست ها ایجاد کرد.

از سوی دیگر، علت ناکامی دشمن علاوه بر ایستادگی و صلابت مثال زدنی جمهوری اسلامی، در تضادها و تناقض های آن تاکتیک پنج ضلعی نیز مربوط است.

ژست دیپلماتیک همزمان با فشارها و تحریم ها تأثیر نخواهد داشت و شانتاژ رسانه ای در این میان یا عملیات روانی بر مذاکرات هسته ای هم یک تاکتیک تکراری و نخ نما شده است که بارها آزموده اند و تنها خاصیت آن پختگی و تجربه جمهوری اسلامی در مواجهه با آنها بوده است.
بنابراین هر چند جبهه غربی- عبری باور دارد که اگر نتوانسته سوریه را به عنوان محوری از جبهه مقاومت از پا در بیاورد و پس از نزدیک به 500 روز از تهدید علنی و رسمی، کماکان بشار اسد در قدرت باقی است به قدرت نرم جمهوری اسلامی باز می گردد یا هر چند باور دارد که پیروزی گروه های مقاومت در جنگ 8 روزه غزه ناشی از حمایت و نقش ایران اسلامی بوده است: این بدان معنا نیست که بتواند ایران را بسوی فضای ضد مقاومت- بخوانید سازش- سوق دهد.

به عبارت روشن تر دشمن آرزو می کند که برای تأثیرگذاری بر جبهه مقاومت، شرایط سازش را در ایران اسلامی تحمیل کند و حال آن که ماهیت و ساختار جمهوری اسلامی و قدرت نرم حاصل از آن مبتنی بر مقاومت، ایستادگی و عدم سازش در برابر جبهه استکبار و زیاده خواهان و افزون طلبان است.

خراسان:روزهای سخت اخوان

«روزهای سخت اخوان»عنوان یادداشت روز روزنامه خراسان به قلم علیرضارضاخواه است که در آن می‌خوانید؛بیش از دو هفته است که آشوب های خیابانی شهرهای مختلف مصر را در برگرفته است.تصمیم محمد مرسی رئیس جمهور منتخب مصر در افزایش موقت اختیاراتش به منظور پیش برد اهداف انقلاب در دستیابی به یک قانون اساسی برآمده از پارلمان منتخب مردم ، با واکنش افراطی جریان های سکولار و هواداران رژیم سابق مواجه شده است. اعتراضاتی که با حمله به دفاتر اخوان المسلمین در سراسر مصر و کشته شدن هشت تن از اعضای این جنبش همراه بوده است. اخوانی ها در مصر روزهای سختی را پشت سرگذاشته اند و احتمالا روزهای سخت تری را پیش روی خواهند داشت. امری که پیشتر محمد مهدی عاکف مرشد سابق جماعت اخوان المسلمین نسبت به آن هشدار داده بود. وی همزمان با اعلام رسمی اخوانی ها برای حضور در انتخابات ریاست جمهوری مصر در مصاحبه ای با شبکه تلویزیونی العربیه تصریح کرده بود:«وقتی از خواست قلبی خود مبنی بر دوری جستن اسلامگرایان از سمت ریاست جمهوری سخن گفتم، منظورم این بود که راهبری کشور در شرایط فعلی، امری بسیار دشوار است. زیرا ارتش با وظایف سنگینی که بر دوش گرفته است، خسته به نظر می رسد، امنیت در جامعه از بین رفته است، اقتصاد کشور از هم پاشیده است و صنعت توریسم و نظام آموزشی ما نیز وضع بهتری ندارند.» مرشد سابق اخوان افزود: «در یک کلام، اوضاع دشواری است و اگر یک اسلامگرا رئیس جمهور شود، دو حالت دارد؛ اگر موفق شود، خودش محبوب می شود، اما اگر مدیریت او موفق نبود، خواهند گفت که اسلامگرایان ناموفق و خطاکارند.»واقعیت این است که دولت جوان اخوانی مصر بر این باور بود که با بهره گیری از تجربه دموکراسی در ترکیه به معنی مهار نظامیان از یک سو و مقابله با دستگاه قضا از سوی دیگر خواهد توانست ساختاری حکومتی، فی مابین الگوی ترکیه و عربستان را در مصر پیاده کند. الگویی که علاوه بر پایبندی به شرع مقدس اسلام از موهبات مردم سالاری نیز بهره مند باشد. با این حال بی تجربگی، عجله و نداشتن درک درست از موقعیت زمانی خود از یک سو و ائتلاف جریان های سکولار شامل احزاب ناصری، چپ و لیبرال با بازماندگان رژیم مبارک و نظامیان تصفیه شده که سهم بزرگی از اقتصاد مصر را هنوز در اختیار دارند از سوی دیگر باعث شده تا امروز قاهره شاهد شدید ترین بحران سیاسی خود پس از سقوط مبارک باشد. در رابطه با نقش آفرینی عوامل خارجی و مداخلات غربی صهیونیستی در ممانعت از روند پیشرفت دموکراسی در مصر مطالب کافی نگاشته شده است. در این یادداشت سعی می شود تا به اقدامات اشتباه دولت اخوانی در ایجاد بن بست سیاسی مصر پرداخته شود.

اتکاء بیش از حد به عامل خارجی

دولت جوان اخوانی در مصر بر این باور بود که می تواند همچون جریان اسلام گرا در ترکیه با ایجاد اهرم های فشار خارجی، کودتای نظامیان را مهار سازد. به اعتقاد بسیاری از تحلیل گران اصلی ترین عاملی که باعث شد نظامیان ترکیه نتوانند سناریوی همیشگی خود یعنی "کودتا" را برای حفظ ماهیت کمالیست نظام ترکیه اجرایی کنند، وجود سایه سنگین "عضویت در اتحادیه اروپا" بوده است. علاوه براین بازی در چارچوب قوانین بین الملل و همسو با منافع غرب عامل دیگری بود که توانست برای حزب عدالت و توسعه در داخل حاشیه امن بسازد. تاکید بر حفظ پیمان کمپ دیوید، فرستادن سفیر به اسرائیل و حرکت در چارچوب سیاست خارجی مبارک توسط دولت محمد مرسی در همین راستا قابل تفسیر می باشد. اتکاء بیش از حد بر مولفه خارجی در تثبیت موقعیت داخلی را می توان اصلی ترین اشتباه تاکتیکی محمد مرسی و مشاورانش دانست.

عدم درک موقعیت زمانی

دومین اشتباه تاکتیکی مرسی عدم درک موقعیت زمانی می باشد. مصر در بحبوحه یک فضای انقلابی، انتظار یک دولت انقلابی را دارد تا بتواند خروش انقلابی مردم را سامان دهد. در غیر این صورت انرژی انقلابی حاصل از دگرگونی ساختاری در کشور میل به ایستایی ندارد. جریان اخوانی که ماهیتی محافظه کار دارد، نتوانست همگام با موج تحول خواه جوانان التحریر حرکت کند. مماشات با نظامیان سابق و ساختارهای ضد انقلاب به جای مانده از رژیم سابق باعث شد تا همین ساختارها خود را به عنوان انقلابیون جدید معرفی کرده و بر موج تحول خواهی مردم سوار شده و خواستار سرنگونی دولت مرسی شوند. تیم مشاوران سیاسی خیلی زود خواستند به سکون پس از انقلاب برسند، امری پسندیده که به خاطر همراه نبودن با موقعیت زمانی بحران ساز خواهد شد.

نداشتن کاریزمای لازم

شخص محمد مرسی نیز متاسفانه کاریزمای یک رهبر انقلابی را ندارد. او که نامزد ذخیره اخوان المسلمین در انتخابات ریاست جمهوری بود پس از رد صلاحیت خیرت شاطر توانست به پشتوانه عقبه تاریخی و مردمی اخوان المسلمین پیروز انتخابات باشد. تلاش وی برای جذب کاریزمای لازم مانند حضور بدون لباس ضد گلوله در اولین سخنرانی اش و یا سخنرانی وی در اجلاس نم در تهران نیز نتوانست محبوبیت مورد نیاز را برای وی کسب کند.با این حال آن چه به عنوان نقطه قوت اخوان المسلمین و رهبران سیاسی آن محسوب می شود عملگرایی و توانایی تطابق این جماعت با فشارهای محیط است. دعوت روز شنبه مرسی از چهره های سیاسی برای برون رفت از بن بست اخیر نمونه ای از این توانایی است. هرچند بایستی اذعان کرد که رقابت میان جریان های سکولار و اسلام گرا در مصر تازه اول کار است، و این رقابت ریشه دار ترین و اصلی ترین رقابت جریان های سیاسی در آینده مصر خواهد بود. سیاستمداران مصری به دلیل حضور و قدمت جریان های سکولار شامل گروه‌های چپ ، لیبرال، ناصری و ملی گرا از یک سو و جریان های استخوان دار اسلامی مانند اخوان المسلمین و الازهر از سوی دیگر بایستی فضای رقابت و تعامل سالم را برای این گروه ها به دور از آن چه این روزها شاهد هستیم فراهم نمایند.

جمهوری اسلامی:مثلث شوم فتنه در لبنان

«مثلث شوم فتنه در لبنان»عنوان سرمقاله روزنامه جمهوری اسلامی است که در آن می‌خوانید؛لبنان این روزها آبستن حوادث جدیدی است و توطئه‌ای تازه در آن علیه تمامیت ارضی این کشور و مقاومت اسلامی و ضد صهیونیستی درحال شکل گیری است. طی روزهای اخیر دو سوی لبنان یعنی طرابلس که به پایتخت شمال و صیدا که به پایتخت جنوب لبنان معروف هستند به بمب‌هایی ساعتی تبدیل شده‌اند و هر لحظه این امکان وجود دارد که توطئه‌هایی که در این دو قطب جغرافیایی لبنان درحال تکوین است، جو داخلی لبنان را متشنج کند.

طرابلس در شمال لبنان بار دیگر طی روزهای اخیر شاهد درگیری‌های خونینی بود که به کشته و مجروح شدن 100 نفر منجر گردید. اکثر قربانیان از مردم عادی، علوی‌ها و نیروهای ارتش لبنان بودند که در دام تک تیراندازهای سلفی گرفتار آمدند.

حوادث اخیر سیاسی و نظامی شمال لبنان حاکی از وجود توطئه ضد امنیتی گسترده‌ای است که هدف از آن، کشاندن لبنان به درگیریهای سوریه و گسترش دامنه بحران به داخل لبنان و قرار دادن آتش در دامن حزب‌الله است.

شهر طرابلس در شمال لبنان و همجوار با سوریه، مدتهاست که به شکلی زنجیره‌ای در امتداد بحران سوریه، به محلی برای درگیریهای گروهی تبدیل شده و به یکی از مراکز اعزام مزدوران سلفی به داخل سوریه و پایگاهی برای تأمین سلاح مخالفان بشار اسد مبدل گردیده است.

این شهر به لحاظ نزدیکی با مرز سوریه از دیرباز به لحاظ بافت جمعیتی، محل اسکان علوی‌هایی است که رابطه نزدیکی با دولت سوریه داشته و مرکزیت آنها نیز منطقه "جبل المحسن" می‌باشد ولی از مدتی پیش، سلفی‌ها با تجمع در منطقه "باب التبانه" و با حمایت کشورهای خارجی اقدام به ایجاد اردوگاه آموزش تروریست‌ها و اعزام آنها به داخل خاک سوریه کرده‌اند که این امر باعث ایجاد حساسیت در بین ساکنان طرابلس و ارتش لبنان شده است.

درست شش ماه قبل "شاوی المولوی"، یکی از سرکردگان سلفی شمال لبنان که ارتباط تنگاتنگی با عربستان، قطر و ایادی رژیم صهیونیستی در منطقه دارد، زمینه‌ساز درگیریهای طایفه‌ای در این شهر شد که با حمایت گروه 14 مارس روبرو گردید و توجه رسانه‌ها را به خود جلب کرد.
پس از مدتها تشنج و فضای رعب و وحشت که بر شهر حاکم بود منابع خبری گزارش دادند در پی کشته شدن تعدادی از سلفی‌هایی که از طرابلس برای پیوستن به مخالفان سوریه وارد خاک این کشور شده بودند، سلفی‌های طرابلس به تلافی، اقدام به کشتن علوی‌های ساکن این شهر کرده و توطئه تخلیه طرابلس از علوی‌های طرفدار نظام سوریه و قطع حاکمیت ارتش لبنان را آغاز کردند تا در نهایت به توطئه ایجاد یک ایالت خودمختار سلفی در شمال لبنان و در جوار مرز سوریه جامه عمل بپوشانند. به گفته منابع مطلع، هدف اصلی این جریان سلفی که از حمایت مالی و سیاسی قطر، عربستان و رژیم صهیونیستی برخوردار است، ایجاد مناطق امن برای تروریست‌های سوریه در داخل خاک لبنان و کشاندن دامنه درگیریهای سوریه به لبنان و تحت تأثیر قرار دادن مقاومت اسلامی است.

از دیگر سو و به طور همزمان و از چهار ماه پیش، سرکرده سلفی‌های جنوب لبنان به نام "احمدالاسیر" که در منطقه به عنوان یکی از عوامل عربستان شناخته می‌شود، به بهانه وجود سلاح مقاومت در جنوب لبنان، اقدام به استخدام مزدور و توزیع انواع تسلیحات میان مردم کرد و در اقدامی آشوبگرانه، طرفداران خود را به بستن بزرگراه صیدا - بیروت فرا خواند. وی پا را از این هم فراتر گذاشت و با سوءاستفاده از خویشتنداری حزب‌الله که سعی داشت از تبدیل شدن او به یک چهره سیاسی جلوگیری کرده و از دامن زدن به تحریکات طایفه‌ای و مذهبی جلوگیری کند، اعلام کرد که اجازه نخواهد داد مراسم عاشورای حسینی در جنوب لبنان برگزار شود.

وی در مدت کمتر از شش ماه با ایجاد پایگاه‌های آموزش نظامی برای مزدوران وهابی و سلفی که از نقاط مختلف به جنوب لبنان آمده‌اند و جذب کمکهای مالی و تسلیحاتی عربستان و قطر، فتنه‌ای را به نام "الاسیریه" با صرف میلیون‌ها دلار پایه‌گذاری کرده و سعی در برهم زدن امنیت داخلی لبنان و خلق فتنه‌ای مذهبی به منظور درگیر کردن و تضعیف حزب‌الله دارد.

بدین ترتیب لبنان اکنون از شمال و جنوب، تحت فشار قرار دارد و با سلاح‌های بسیاری که توسط گروه 14 مارس روزانه در میان اهل سنت و گروه‌های مسیحی توزیع می‌شود، حاکمیت این کشور در معرض تهدید جدی قرار گرفته است. در این میان برخی شبکه‌های وابسته خبری منطقه‌ای نیز به برافروخته شدن فتنه مذهبی که این بار در قالب تقویت سلفی گری در لبنان درحال شکل‌گیری است، کمک می‌کنند.

امروز علاوه بر نقض حاکمیت و یکپارچگی لبنان که هدف اصلی مثلث شوم عربستان، قطر و رژیم صهیونیستی است، مقابله با قدرت روزافزون حزب‌الله و مقاومت اسلامی، از دیگر اهداف دشمنان اسلام در منطقه به شمار می‌رود. امروز در شرایطی صهیونیست‌ها و رژیم‌های مرتجع عرب دم از جمع آوری سلاح حزب‌الله در جنوب لبنان می‌زنند که روزانه مقادیر زیادی سلاح میان اهل سنت و گروه‌های مسیحی توزیع می‌شود که هدفی جز مقابله با حزب‌الله و تضعیف مقاومت و قطع ارتباطات آنان با یکدیگر را دنبال نمی‌کند. قطعاً نمی‌توان بین فعالیت‌های مثلث شوم رژیم صهیونیستی، عربستان و قطر در لبنان و حوادث جدید و قدیم طرابلس در شمال و تحولات جاری در صیدا رابطه‌ای ندید. آنچه امروز در پشت جریان‌های سلفی که تلاش دارند شمال و جنوب لبنان را به آتش بکشند مشهود است، دست پنهان دشمنان منطقه‌ای مسلمانان برای فشار به حزب‌الله و مقاومت اسلامی است.

رسالت:سبک زندگی به مثابه یک مانیفست و یا ...‏؟

«سبک زندگی به مثابه یک مانیفست و یا ...‏؟»عنوان سرمقاله روزنامه رسالت به قلم
صالح اسکندری است که در آن می‌خوانید؛دیروز سالروز صدور فرمان حضرت امام خمینی(ره) در خصوص تشکیل شورای عالی انقلاب فرهنگی بود. شورایی که قرار است قرارگاه فرماندهی در جنگ نرم فرهنگی و تمام عیاری باشد که امروز کشور ما با آن درگیر است. یکی از مواضعی که در جنگ نرم فرهنگی طی چند دهه گذشته در معرض تهاجم قرار گرفته سبک زندگی مردم است. دشمن از طریق رسانه ها،مدها، فضای مجازی و ... انگاره ها و پنداره های ایرانیان را دستخوش تغییرات بسیاری در خصوص سبک زندگی شان کرده است. متاسفانه دشمن در این عرصه پیشرفت های زیادی نیز داشته به نحوی که نوع زیست ایرانیان در هزاره سوم شبیه آش شله قلمکاری می ماند که در آن هویت های مختلف فرهنگی وجود دارد. امروز جامعه ایرانی و بخصوص طبقه متوسط جدید از سبک زندگی غربی رنج می برد. یک شهروند ایرانی مسلمان در عین حال که می خواهد متدین باشد اما تلاش می کند به سبک غربی ها حرف بزند، راه برود، غذا بخورد، با محیط پیرامونی خود اعم از جنس موافق و مخالف ارتباط گفتاری برقرار کند، به اخلاق غربی ملتزم باشد، به قواعد دموکراسی پایبند باشد، روشنفکر مآب باشد و ... . همین موضوع سبب شده که رهبر معظم انقلاب در مقام سکانداری نظام اسلامی از کانون های تولید فکر و صاحبان قلم و تریبون در کشور بخواهند که در این عرصه اقدام به گفتمان سازی کنند.

معظم له در سفر به استان خراسان شمالی با طرح 20 سئوال مهم در این عرصه تلنگری به ذهن اندیشمندان و محققان زدند و از آنها خواستند که به طور جدی در این حوزه ورود پیدا کنند. یکی از نهادهایی که مطمئنا در این موضوع مسئولیت سنگینی بر دوش دارد شورای عالی انقلاب فرهنگی است. شورایی که علاوه بر مهندسی فرهنگی کشور امروز وظیفه دارد وارد عرصه پاسخگویی به پرسشهای سبک زندگی یک مسلمان متدین ایرانی شود. اینکه چطور می توان در هزاره سوم مانند یک مسلمان واقعی زیست؟ مد زیست اسلامی چیست؟ اصلا
می توان برای سبک زندگی مد سازی کرد؟ آیا حاکمیت نسبت به سبک زندگی مردم باید بی تفاوت باشد؟ آیا سبک زندگی اسلامی دستوری است؟ یعنی اسلام هم مثل نظام سرمایه داری به دنبال القا و تلقین یک شیوه زیست واحد است؟ آیا همان‌طور که مرحوم شیخ انصاری(ره) در رسائل می فرمایند: اسلام موافق اصاله الاشتغال است و اصاله البرائه؟ یعنی آیا اسلام در منطقه الفراغ ها قائل به برائت است و یا اشتغال و نگاه حداکثری؟ آیا سبک زندگی منطقه الفراغ است؟ آیا اسلام قرار است برای سبک زندگی مثل مارکسیست ها مانیفست بنویسد؟ مثلا برای مدل مو، نحوه پوشش، نحوه معماری، فرهنگ ترافیک و ... آیا حکم واحدی وجود دارد؟ آیا علاوه بر جنبه منجز احکام اسلامی که به وسیله شارع تعیین گردیده و تغییر و تبدیل در آن راه ندارد حکومت اسلامی در خصوص تنظیم منطقه الفراغ بر حسب نیازها و مقتضیات زمان و مکان وظیفه و مسئولیتی بر عهده ندارد؟ در مواردی که مکلف عاجز از دستیابی به حکم واقعی است چگونه باید زیست کند؟  اگر پذیرفتیم که در بخشی از سبک زندگی شارع برای مکلفین وظایف و تکالیفی از وجوب و حرمت و اباحه و استحباب و کراهت وضع نموده است اما بخشی از آن در منطقه الفراغ است و همچنین قبول کردیم که در این منطقه الفراغ وظایفی بر دوش دولت اسلامی است، شورای عالی انقلاب فرهنگی در این زمینه تا کنون چه اقداماتی انجام داده است؟ اگر اقدامی کرده است این اقدامات کلی بوده است یا جزئی؟ جنس سبک زندگی کلی است و یا جزئی؟ سبک جزئیات زندگی روزمره مردم است پس چرا هر خروجی که از شورای عالی انقلاب فرهنگی بیرون می آید کلی است؟مگر مرحوم علامه محمد باقر مجلسی (ره) زمانی که کتاب شریف حلیه المتقین را نگاشت که یکی از بهترین آثار در خصوص سبک زندگی مسلمانان متناسب با زمان و مکان دولت صفوی است به جزئیات زندگی روزمره مردم نپرداخت؟ در این کتاب شریف مباحثی در خصوص آداب جامه و کفش پوشیدن، در آداب حلی و زیور پوشیدن، در آداب خوردن و آشامیدن، کیفیت تربیت فرزندان و معاشرت ایشان،در آداب حمام رفتن و سر وبدن شستن...

در آداب معاشرت با مردم و حقوق اصناف ایشان، درآداب پیاده رفتن و سوار شدن و بازار رفتن و تجارت وزراعت نمودن وچهار پایان نگاه داشتن، در آداب سفر، دربیان آداب مسواک کردن و شانه کردن و ناخن و شارب گرفتن و ... ذکر شده است که بسیاری از مردم با این کتاب آشنا هستند.‏

نیم نگاهی به پرسشهای 20 گانه مقام معظم رهبری در خصوص سبک زندگی حاکی از این واقعیت است که ایشان نیز ناظر به جزئیات زندگی روزمره مردم از اندیشمندان و کانون های مولد فرهنگی مطالبه فرهنگ‌سازی دارند.

‏‎1-    ‎چرا فرهنگ کار جمعی در ایران ضعیف است؟‎
2-    ‎چرا در روابط اجتماعی، حقوق متقابل رعایت نمی شود؟‎
3-    ‎چرا در برخی مناطق، طلاق زیاد شده است؟‎
4-    ‎چرا در فرهنگ رانندگی انضباط لازم رعایت نمی شود؟‎
5-    ‎الزامات آپارتمان نشینی چیست، آیا رعایت می شود؟‎
6-    ‎الگوی تفریح سالم کدام است؟‎
7-    ‎آیا در معاشرتهای روزانه، همیشه به هم راست می گوییم؟‎
8-    ‎دروغ چقدر در جامعه رواج دارد؟‎
9-    ‎علت برخی پرخاشگریها و نابردباریها در روابط اجتماعی چیست؟‎
10-  ‎طراحی لباسها و معماری شهرها چقدر منطقی و عقلانی است؟‎
11-  ‎آیا حقوق افراد در رسانه ها و در اینترنت رعایت می شود؟‎
12-  ‎علت بروز بیماری خطرناک قانون گریزی در برخی افراد و بعضی بخشها چیست؟‎
13-  ‎چقدر وجدان کاری و انضباط اجتماعی داریم؟‎
14-   ‎توجه به کیفیت در تولیدات داخلی چقدر است؟‎
15-   ‎چرا برخی حرفها و ایده های خوب در حد حرف و رؤیا باقی می ماند؟‎
16-   ‎ساعات کار مفید در دستگاهها چرا کم است؟‎
17-  ‎چه کنیم ریشه ربا قطع شود؟‎
18-   ‎آیا حقوق متقابل زن و شوهر و فرزندان در خانواده ها به‌طور کامل رعایت می شود؟‎
19-   ‎چرا مصرف گرایی، برای برخی افتخار شده است؟‎
20-   ‎چه کنیم تا زن هم کرامت و عزت خانوادگیش حفظ شود و هم بتواند وظایف اجتماعی خود را انجام دهد؟

شورای عالی انقلاب فرهنگی اصلی ترین متولی حکومتی پاسخگویی به این پرسشهاست. یعنی علاوه بر اینکه این شورا موظف است وجوب، حرمت، اباحه، استحباب و کراهت های شرعی را متناسب با اقتضائات هزاره سوم و زندگی کنونی مسلمان ایرانی در حوزه فرهنگ تنقیح و تصریح کند در عین حال حکومت اسلامی موظف به تنظیم منطقه الفراغ در زندگی فردی و اجتماعی با رعایت استصحاب و مدیریت تدریجی تغییرات هست. یعنی اگر چه حکومت حالات اجتماعی را نباید به یک باره به هم بریزد و گذشته را کاملا به نفع آینده خراب کند اما در عین حال نباید در مقابل هر عرفی نیز کوتاه بیاید و از موضع انفعال وارد شود. در واقع این حضور در منطقه الفراغ ضمن جزئی نگری امر بین الامرین است از یک طرف "ملوک لحفظ النظام" است یعنی حاکمیت در مقام صیانت از نظم و ثبات اجتماعی است از یک سو تلاش برای اصلاح سبک و عرف زندگی فردی و اجتماعی است.
‏
از سویی شورای عالی انقلاب فرهنگی از آنجا که ماذون از جانب ولی فقیه است بر خلاف اجتهادهای مدرسه ای باید در مسائل نو شونده فرهنگی و اجتماعی هر روز اجتهاد کند. اجتهاد های حکومتی همواره از اجتهادهای مدرسه ای متنوع تر و به‌روزتر بوده اند. این بدان معناست که این شورا که مرکز مهندسی فرهنگی کشور است علاوه بر اینکه به حوزه های علمیه متکی است اما باید از توان مضاعفی برای اجتهادهای به روز در منطقه الفراغ فرهنگی و جزئیات زندگی روزه مره مردم برخوردار باشد. در حقیقت اجتهاد مدرسه ای اگر مسئول تعیین باید ها و نباید ها، وجوب، حرمت، اباحه، استحباب و کراهت های شرعی است اما رسالت شورای عالی انقلاب فرهنگی ورودی هنجاری به منطقه الفراغ فرهنگی برای تعیین شیوه زیست بهتر برای یک مسلمان در هزاره سوم است. ‏

سیاست روز:مقایسه شرایط عراق زمان جنگ با سوریه

«مقایسه شرایط عراق زمان جنگ با سوریه»عنوان سرمقاله روزنامه سیاست روز به قلم محمد صفری است که در آن می‌خوانید؛تبلیغات غرب علیه سوریه بر اساس حمله نظامی گسترده تر شده است.این گستردگی تبلیغات جنگی شاید همگان را به یاد روزهایی بیندازد که آمریکا قصد یورش نظامی به عراق را داشت و با تهد‌‌‌یدات نظامی از طریق رسانه‌های هماهنگ خود این هدف را دنبال می‌کرد.

بهانه آمریکا برای حمله به عراق وجود تسلیحات کشتار جمعی بود.اما همین بهانه بدون هیچ نشانه‌ای از وجود این تسلیحات اجرا شد و سپس صدام سرنگون.ارتش و مردم عراق هم بدون هیچ پشتیبانی از صدام،خوشحال از سرنگونی دیکتاتوری شدند که اعدام شد.

نگارنده دو سفر به عراق داشته است.هر دو این سفرها هنگامی بود که صدام بر مسند قدرت یکه تازی می‌کرد.بار دوم سفر زمانی بود که موج تبلیغات گسترده جنگی علیه رژیم صدام به اوج خود رسیده بود و ما نیز به همین خاطر تنها چند ماه پیش از آغاز جنگ و حمله نظامی آمریکا و همپیمانانش به عراق،به بغداد سفر کردیم.

مشاهدات ما نشان می‌داد که اگر جنگی رخ دهد و حمله‌ای صورت گیرد،هیچ مقاومتی از سوی مردم و ارتش عراق در دفاع از رژیم صدام صورت نخواهد گرفت.گزارش این سفر و نقطه نظرات و مشاهدات ما از وضعیت عراق به مقامات امنیتی نیز ارائه شد.

برداشت و تحلیل ما این بود که ارتش عراق با یک فرسودگی شدید دست و پنجه نرم می‌کند و مردم هم از ستم صدام به ستوه آمده‌اند.بخشی از مردم بغداد در خوشگذرانی‌های شب‌های فرات سیر می‌کنند و شهرهای دیگر در فقر و بدبختی به سر می‌برند.این مردم هیچگاه خواهان ماندگاری صدام نخواهند بود.

حتی هنگام سفر به دیگر شهرهای عراق هیچگونه نقل و انتقال و تحرک نظامی دیده نشد.هنگام عبور از مرز ایران به عراق این موضوع به خوبی قابل لمس و مشاهده بود که ارتش و نظامیان عراق هیچ انگیزه‌ای برای دفاع مقابل حملات آمریکا را ندارند و همانگونه که همگان می‌دانید،همانگونه هم شد.ارتش آمریکا به همراه همپیمانانش عراق را اشغال کرد.

اما آیا این وضعیت در سوریه نیز دیده می‌شود؟آیا ارتش سوریه همانند ارتش عراق،پشتیبان نظام حاکم در این کشور نیست؟مردم سوریه چطور؟آیا آنها هم در صدد سرنگونی بشاراسد هستند؟مردم سوریه از آینده خود پس از حمله به سوریه آگاه هستند و به خوبی می‌دانند که اگر چنین اتفاقی بیفتد وضعیتی به مراتب بدتر از عراق را در پیش خواهند داشت.

ارتش سوریه،هم اکنون با اقتدار کامل به مقابله و مبارزه با تروریست‌هایی می‌پردازد که از سوی عوامل خارجی تغذیه می‌شوند.تحریک نیروهای تروریست داخل خاک سوریه از سوی آمریکا،اروپا وبرخی کشورهای مرتجع عربی منطقه از جمله عربستان ، قطر و همچنین ترکیه که مرز مشترک طولانی با عراق دارد انجام می‌شود.

بیش از ۲۰ ماه است که دولت و مردم سوریه با پشتوانه ارتش این کشور مقابل این اقدامات مداخله جویانه مقاومت کرده‌اند و این ایستادگی باعث خشم براندازان شده است.

اما این مقاومت ارتش و اکثریت مردم سوریه نشان چیست؟به روشنی مشخص است که شرایط داخلی سوریه با توجه به اقدامات ارتش و مردم با شرایط عراق بسیار متفاوت است.

در صورت حمله نظامی به سوریه،ارتش و مردم از تمامیت ارضی کشورشان در مقابل حمله نظامی آمریکا دفاع خواهند کرد و این دفاع،جنگی تمام عیار و طولانی را در این کشور و البته منطقه رقم خواهد زد که دیگر پایان آن در دست آمریکا نخواهد بود.

از سوی دیگر نگرانی غرب و آمریکا از نقش آفرینی روسیه در این جنگ به خوبی دیده می‌شود.روسیه که تاکنون تمام قد مقابل اقدامات آمریکا و غرب در قبال سوریه ایستاده است،سکوت نخواهد کرد هر چند هزینه‌های سنگینی را متحمل خواهد شد.روسیه نمی‌خواهد دوباره آنچه بر سر لیبی آمد، فریب بخورد و سوریه را تقدیم آمریکا کند.

لاوروف وزیر خارجه روسیه روز گذشته در موضعی تند اعلام کرد که مسکو هرگز درباره سرنوشت بشار اسد با کسی مذاکره نمی‌کند.این موضع می‌تواند هشداری جدی به غرب تلقی شود.هر چند ائتلاف غرب در مقابل ائتلاف شرق شاید قوی‌تر باشد اما عافیت طلبی مردم آمریکا و اروپا این اجازه را نخواهد داد که وارد یک درگیری تمام عیار شود.

غرب باید به این موضوع هم توجه داشته باشد که اکنون آن‌ها از تروریست‌های و به اصطلاح اسلام گرایان تندرو حمایت می‌کنند و جنایات آن‌ها را بر نمی‌تابند،در صورت سرنگونی اسد و حاکم شدن این تندروها چگونه می‌خواهند یا می‌توانند آن‌ها را کنترل کنند؟آیا در این باره اندیشیده‌اند که قدرت یافتن این طیف تندرو،برای آن‌ها تیز دردسر ساز خواهد بود؟

احتمال حمله شاید وجود داشته باشد،آغازگر آن هم آمریکا،اما پایان دهنده آن دیگر نمی‌تواند آمریکا باشد.

آفرینش:لزوم توجه بیشتر به امنیت جانی جامعه

«لزوم توجه بیشتر به امنیت جانی جامعه»عنوان سرمقاله روزنامه آفرینش به قلم حمیدرضا عسگری است که در آن می‌خوانید؛حوادث غیرمترقبه و بلایای طبیعی عواملی است که از حیطه اراده آدمی خارج است و نمی توان از وقوع آن جلوگیری کرد.

اما بشرتوانسته است با تکیه بر توسعه علم و به کارگیری مدیریت بحران در وقوع این حوادث، تلفات را به حداقل برساند و مانع از دست رفتن جان با ارزش انسان ها گردد.

کشورما نیز یکی از پرحادثه ترین نقاط جهان می باشد که به لحاظ وقوع حوادث غیرمترقبه و بلایای طبیعی، بیشترین تلفات را برای خود ثبت کرده است. اما متاسفانه ما نتوانسته ایم در مدیریت بحران و به کارگیری از تجهیزات پیشرفته، مانع از افزایش تلفات و حفظ حداکثری جان مردم کشورمان گردیم.

دربحث ناامنی جاده ها و عدم ایمن سازی آنها در رتبه های اول و دوم دنیا قرار گرفته ایم. در حالی که تصادفات جاده‌ای نهمین علت مرگ‌و‌میر در جهان به شمار می‌رود این حوادث در ایران دومین علت مرگ و میر است. بر اساس آمار، سال گذشته 20 هزار و 68 هموطن در اثر تصادف فوت کرده و 800 هزار نفر نیز به انحای مختلف مجروح شده‌اند.

اگر نفرات کشته شده در تصادفات رانندگی در سال گذشته را در تعداد روزهای سال تقسیم کنیم سهم هر روز از میزان تلفات رانندگی 55 کشته و 2 هزار و 100 مجروح می‌شود با این حساب در هر ساعت بیش از 2 کشته و 87 مجروح به تعداد تلفات رانندگی اضافه می‌شود.

آلودگی هوا نیز از مواردی است که هیچ گاه از سوی مسولان اقدامی جدی و اصولی برای رفع آن اتخاذ نشده است. هرچند که آمارتفات آلودگی هوا از سوی نهادهای رسمی محرمانه اعلام شده است اما آمارهای غیررسمی خبرازمیزان 1400 نفری از مرگ ومیرناشی از آلودگی هوا می دهند و چه بسا بیشتر...

درحادثه اخیر کشته شدن دانش آموزان بروجنی کاروان راهیان نور و آتش سوزی مدرسه دخترانه پیرانشهر و سوختگی شدید این دانش آموزان، مسولان چه اقداماتی برای جلوگیری از وقوع حوادث مشابه اتخاذ کردند؟. آیا نهادی مسولیت این حوادث را برعهده می گیرد و درراستای افزایش امنیت جان مردم اقدامی صورت میگیرد؟

قطعا متضرر اصلی این حوادث خانواده هایی هستند که عزیزانشان را از دست داده اند و دخترانی هستند که داغ سوختگی مهر بدهیبتی را تا‌ آخر عمر برچهره آنها کوبیده است.

درزمینه بلایای طبیعی همچون زلزله نیز باید اذعان داشت که بیشترین تلفات را درزمان وقوع حوادث به خود اختصاص داده ایم. شاید همه ما تصاویر مربوط به زلزله در ژاپن را دیده باشیم که با بیش از 7 ریشتر زلزله درحالی تمامی ساختمان‌ها به طور ملموس تکان می خورند، مردم به طور عادی به کار و زندگی روزمره خود ادامه می دهند، بدون آنکه ساختمانی ویران و کسی کشته شود . آیا میزان تلفات آنها نیز همچون زلزله بم،بوئین زهرا،قائن،آذربایجان، زهان و... بوده است؟. عدم نظارت برامر ساخت سازها درمناطق زلزله خیر و عدم بازسازی اصولی به سبب کاهش هزینه ها و یا کاهش زمان ساخت باعث شده تا جان مردم و ساکنان این مناطق درامان نباشد.

درچند دهه اخیر استان خراسان(شمالی،رضوی،جنوبی) یکی از پرحادثه ترین مناطق زلزله خیز کشور بوده است. درزلزله اخیر زهان، مقاوم نبودن خانه‌ها وعدم به کارگیری مصالح استاندارد در ساختمان ها باعث شد تا زلزله‌ای 5 ریشتری چندین روستا را باخاک یکسان کند!. چرا درزمان وقوع حوادث قبلی مسولان درپی مقاوم سازی این مناطق نبوده اند تا امروز شاهد تخریب 100 درصدی برخی از روستاها و ساختمان های مسکونی در این مناطق نباشیم.

متاسفانه مدیریت بحران پیش از وقوع حادثه، درکشورما مورد توجه مسولان قرار نمی گیرد و بعد از زمان وقوع نیز به طور کامل برای جلوگیری از حوادث مشابه آینده اقدامات کافی درنظرگرفته نمی شود. امیدواریم تا مسولان قدری بیشتر درحیطه وظایف خود مسولیت پذیر باشند تا بیش ازاین کشور دچار خسارات جانی ومالی نگردد.

حمایت:اما و اگرهای تاخیر بودجه‌

«اما و اگرهای تاخیر بودجه‌»عنوان یادداشت روز روزنامه حمایت به قلم محمد علی احمدی است که در آن می‌خوانید؛تشدید تحریم‌های غرب ضد جمهوری اسلامی ایران در نیمه دوم سال جاری باعث به وجود آمدن مشکلات اقتصادی در کشور شده است، همچنین از آنجا که سال آینده انتخابات ریاست‌جمهوری یازدهم را پیش رو داریم و ممکن است تحریم‌ها افزایش یابد نیاز کشور به بودجه‌ای دقیق که همه جوانب در آن در نظر گرفته شده باشد بیش از گذشته به نظر می‌رسد.از این رو هیئت رییسه مجلس شورای اسلامی ابتکاری به خرج داد و کمیته‌ای مشترک بین دولت و مجلس برای بررسی لایحه بودجه سال 92 تشکیل داد و از تعدادی از نمایندگان که در مباحث اقتصادی متخصص بودند و تجربه کافی داشتند، دعوت کرد تا با نمایندگانی از دولت دور هم جمع شوند تا دولت از نظرهای مشورتی مجلس برای تدوین لایحه بودجه استفاده کند.

جلسات این کمیته حدودا از سه هفته قبل شروع شده است، البته مناسب‌تر بود که این کمیته چند ماه قبل تشکیل می‌شد چون طبق قانون آیین‌نامه داخلی مجلس شورای اسلامی پانزدهم آذر ماه پایان مهلت قانونی دولت برای ارایه لایحه بودجه به مجلس است. بنابراین بهتر بود جلسات مشورتی بین دولت و مجلس برای تدوین لایحه بودجه پیش از آنکه دولت لایحه را تنظیم کند، برگزار می‌شد.

ممکن است در اینجا این شبهه مطرح شود که تدوین لایحه بودجه بر عهده دولت و از وظایف قوه مجریه است و قوه مقننه تنها وظیفه تصویب آن را بر عهده دارد که در پاسخ باید گفت دولت و مجلس برای موضوعات مختلفی جلسه برگزار می‌کنند و در موارد مختلفی دولت از نظر مشورتی نمایندگان برای تدوین لایحه‌ای استفاده می‌کند که این جلسات به عنوان دخالت قوا در وظایف یکدیگر تلقی نمی‌شود؛ تشکیل کمیته مشترک دولت و مجلس برای بررسی لایحه بودجه نیز در این راستا صورت گرفته است و قرار نیست مجلس در تدوین لایحه بودجه دخالتی کند. به همین دلیل به نمایندگانی که عضو این کمیته مشترکند توصیه شده که در مباحث مربوط به تعیین نرخ ارز و غیره ورود پیدا نکنند، چون مجلس معتقد است این‌ موارد نیاز به کار کارشناسی دارد و دولت باید با استفاده از تجربیات خود برنامه‌ریزی و لایحه بودجه را تنظیم کند.

این نکته را نیز باید متذکر شد که تشکیل کمیته‌ای مشترک برای بررسی لایحه بودجه نباید به بهانه‌ دولت برای تأخیر در ارسال این لایحه به مجلس تبدیل شود. بنا بر اطلاعات و آماری که به نمایندگان رسیده است بررسی لایحه بودجه سال آینده هنوز در کمیسیون‌های دولت تمام نشده است به همین دلیل دولت نمی‌تواند مدعی شود که به دلیل جلسات کمیته مشترک ارسال لایحه بودجه را به بعد از جلسات موکول کرده است.

ملت ما:اسراف؛گریبان گیر همه حوزه‌های جامعه

«اسراف؛گریبان گیر همه حوزه‌های جامعه»عنوان سرمقاله روزنامه ملت ما به قلم مجید ابهری است که در آن می‌خوانید؛ با توجه به اعلام سال 91 به عنوان سال حمایت از سرمایه ملی و تولید داخلی از سوی رهبر معظم انقلاب اسلامی و با عنایت به طرح موضوع اقتصاد مقاومتی به عنوان کاربردی‌ترین و موثرترین راهبرد مقابله با تحریم‌ها و فشارهای اقتصادی، توجه به بازنگری در رفتار اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی در راستای تحقق سرفصل‌های یادشده اصلی‌ترین سرآغاز برای حرکت‌های استراتژیک مورد نظر است نخستین قدم در راه تحقق اقتصاد مقاومتی و حمایت از تولید ملی خودداری از اسراف در ابعاد مختلف بوده و این مهم تحقق نخواهد یافت مگرآن‌که تحولات اساسی در مبانی رفتار جامعه به وجود‌ آید.

دولت و دولتمردان به عنوان یکی از اصلی‌ترین الگوهای رفتاری در جامعه نماد عینی برای رفتارهای اساسی و اصلاحی بوده و در این رهگذر گرایش به ساده زیستی و فاصله گرفتن از زندگی اشرافی نخستین درس در مکتب حمایت از تولید داخلی است نکته مهم‌تر این است که زمانی که صحبت از اسراف می‌شود مصادیق اسراف و تبذیر نباید تنها به مصارف روزانه از قبیل خوراک، پوشاک و سوخت محدود شود چراکه توجه به جلوگیری از اسراف در تمامی عرصه‌های سیاسی، فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی می‌تواند راهگشای خودکفایی واقعی در تفکر و تولید شود متاسفانه نمونه‌های مختلفی از اسراف سیاسی، فرهنگی و اجتماعی در جامعه ما دیده می‌شود که نه تنها اسراف در مصارف روزانه را تحت‌الشعاع قرار می‌دهند بلکه با ایجاد زاویه در آرمان‌های اصلی انقلاب اسلامی موجب تاخیر در رسیدن به خودکفایی اقتصادی و قطع وابستگی سیاسی و فرهنگی می‌شود.

جهت پژوهش‌های بعدی برخی سرفصل‌های رفتار ناهنجار اسراف سیاسی، فرهنگی و اجتماعی را بیان می‌کنیم و امیدواریم خبرگان و صاحبنظران، تحلیل‌های کاربردی نسبت به پیشگیری کنترل و مقابله در زمانه‌های مورد نظر حرکتی جهادی در سال جاری انجام دهند.

الف- تغییر و برکناری مدیران مجرب و کارآمد در مدت‌های کوتاه که موجب نبود ثبات در مدیریت و تنزل شغلی شده و امکان برنامه‌ریزی و هماهنگی‌های لازم در ابعاد مختلف اجرایی را از مدیران می‌گیرد در صورتی که قصور و رفتارهای نادرست سیاسی و اقتصادی از مدیری ملاحظه شود تغییر یا حتی مجازات وی مطلوبترین روش است اما در غیر این صورت جابه‌جایی‌های پی‌درپی علاوه بر این‌که امکان تجربه‌اندوزی را از مدیران سلب می‌کند و آنها را از پذیرش مسئولیت بازمی‌دارد و روند تنزل فکری در سازمان‌ها تداوم و تسری می‌یابد.

ب- فراموش کردن تجربیات ارزشمند انسانی پس از برکناری یا بازنشستگی در حالی که این منابع انسانی ذخایر واقعی کشور هستند و باید از نیروهای یادشده استفاده‌های آموزشی و نظارتی به عمل‌ آید تا ضمن ارج‌گذاری به آنها امکان انتقال تجربه به نیروهای جوان فراهم شود.

ج- جوان‌سپاری یکی از اصول بسیار پسندیده در انتخاب مدیران است اما این روش باید همسو با آمیخته‌های تجربی و علمی باشد یعنی یک مدیر جوان در ابتدا در کنار مدیران کارآمد به آموزش پرداخته و سپس مسئولیت خطیر به وی سپرده شود در غیر این صورت نیروهای کارآمد و خبره در سازمان‌هایی که تحت نظارت این مدیران قرار می‌گیرند دچار دلسردی و سرخوردگی اداری می‌شوند.

د- از دست دادن سرمایه‌های خدادادی و هزینه کردن آن در مقابل ورود اقلامی که در داخل کشور امکان تولید دارند و می‌توان جایگزین مناسبی برای آن فراهم کرد. 40 میلیون دلار اختصاص دادن به واردات چوب بستنی و میزانی کمتر و بیش‌تر برای واردات کالاهایی لوکس و غیرضروری از مصادیق یاد شده هستند.

ه- از دست دادن سرمایه‌های سنتی به بهانه مدرک گرایی موجب شده تا تب دکترا در کشوربیش‌تر شده و معاملات آن چنانی بر سر آن انجام شود احترام به دارندگان مدارج علمی امری لازم است اما نباید باعث بی‌اعتنایی به صاحبان تجارب سنتی شود.

و-انهدام سرمایه‌های فرهنگی و تخریب زبان و فرهنگ فارسی با استفاده از حروف، ادبیات و نوشتار بیگانه که در حال حاضر روز به روز در جامعه ما در حال گسترش است.

ی-کم توجهی به امکانات بالقوه و خدادادی در زمینه‌های گردشگری و جلب گردشگران داخلی و خارجی باعث اتکا به نفت و کم لطفی به جاذبه‌های فرهنگی شده است بنابراین می‌توان در این زمینه با برنامه‌ریزی‌های اساسی اقدامات مناسب را جایگزین کرد و در آخرین نگاه متاسفانه نهادهای فرهنگی بیگانه با حمایت سازمان‌های جاسوسی اقدام به اختصاص هزینه‌های هنگفت در چاپ و توزیع کتب و نشریات گمراه‌کننده کرده‌اند

و در پاره‌ای از مواقع برخی از این کتب به چاپ بیستم و بیست و پنجم رسیده است که می‌توان در این زمینه به آثار پائولو کوئیلو و برایان تریسی دقت کرد که لابی غرب چگونه در حال الگوسازی برای جوانان مسلمان ایرانی بوده و قصد دارد افکار آنها را از اسطوره‌ها و دانشمندان مسلمان ایرانی منحرف کند.

ابتکار:جنجال بر سر پایان دنیا و زمان ظهور

«جنجال بر سر پایان دنیا و زمان ظهور»عنوان سرمقاله روزنامه ابتکار به قلم هادی وکیلی است که در آن می‌خوانید؛مطابق پیشگویی‌ها بناست 21 دسامبر 2012 برابر با اول دیماه91 عمر دنیا سر آید نظریه پردازان آخر الزمان مدعی هستند که در این زمان همه جا تاریک می‌شود و زمین و خورشیدوماه در یک تلاقی بی سابقه قرار می‌گیرند سه روز تاریکی جهان را فرا می‌گیرد.سه روزی که گفته شد در روزهای سوم تا پنجم دیماه 91 خواهد بود این نظریه هم اکنون به جنجالی ترین سوژه در فضای رسانه ای دنیا تبدیل شده است و موجب وحشت و ترس در بین مردم دنیا گردید مطابق برخی اخبار تاکنون چندین نفر در نتیجه این نظر جان خود را از دست داده اند.

سابقه پیشگویی پایان دنیا حدود هزار سال پیش از میلاد مسیح توسط مایا‌ها صورت پذیرفته است از آن زمان تا کنون هر کس به ظن خود برای این پیشگویی زمانی را تعیین کرده است چینش گزاره‌های منطقی همچون تراکم کم ستارگان در یک نقطه و جا خوش کردن سیا هچاله عظیمی در میانه قوس کهکشان و در نهایت نزدیکی خورشید در روز 21 دسامبر 2012 به مرکز کهکشان موجب شده تا نظریه پردازان آخر الزمان به نتیجه غیر منطقی”پایان دنیا" در تاریخ اول دیماه 91 دست یابند این نظریه که توانسته است تاثیر روانی خود را در بخشهایی از نفوس آدمی بگذارد ولی به لحاظ اهمیت وبرغم رد آن توسط مراکز علمی از جمله ناسا،همچنان در صدر اخبارو تحلیل‌ها قرار دارد مردم همچنان با حساسیت به عقربه شمار تاریخ موعود توجه دارند.

ناسا برای رد ادعای نظریه پردازان آخر الزمان آورده است که خورشید هر سال در همین زمان به قسمتی از آسمان وارد می‌شود که سیاهچاله مرکزی کهکشان راه شیری قرار دارد بنابراین تغییر موقعیت خورشید در 21 دسامبر 2012 به معنی بروز اتفاق ویرانگر نخواهد بود و در نهایت ناسا توصیه کرده که از انقلاب زمستانی (ویژه جوامع مسیحی ) به معنی واقعی لذت ببرید و ذهنتان را با شعله‌های خورشیدی، سیاهچاله،تقارن، میدان مغناطیسی و هر چیزی که مایاها پیشگویی کرده اند،درگیر نکنید.

تاریخ نظریه‌ها نشان می‌دهد که در مقاطع مختلف کسانی با تعیین زمان مشخص مدعی پایان دنیا شده اند ولی هیچگاه این نوع ادعا‌ها به واقعیت نزدیک نشد. اما چرا برغم تکرار ابطال این نوع ادعاها،همچنان از جاذبه لازم برخوردارند. جواب‌های متعددی می‌توان داد شاید دلیل اصلی آن کشش فطری آدمیان بر اساس اصل این حقیقت که دنیا پایان پذیر خواهد بود می‌باشد. اصل این حقیقت به همراه کشش جاودانه طلبی آدمی موجب انتظارمرموزی است که او را بی تاب لحظه پایان کرده است.

پایان پذیری دنیا بشارت مشترک همه ادیان و مذاهب است اما راهی برای تعیین زمان و لحظه پایان وجود ندارد اگر بنا بود این رازعریان شود وراهی برای تشخیص آن وجود داشته باشد آدمی از تلاش می‌ایستاد و مسیر حرکت متوقف می‌شد به طور طبیعی سودا گران در مقاطع مختلف تحت اغراض متفاوت سعی درسوء استفاده از این کشش باطنی و حساسیت اعتقادی مردم دارند این نوع پیشگویی‌ها در پیرامون پایان دنیاغالباً در بستر فرهنگی مسیحیت رخ می‌نماید در این سوی عالم هم حقیقتی به نام غیبت عصمت وجود دارد و بر اساس اعتقاد شیعه امام دوازدهم حضرت مهدی(عج) که در غیبت بسر می‌برند روزی بنا بر حکمت‌های الهی ظهور خواهد کردو دادگر مظلومان و عدالت گستر عالم خواهد شد.

این اعتقاد انتظار مقدسی را در فرهنگ شیعه ایجاد کرده که با آن امید به آینده ای روشن خلق می‌شود مطابق آموزه‌های شیعی هیچ کس حتی شخص امام زمان(عج)نیز قادر به پیش بینی لحظه موعود نیستند و بالاتر اینکه پیشگویی زمان نیزمورد نهی واقع شده است اما در طول تاریخ غیبت بارها اشخاصی مدعی تعیین زمان دقیق برای آن لحظه تاریخی شده اند و با پیشگویی خود موجب دل آشوبی گردیده اند و با احساسات مقدس منتظرین حضرتش بازی کرده اند یکی برای بازار گرمی منبر خود، دیگری برای کاسبی جیب خود، آن یکی برای رونق دکان خود و گسترش حوزه نفوذ قدرت و کلام، تن به چنین اقدام ناپسند داده اند این در حالی است که هر آنچه در مغرب زمین به عنوان گزاره‌های پایان دنیا و در مشرق زمین به عنوان دلایل قطعی زمان ظهور مورد استناد قرار می‌گیرند همه و همه از نوع نشانه‌ها بحساب می‌آیند نشانه خاصیت غیرقطعی دارد آنچه به عنوان دلیل مورد استناد قرار می‌گیرد تنها ارزش یک نشانه را داراست جالب است که اوج گیری چنین ادعا‌های همواره با اوج گیری مشکلات و مصائب مردم همزمانی دارد.
 
آرمان:استعفای نمایندگان، تصمیمی از کدام موضع؟

«استعفای نمایندگان، تصمیمی از کدام موضع؟»عنوان یادداشت روز روزنامه آرمان به قلم ولی‌الله شجاع‌پوریان است که در آن می‌خوانید؛روز گذشته در جلسه علنی مجلس دو نماینده خراسان جنوبی تهدید کردند در صورتی که اعتبارات اختصاص داده شده به این استان در این بودجه اعتبارات سفر استانی رهبری اصلاح نشود از مقام نمایندگی استعفا خواهند کرد. اصولا استعفای مقامات و مسئولان در دنیا و در پی نارسایی‏های ایجاد شده در یک سیستم نشانه‏ای است بر حس مسئولیت پذیری و البته احترام به افکار عمومی.

اما این مساله در قبال نمایندگان پارلمان وجه دیگری دارد. به طور کلی استعفای نمایندگان پارلمان و وکلای ملت به دلیل ضعف مسئولان اجرایی چیزی نیست جز یک موضع منفعلانه. درخصوص تهدید نمایندگان خراسان جنوبی به استعفا می‏توان به سه نکته اساسی اشاره کرد: اولین مساله این است که نمایندگان مجلس پیش از اتخاذ مواضعی از این دست باید در جایگاه نظارتی خود که اهرم‏های برنده کنترلی و فرآیندهای مختلف قانونی را در اختیار آنها قرار داده، از موضع فرادستی در قبال مسئولان اجرایی از حق و حقوق مردم تا جای ممکن دفاع کرده و تلاش خود را مصروف پاسخگو ساختن و کارآمد کردن دستگاه اجرایی کنند. در شرایطی که چنین تلاشی از سوی نمایندگان پارلمان صورت نگیرد، تهدید به استعفا ساده‏ترین راه برای کنار کشیدن از مسئولیت نظارتی از موضع ضعف و انفعال خواهد بود.

به عبارتی خالی کردن کرسی وکالت مردم در شرایطی که این کرسی بعد از استعفا به دلایل قانونی همچنان خالی خواهد ماند، چیزی نیست جز تن دادن به شیوه مدیریت‏های موجود. استعفای مقامات در صورتی می‏تواند تعبیر به دفاع از حقوق ملت و اجرای قانون باشد که عکس آنچه در مجلس مطرح شده به وقوع بپیوندد، یعنی مسئول یک نهاد اجرایی به دلیل بروز مشکل در مجموعه خود و یا مثلا عدم تخصیص بودجه قانونی برای اداره مجموعه تحت امرش از سمتش استعفا دهد.

استعفای وکلای مجلس قبل از آنکه تلاش جدی برای پاسخگو کردن مسئولان اجرایی و استفاده از ابزارهای قانونی کنترل و نظارت بر دولت صورت بگیرد، نمی‏تواند به معنای تلاش برای احقاق حقوق ملت یا احترام به آرای عمومی باشد. نکته دوم این است که نماینده مجلس بر حسب جایگاه خود موظف است در مقام یک کارشناس بر کشف دلایل ناکارآمدی یا بدکارکردی سیستم اجرایی کشور بکوشد و با ریشه‌یابی اینکه چرا دولت نمی‏تواند به تعهدات خود عمل کند وظیفه خود را انجام دهد. استعفای یک نماینده مجلس توجه بیش از حد به معلول به جای علت‌یابی و همچنین دامان زدن به حواشی تبلیغاتی به جای درمان مشکل است. مجلس به لحاظ شأن قانونی از یک جایگاه بالادستی در میان قوای اداره‌کننده کشور برخوردار است و استعفای نمایندگان نه‌تنها به معنای تلاش در راستای احقاق حق مردم نیست بلکه می‏تواند اعتراف به ناتوانی از استفاده از این جایگاه فرا دستی و نزول شأن مجلس باشد. در یک کلام استعفای نمایندگان چیزی جز ضعف آنها را در عمل به وظیفه قانونی‏شان اثبات نمی‏کند.

اما نکته سوم این است که استعفای نمایندگان مجلس در حقیقت شمشیر زنگ‌زده‏ای است که حتی هیچ‌گاه از غلاف هم بیرون نیامده. هیچ‌گاه این دست تهدید به استعفاها جدی نشده و در محدوده همان تهدیدات کلامی باقی مانده است. از این منظر شاید بتوان گفت که تهدیداتی از این دست تنها می‏تواند نمایشی تبلیغاتی باشد برای نشان دادن مردمی بودن و دغدغه‏مند بودن برخی نمایندگان. چه آنکه اگر در عمل نماینده‏ای از این سطح دغدغه عمومی برخوردار باشد باید محکم‏تر از قبل بر صندلی نمایندگی مردم تکیه دهد و با صدایی رساتر از حقوق آنها دفاع کند، نه آنکه در ساده‏ترین راه‌حل ممکن آمادگی خود را برای ترک عرصه نشان دهد.

دنیای اقتصاد: ناهنجاری‌های اقتصادی و هدفمندی یارانه‌ها

«ناهنجاری‌های اقتصادی و هدفمندی یارانه‌ها»عنوان سرمقاله روزنامه دنیای اقتصاد است که در آن می‌خوانید؛هم‌اکنون دو ناهنجاری در اقتصاد وجود دارد که اصلاح آنها، نقطه عطفی مفید و موثر در تاریخ اقتصادی کشور ایجاد خواهد کرد به شرط آنکه رفتارهایی که باعث این ناهنجاری‌ها شده است، اصلاح شود:

ناهنجاری اول، تفاوت قیمت حامل‌های انرژی در بازار داخل و خارج آنقدر زیاد بوده و هنوز هم هست که قاچاق آن را به تجارتی پر سود تبدیل و اسراف در مصرف آن را تشویق می‌کند.
ناهنجاری دوم، پس از آنکه در اثر افزایش قیمت نفت، وابستگی کشور به ارز حاصل از صادرات آن افزایش یافت و قیمت ارز، متناسب با تورم داخلی رشد نکرد یک بار دیگر شاهد چند نرخی شدن ارز در کشور هستیم.

همان‌طور که بارها گفته‌ایم ریشه هر دو ناهنجاری فوق انتشار پول توسط بانک مرکزی است. به عبارت دیگر اگر حداقل بعد از اتمام جنگ تاکنون میانگین رشد نقدینگی سالانه کمتر از 15 درصد بود، هم‌اکنون نه شاهد ارز دو نرخی بودیم و نه شاهد قاچاق حامل‌های انرژی و اسراف در مصرف آن، ضمن آنکه مشکل بیکاری امروز جوانان ایرانی نیز وجود نداشت. درخصوص ادعای اخیر به مطالعات انجام شده مندرج در صفحه اندیشه اقتصاد همین روزنامه مورخ سه‌شنبه 6/7/89 و شنبه 25/4/90 مراجعه شود.

اما اینکه چرا به اینجا رسیده‌ایم ریشه در برخی رفتارها یا ذهنیت‌های غلط دارد که عمدتا ناشی از آموزه‌های نادرست اقتصادی است. مثلا دیده شده که برخی اقتصاددانان، مفهوم قناعت را یک مفهوم ضد توسعه می‌دانند؛ زیرا به اعتقاد آنان که ریشه در فهم کینزی از اقتصاد دارد، مصرف کردن، امری مفید یا حتی مقدس است. این موضوع باعث شده که در استفاده از واژه قناعت، اقتصاددانان اصیل، دچار نوعی خجالت شده و از آن پرهیز کرده، مقصود خود را با واژه‌های دیگر منتقل کنند. رفتار یا تلقی نادرست دیگر، این جمله منسوب به کینز است که «در بلند مدت همه ما مرده‌ایم.» دقیقا مفهوم مندرج در همین جمله، باعث شده که لذت آنی استفاده از هروئین انتشار پول توجیه شده و نگاه بلندمدت در اقتصاد، تبدیل به نگاه «دم غنیمت است» شود. ضمنا مشکل فعلی اقتصاد آمریکا نیز به دلیل همین مصرف‌گرایی آنها در چند ده سال گذشته بوده که هزاران میلیارد دلار بدهی را برایشان به ارمغان آورده است، منتها فرق آمریکا با ایران در آن است که چون بیشتر دلارهای تازه منتشر شده در آمریکا به خارج از کشور می‌روند به همین دلیل اثر تورمی خود را فعلا نشان نمی‌دهد؛ در صورتی که در ایران اثر تورمی پول‌های منتشره بلافاصله خود را نشان می‌دهد. برعکس آمریکا، دو کشور چین و آلمان که پس‌انداز ملی در آنها بیشتر است وضعیت اقتصادی بهتری در جهان دارند.

اما در خصوص هدفمندی یارانه‌ها به نظر می‌رسد اولا تا زمانی که تورم تا حد سود سپرده‌ یک‌ساله بانکی، کاهش نیافته باید اجرای مراحل بعدی آن را متوقف کرد؛ زیرا بی‌ثباتی پولی مضرتر از یارانه‌های غیرهدفمند است ضمن آنکه واقعی کردن قیمت حامل‌های انرژی در وضعیت تورمی مانند آن است که شخصی بخواهد پشت به خورشید دویده و سایه خود را جا بگذارد که امری محال است. ثانیا بهتر است مراحل بعدی هدفمندی به صورت تدریجی و بدون پرداخت پول جدید به مردم انجام شود. به عبارت دیگر افزایش سالانه 10 تا 15 درصدی قیمت حامل‌های انرژی، قابل تحمل بوده و هر دو طرف تولیدکننده و مصرف‌کننده به راحتی خود را با آن هماهنگ می‌کنند. تجربیات متعدد گذشته حاکی از آن است که افزایش تدریجی قیمت حامل‌های انرژی اثر تورمی بسیار ناچیزی دارد، به شرط آنکه بانک مرکزی در انتشار پول از خود خویشتنداری نشان دهد.

اما به جای پرداخت نقدی به مردم می‌توان بیمه‌های ضعیف درمانی کنونی را به تدریج تقویت کرد. یکی از دلایل ترجیح این روش نسبت به روش پرداخت نقدی آن است که درآمد اسمی که دولت در اثر هدفمندی به دست می‌آورد به تدریج به دلیل افزایش هزینه‌ها کاهش می‌یابد در صورتی که نمی‌توان به همان میزان از پرداخت نقدی مردم کم کرد.