شازده کوچولوی ما

این کتاب توسط چندین مترجم، از احمد شاملو گرفته تا محمد قاضی، عباس پژمان و... به فارسی برگردانده شده است و همچنین این روزها دومین دوره جایزه‌ای با نام «شازده کوچولو» در ایران به صورت جدی آغاز به‌کار کرده است؛ جایزه‌ای که به همت بخش خصوصی و بی‌هیچ حمایت خاص دولتی برگزار می‌شود و همه کودکان و نوجوانان زیر 15 سال می‌توانند در آن شرکت کنند.

نکته‌ای که در این میان قابل توجه می‌نماید این است که بخش خصوصی با همه بضاعت اندک و محدودی که دارد، توانسته تا به امروز دو دوره از جایزه‌ای را به شکل فراگیر و آبرومند برگزار کند که نام آن و مناسبتش کمترین ارتباط را با فرهنگ و هویت ایرانی و اسلامی ما دارد.

اشتباه نکنید، در این یادداشت اصلا نمی‌خواهم به برگزارکنندگان این جایزه خرده بگیرم و مثلا بگویم که چرا به سراغ شازده کوچولو و اگزوپری رفته‌اید.

ناگفته نماند این جایزه به مانند خود کتاب یک رخداد جهانی است و تقریبا در بیشتر کشورها چنین جایزه‌ای با همین نام و عنوان وجود دارد.

آنچه باعث شد تا این یادداشت را بنویسیم کم‌کاری مدیران و مسئولان دستگاه‌ها و سازمان‌های عریض و طویلی است که در حوزه فرهنگ و هنر کشور فعالیت‌می‌کنند.

کافی است دقت کنیم با بودجه‌های هنگفتی که در اختیار همین نهادهاست، ما هنوز برای برگزاری جایزه‌ای آبرومند به نام «آذریزدی» اندرخم یک کوچه مانده‌ایم، یا اصلا چرا راه دور برویم ، این همه چهره‌های شناخته شده ادب فارسی داریم که در جهان هم شناخته شده‌اند، اما هیچ کدام هنوز برای خودشان یک جایزه مستقل ندارند.

اصلا شاید نیازی هم نباشد که برای هریک از چهره‌هایی همچون خیام، فردوسی، حافظ، مولوی، سعدی، نظامی و... جوایزی جدید تاسیس کنیم؛ بلکه می‌توان همین جوایز موجود را که با کج‌سلیقگی نامگذاری شده‌ است، با نام بلند و جهانی آنها زینت بخشیم؛ مثلا به نظر شما جایزه‌ای با نام «گام اول» بهتر است در حوزه کتاب داشته باشیم یا جایزه حافظ، سعدی، مولانا و...؟!

سینا علی‌محمدی / گروه فرهنگ و هنر