دانستنی‌هایی درباره کشیدن پوست

وقتی پیر می‌شویم چه بلایی سر پوست ما می‌آید؟

زمانی که پیر می‌شویم، عضلات صورت و پوست ما بر اثر فشار جاذبه زمین که به مرور زمان بیشتر می‌شود؛ حالت افتادگی پیدا می‌کند، به طوری که گونه‌ها گود می‌افتد و غبغب ایجاد می‌شود.
علاوه بر این، پیری عوارض دیگری را برای پوست به همراه می‌آورد که از این قرار است:

چربی زیر پوست کاهش می‌یابد.

* تولید کلاژن در فیبروپلاست‌ها کمتر می‌شود، خاصیت کلاژنی که تولید می‌شود، به اندازه خاصیت دوران جوانی نیست وحالت کششی سابق را نخواهد داشت. درواقع کلاژن تیپ یک جایگزین کلاژن تیپ 3 می‌شود.

* برای تبدیل کلاژن تیپ یک به تیپ 3، نیاز به مواد احیاکننده‌ای نظیر ویتامین A و C است و اگر این مواد نباشد، کلاژن حالت ضعیف و غیرکششی پیدا می‌کند. درسنین بالا به دلیل این‌که افراد اشتهای خود را از دست می‌دهند، جذب این ویتامین‌های حیاتی با مشکل مواجه می‌شود. لذا وقوع این حالت طبیعی است.

* توده استخوانی کل صورت هم به علت کاهش هورمون‌های استروژن و پروژسترون، در پیری حجم کمتری پیدا می‌کند. ترشح نشدن این هورمون‌ها به جذب نشدن کلسیم و ویتامین‌های مورد نیاز بدن می‌انجامد و فرد به پوکی استخوان مبتلا ‌شده، کل حجم استخوانی بدن کم می‌شود که صورت هم از این قاعده مستثنا نیست و پوست صورت روی استخوان شل و آویزان می‌شود.

نور خورشید باعث می‌شود الاستین و کلاژن‌های خوب پوست تخریب شود. در واقع اشعه ماورای بنفش سبب از بین رفتن حالت کششی و سفتی پوست و تخریب سلول‌های آن می‌شود.

انتخاب مریض نکته مهمی است، زیرا خیلی از افرادی که مراجعه می‌کنند شرایط مناسب عمل را ندارند. از هر ده نفری که متقاضی این عمل هستند، تنها یک نفر گزینه مناسب است. متاسفانه اغلب افرادی که لیفتینگ انجام داده‌اند، از نتیجه کار ناراضی هستند، چرا که از ابتدا مورد مناسبی برای این جراحی نبوده‌اند.

افرادی مناسب این عمل هستند که پوستشان حالت کششی داشته باشد و ضخامت آن زیاد نباشد. برخی پوست‌ها خیلی ضخیم است وحالت کششی ندارد، لیفتینگ در این افراد، خوب جواب نمی‌دهد؛ این دسته از افراد اگر هم لیفتینگ کنند، پوستشان مجدد شل می‌شود. پوست‌های چرب هم گزینه‌های خوبی برای این عمل نیستند. اگر توده استخوانی صورت حجم خوبی داشته باشد، کشیدن پوست صورت موفقیت‌آمیز است.

معاینه بالینی پیش از عمل اهمیت زیادی دارد و این معاینه حتما باید زیر نظر جراح زیبایی صورت بگیرد. نکته مهمی که باید ذکر شود، این است «افرادی که انتظارات غیرواقعی از این عمل دارند، گزینه خوبی برای انجام آن نیستند. به طور مثال برخی خانم‌ها توقع دارند پس از عمل خیلی جوان‌تر از سن واقعی خود شوند، در حالی که با این روش تنها کمی جوان‌تر به نظر می‌رسند. مضاف بر این‌که جراحی‌های زیبایی چندوجهی است. گاه در یک عمل لیفتینگ نیاز به استفاده از روش‌های دیگری نظیر لایه‌برداری پوست، مزوتراپی و لیزر وجود دارد تا نتیجه دلخواه به دست آید.

لیفتینگ معمولا از 45 سالگی به بعد انجام می‌شود، مگر در مواردی خاص که فرد مبتلا به سندرم شل‌شدگی زودرس پوست باشد. این افراد به طور مادرزادی پوست شل و آویزان دارند، در این افراد لیفتینگ از 25 سالگی انجام می‌شود. اگرچه این بیماری نادر است و تعداد آن یک در میلیون است، ولی وجود دارد و البته درمان‌پذیر است.

لیفتینگ عمل سنگین و حساسی است و توصیه می‌شود زیر نظر متخصص زیبایی انجام شود. این عمل بین سه تا پنج ساعت زمان می‌برد. برش جراحی در ناحیه داخل گوش، جلوی گوش و پشت آن صورت می‌گیرد. بسته به این‌که فرد افتادگی گردن و غبغب داشته باشد، روش عمل تفاوت دارد. کشش داخل موهای شقیقه ادامه پیدا می‌کند و اگر فرد نیاز به کشش پیشانی و ابروها داشته باشد، لیفتینگ کامل انجام می‌شود و نیاز به کشش بالای سر است. وقتی لیفتینگ می‌کنیم تنها پوست را نمی‌کشیم، زیرا در این صورت در مدت کوتاهی به وضعیت قبل بازمی‌گردد. در این عمل علاوه بر پوست باید ناحیه زیر پوست و چربی صورت و غلاف عضلات کشیده شود تا لیفتینگ پس از مدتی افت نکند.

حفاظت از اعصاب صورت تحت کنترل عصب شماره 5 مغز است؛ لذا مراقبت از شاخه‌های حسی عصب صورت الزامی است. این شاخه‌های حسی مدت کوتاهی پس از عمل حس خود را از دست می‌دهند و اگر مشکلی به وجود نیاید، مجدد حس خود را به دست می‌آورند. عصبی که به لاله گوش حس می‌دهد، باید طی عمل مراقبت شود، زیرا اگر این عصب قطع شود، ممکن است برای همیشه حس خود را از دست بدهد.

عارضه خطرناکی که ممکن است طی عمل رخ دهد، مشکل در عصب 7 صورت است. این عصب موتور عضلات صورت است.تمام عضلات صورت که پیچیده و فوق‌تخصصی هستند، در سایه این عصب فعالیت می‌کنند.

به طور مثال وقتی پلک می‌زنید، پنج عصب به طور همزمان فعالیت می‌کنند تا شما بتوانید پلک بزنید؛ وقتی یکی از این اعصاب آسیب ببیند، ممکن است چشم شما دیگر بسته نشود یا برعکس همیشه بسته بماند. در بالا کشیدن ابروها هفت عضله دخالت دارد و اگر یکی از آنها دچار مشکل شود، دیگر نمی‌توانید ابروهایتان را بالا ببرید و حرکت دهید. هرکدام از عضله‌های صورت که مشکل پیدا کند، باعث کج شدن فرم صورت می‌شود. تمام این عوارض طی عمل لیفتینگ ممکن است رخ دهد.

فلج شدن صورت، مشکل بزرگی است که نه تنها سلامت ظاهری و جسمی افراد را تحت تاثیر قرار می‌دهد، بلکه سلامت روحی آنها را به خطر می‌اندازد، به طوری که فرد قادر به ظاهر شدن در اجتماع نخواهد بود.

متاسفانه اگر عصب آسیب جدی دیده باشد و در حین جراحی قطع شود، فلج صورت قابل درمان و اصلاح نیست. تمام این عوارض به دو دلیل ایجاد می‌شود؛ جراح، فرد غیرمتخصصی است که اغلب مشاهده می‌شود پزشکان عمومی، جراحان عمومی و جراحان فک و صورت هم اقدام به انجام این عمل فوق‌العاده حساس می‌کنند یا فرد عمل شده گزینه مناسبی برای این عمل نبوده است.

از عوارض دیگر این عمل، به جا ماندن خط جراحی در پیشانی و کچلی ناحیه جلوی سر است که ظاهر بسیار نازیبایی به فرد می‌دهد و غیرقابل برگشت است. یکی از عوارض خطرناک لیفتینگ هماتوم یا جمع شدن خون در زیر پوست است. در این حالت یک طرف صورت از طرف دیگر کبودتر می‌شود و پزشک بلافاصله با مشاهده آن باید بیمار را به اتاق عمل برگرداند و جلوی رگی را که خونریزی می‌کند، بگیرد.

استفاده مرتب از باند کشی وکیسه یخ برای کاهش کبودی‌ها توصیه می‌شود.

از روز سوم پس از عمل، انجام ماساژ ملایم طبق روشی که پزشک معین کرده، مناسب است.

خودداری از انجام فعالیت‌های سنگین بدنی و ورزشی تا مدتی که پزشک معین کرده، ضرورت دارد.

مصرف داروهای تجویز شده ضد عفونت و ویتامین‌های C و A ضروری است.

حفظ صورت از ضربه‌ها و خوابیدن مناسب به صورتی که روی صورت نخوابیده و فشار به آن وارد نشود.