طبعا مسئولان وظیفه دارند که با بررسی و تعمق پیرامون این موضوع راههای عملی مشارکت مردم در جهش تولید را پیدا کنند. در همین زمینه قانونی به نام «رونق کسب و کار» وجود دارد که بر تشکیل پارلمان بخش خصوصی تاکید دارد و مدیریت آن با اتاق بازرگانی است و وزیران صنعت، کشاورزی، کار و امور اجتماعی و اقتصاد و دارایی در راس این پارلمان قرار دارند و اعضای اصلی آن را تولیدکنندگان داخلی تشکیل میدهند و ریاست آن بر عهده وزیر اقتصاد و دارایی است.
اعضای این پارلمان باید هفتهای یک بار تشکیل جسله بدهند و موظفند تا راههای رونق کسب و کار را مورد بررسی قرار دهند و در این نشستها تمامی موانع کسب و کار و تولید ملی را شناسایی کنند.
به نظر میرسد نکتهای که امروز رهبری بر آن تاکید داشتند مبنی بر اینکه مسئولان باید درباره راهکارهای جهش تولید و افزایش مشارکت مردم در عرصه چاره اندیشی کنند با توجه به جایگاه اصلی این پارلمان است. مضاف بر اینکه این پارلمان از اختیارات کامل و وافی برخوردار است و با توجه به اینکه در این مجمع کارگران و کارآفرینان و تولید کنندگان داخلی حضور دارند و از سویی دیگر وزیران و مسئولان دستگاههای مرتبط جزو اعضای آن به شمار میروند زمینه خوبی فراهم است تا با هم اندیشی و تدارک راهکارهای مناسب تدابیر مناسبی را برای رهایی از بن بستهای موجود در عرصه کار و تلاش و جهش تولید ملی اندیشیده شود.
نباید از نظر دور داشت که در عرصه جهش تولید و افزایش تولید ملی دو مانع پیش روی ما است. یکی بحث قاچاق و یکی بحث تعارض منافع است. اخیرا خبری در صدا و سیما منتشر شد مبنی بر اینکه مجوزهای صید و صیادی بگونهای بود که عدهای بعد از دریافت این مجوزها به مبلغ دو میلیارد تومان آن را به فروش میرساندند. طبعا اگر این روند ادامه پیدا میکرد بسیاری از کارگردان که در این حوزه مشغول فعالیت هستند با مشکلات عدیدهای مواجه میشدند.
خوشبختانه دولت سیزدهم با شناسایی این معضل، گام بزرگی را برای مشارکت صیادان برای تولید آبزیان برداشت و طبعا اقداماتی از این دست باید در سایر موارد هم صورت گیرد، چون نظیر چنین موانعی در هر یک از کالاها و محصولاتی که مورد نیاز مردم است وجود دارد. به عبارت دیگر ما با مافیایی روبرو هستیم که دولت و حاکمیت باید با آن مقابله کند و موانع پیش رو را بردارد تا امکان جهش تولید و افزایش مشارکت مردم فراهم شود.
نکته قابل تامل اینکه جمهوری اسلامی از ابتدا تحت فشارهای اقتصادی دشمنان قرار داشت و اگر میبیینم که در بسیاری از موارد تحریمها بی اثر شده ناشی از همت کارگردان و تولیدکنندگان داخلی است که در صف اول مقابله با اینگونه فشارها قرار دارند.
تحریمها اگرچه به عنوان یک تهدید جدی برای اقتصاد کشور محسوب میشود، اما از سویی دیگر یک فرصت بزرگ برای خودکفایی و استقلال کشورمان در عرصههای صنعتی و تولید است. به عنوان نمونه باید به موضوع تجهیزات نظامی اشاره کرد. از ابتدای انقلاب شدیدترین تحریمها در حوزه تسلیحاتی بود و ما حتی در دوران دفاع مقدس از خرید یک سیم خاردار هم محروم بودیم، اما در حال حاضر، از نظر تولیدات صنعت دفاعی و نظامی به یک پایهای رسیدیم که ابرقدرتهای جهان محتاج تولیدات ما هستند. این در حالی است که بسیاری از دولتهای رقیب و دشمن از جمله رژیم صهیونیستی و برخی از کشورهای حاشیه نشین خلیج فارس هزینههای چندبرابر در حوزه نظامی میکنند و جمهوری اسلامی کمترین بودجه نظامی در بین ۳۰ کشور مهم در این حوزه را دارد. به عبارت دیگر ما با کمترین امکانات مالی به پایهای از دفاع و بازدارندگی و حتی اقدام پیش دستانه رسیدیم که آثار و نتایج آن را در عملیات وعده صادق دیدیم؛ بنابراین تحریم و تهدید را میتوان به مثابه یک فرصت دانست. فرصت برای رسیدن به خودکفایی
