آویشن ضدعفونی‌کننده قوی

چای آویشن در درمان سردرد ، سرماخوردگی و مشکلات گوارشی نیز مفید است و عصاره گیاه تازه آویشن اثرات ضداسپاسمی دارد.

بعضی معتقدند افشره آویشن به همراه سرکه در درمان بعضی از تومورها و سرطان‌ها تاثیر درمان‌کننده دارد و آویشن در بهبود برونشیت، آبریزش بینی، تب، نقرس، گلودرد، سیاتیک، اختلالات طحال، ناراحتی‌های رحمی و سیاه ‌سرفه به کار می‌رود.

استفاده از آویشن برای درمان سوختگی‌ها، بوی ناخوشایند دهان، کوفتگی‌ها، التهاب لثه و مشکلات پوستی معمول است.

سوزاندن این گیاه به دور‌کردن حشرات منجر می‌شود و اسانس آن، حاوی تیمول است و ضدعفونی‌کننده، قارچ‌کش دارد و بالاخره از خواص معروف آویشن، تقویت اعصاب، درمان افسردگی، رفع خستگی و بی‌خوابی است و به عنوان نشاط‌آور نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد.

از عوارض جانبی این گیاه می‌توان به حساسیت پوستی، التهاب لب و زبان و در بعضی موارد بیماری تیروئید نیز اشاره کرد.

در افراد با نارسایی قلبی، کودکان و زنان شیرده نیز مصرف آویشن توصیه نمی‌شود.

اسانس (عصاره روغنی) آن باعث التهاب پوست می‌شود و مصرف بیش از حد گیاه، باعث بروز آلبومین در ادرار خواهد شد.

بنابراین لازم است مصرف آویشن را در دوران بارداری ممنوع کرد و افراد دیابتی و مبتلایان به کولیت روده و ناراحتی‌های شدید گوارشی نیز نباید از این گیاه استفاده کنند.

معمول‌ترین روش استفاده از آویشن به صورت جوشانده است که 20 ـ ‌15 گرم پودر خشک‌شده گیاه را در یک لیتر آبجوش به مدت 15 دقیقه دم‌کرده و سپس آن را صاف ‌کنید و سه بار در روز به اندازه یک استکان آن را میل ‌کنید.

مصرف آن همراه عسل در درمان آنفلوآنزا و سرماخوردگی و التهاب حنجره و لوزه معمول است و فرآورده‌های جدیدی از عصاره این گیاه در بازار دارویی ایران به شکل شربت و قطره به فروش می‌رسد.

خوردن آن همراه انجیر، سرفه را درمان می‌کند، عرق‌آور است و رنگ و روی بیمار را بهبود می‌‌بخشد.

دکتر هادی منوری - دکترای داروسازی