شیراز را شیرین ببینید

سینا علی‌محمدی

شاید خیلی از شیرازی‌های عزیزی که این مطلب را می‌خوانند دوست دارند من به این نکته هم اشاره کنم که شهرشان پایتخت فرهنگی ایران است، اما حالا اگر نگیم پایتخت فرهنگ و هنر، حتما می‌شه گفت شیراز شهر شعر و ادبیات است و در این یک مورد دیگر هیچ شک و شبهه‌ای نیست!

اما اگه راستش رو بخواین بگذارید شیراز را جور دیگه‌ای براتون معرفی کنم. به نظر من شیراز تنها شهر ایرانه که من می‌تونم به شما پیشنهاد یک وعده کامل غذایی رو در اون بدم که همه اجزاش پسوند «شیرازی» داشته باشند، اتفاقی که در هیچ جای دیگه ایران شما نمی‌تونید تجربه کنید.

به عبارتی فقط و فقط در شیراز می‌شه یک وعده کامل متشکل از پیش‌غذا (سالاد)، غذای اصلی و دسر را با پسوند و شناسنامه صددرصد شیرازی میل کنید؛ می‌گین نه! کافی است به این منو و فهرست پیشنهادی و فوق‌العاده خوشمزه، سالم و سنتی دقت کنید:

سالاد شیرازی که معرف حضور همه ایرانی‌ها هست و بویژه در فصل تابستان و گرمای هوا یک سالاد شیرازی درست شده با گوجه، خیار و پیاز در کنار یک غذای پلویی و چرب و چیلی که روغن محلی از اون می‌چکه باور بفرمایید بدجور می‌چسبه و جواب می‌ده، اما شاید بگویید خب سالاد شیرازی رو که در خونه و شهر خودمون هم می‌تونیم بخوریم به هر حال گوجه، خیار و پیاز که همه جا موجوده؛ اما این نکته رو باید در نظر بگیرین اون چیزی که طعم واقعی سالاد شیرازی رو شکل می‌ده نه گوجه‌ست نه خیار و نه پیاز؛ بلکه لیموی شیرازی است که عطر و مزه‌ای به سالادهای شیراز می‌بخشه که نام و شهرتش در تمام ایران گسترش پیدا کرده.

البته یک نکته را هم بگم؛ این که با وجود تحقیقات گسترده‌ای که به صورت میدانی انجام داده‌ایم باز هم متوجه نشدم که چرا به این سالاد می‌گن «شیرازی»؟؟ ولی خود شیرازی‌ها می‌گن تا بوده این سالاد شیرزای بوده و اگه میخواین این سالاد به قول معروف جا بیفته باید چند ساعت قبل از مصرف درستش کنید و تازه شیرازی‌های اصیل هم به جای آبلیمو از آبغوره استفاده می‌کنن و بعد می‌ذارنش توی یخچال تا خوب به خورد خیار و گوجه بره و در عین حال خنک بشه؛ پیاز رو هم آخر سر اضافه می‌کنن که مقدارش هم در مقایسه با خیار و گوجه باید کمتر باشه اما نعنا خشک و بقیه سبزیجات معطر شیرازی هم عطر و بویی به این سالاد می‌دن که اون رو تبدیل به یک همراه بی‌نظیر در کنار سفره و غذاتون می‌کنه، غذایی که بهش می‌گن کلم‌پلو شیرازی.

اصولا توی پلوهای رنگی، کلم‌پلو یه چیزه دیگه است (این پلوی رنگی که گفتم یه اصطلاح خودمونی است برای غذاهایی مثله لوبیا پلو، استامبولی، گوجه پلو و...)

کلم‌پلو شیرازی یکی از معدود غذاهایی است که من توصیه شدیدی دارم هنگام خوردن اون، قاشق و چنگال رو کلا بی‌خیال بشین و بزارید طعم دلچسب این غذای شیرازی به وسیله انگشتان مبارک به طور کامل زیر زبان‌تون حس بشه.

در کلم‌پلوی شیرازی اصیل، معمولا از گوشت چرخ کرده به صورت قلقلی شده استفاده می‌شه اگرچه برخی هم گوشت چرخ‌کرده رو به صورت ساده لا به لای تکه‌های بزرگ کلم قرار می‌دن.

البته کلم در پخت غذاهای شیرازی نقش مهمی‌داره و یک سوپ خوشمزه‌ای هم شیرازی‌ها دارن که بهش عدسی کلم می‌گن و دقیقا یه چیزی شبیه عدسی خودمان است که در آن کلم ریخته باشند که باید حتمـا در سفر به شیراز آن را هم امتحان کنید.

اما یکی از عادت‌های شیرازی‌ها این است که بعد از خوردن غذا حتما یک چیز شیرین میل کنند و برای همین هم فالوده شیرازی در گرمای تابستون بعد از یه سالاد و غذای خوشمزه واقعا می‌چسبه.

همون‌طور که قبلا گفتم امکان نداره شما در جای دیگه‌ای بتونین این بسته غذایی رو امتحان کنین و فالوده شیرازی رو هم به معنی واقعیش فقط می‌شه توی شیراز امتحان کرد. به قول یکی از همین فالوده فروشان با سابقه شیراز وقتی ازش می‌پرسم چرا در شهرهای دیگه فالوده به خوشمزگی شیراز نمی‌شه می‌گه: «چون ما بچه پالوده هستیم؛ به همون اندازه که ما نمی‌تونیم گز مخصوص اصفهان رو تولید کنیم اونها هم نمی‌تونن پالوده شیراز رو آماده کنند. پالوده‌ای ریز و ابریشمی، در صورتی که جاهای دیگه پالوده‌هاشون بیشتر شبیه ماکارونیه!»

فالوده یا به قول همین دوست شیرازی مون‌پالوده، با آب لیمو، شربت آلبالو، گلاب و عرقیات شیرازی حس و حالی به آدم می‌ده که نگوووو و نپرررررس!

می‌خوام بگم بر خلاف تهران که فالوده رو فقط یا با آبلیمو می‌خورن یا با شربت آلبالو اونجا توی شیراز چاشنی‌های فراوونی برای خوردن فالوده وجود داره.

اما برای این که این بسته فرهنگی ـ غذایی ـ شیرازی رو هم بتونین خیلی راحت امتحان کنین پیشنهاد ما اینه، هنگامی‌که برای بازدید از منطقه زندیه تشریف می‌برین، از شیرازی‌های اصیل سراغ رستوران «شرزه» رو بگیرین که جدای از موارد بالا، دیگر غذاهای شیرازی مثل آش انار رو هم می‌تونین اونجا امتحان کنین. به علاوه این که پذیرایی توسط افرادی صورت می‌گیره که همگی لباس‌های محلی شیراز رو بر تن دارن و موسیقی محلی هم در این رستوران طنین اندازه.

اما حالا که سالاد و غذا و دسر رو میل کردین، موسیقی محلی رو هم گوش دادین با خیال راحت می‌تونین برین حافظیه و زیر سایه بشینین و همصدا با حضرت حافظ زمزمه کنین:

خوشا شیراز و وضع بی‌مثالش

خداوندا نگه دار از زوالش

به شیراز آی و فیض روح قدسی

بجوی از مردم صاحب کمالش...

گفتم کمال، یادم اومد یکی از کمالات مردم نازنین شیراز هم این است که غروب که می‌شه یا روزی که تعطیل رسمی ‌است اکثرا یه زیرانداز و قابلمه می‌زنن زیر بغل و راهی باغ‌های اطراف شهر می‌شن یا در پارک‌ها و به خصوص همون تپه تلویزیون، دل رو می‌سپارن به طبیعت زیبای شیراز.