تاثیر استرس بر «جوگندمی»‌شدن موها

 هر تار مویی که روی سر رشد می‌کند بین 2 تا 7 سال عمر می‌کند. سپس مو می‌ریزد و کراتینوسیت‌ها و ملانوسیت‌های آن نیز می‌میرند و در ادامه از سوی بانکی از سلول‌های بنیادی که در انتهای فولیکول‌ها قرار دارد جایگزین می‌شوند، اما این که چرا موها خاکستری یا به اصطلاح جوگندمی می‌شوند و این که آیا این فرآیند با افزایش سطح استرس در بدن فرد در ارتباط هست یا نه، همواره مورد بحث دانشمندان، محققان و حتی افراد عادی بوده است. تحقیقات نشان می‌دهند موها به این دلیل جوگندمی می‌شوند که ذخیره سلول‌های بنیادین ملانوسیت‌ها پیش از اتمام ذخیره سلول‌های بنیادین کراتینوسیت‌ها، به پایان می‌رسد. تا مدت‌ها این باور در میان مردم وجود داشته است که افزایش سطح استرس در بدن و ترشح هورمون‌های استرس‌زایی نظیر کورتیزول نقش زیادی در کاسته شدن از ملانوسیت‌ها دارد. با این حال تاکنون هیچ نشان روشنی در این خصوص پیدا نشده است و نمی‌توان از نظر علمی این نظریه را ثابت کرد. با این حال یک نظریه که طرفداران زیادی هم دارد می‌گوید کاسته شدن از ملانوسیت‌ها ممکن است مکانیسم فعال خودکاری باشد که در نتیجه آن سلول‌های بنیادینی که دارای DNA ناقص هستند از میان می‌روند تا به این ترتیب تومورهای سرطانی در بدن ایجاد نشود. با این حال آنچه مسلم است این که استرس و افزایش سطح ترشح هورمون کورتیزول چندان برای بدن و سلامتی آن مناسب نیست، اما نمی‌توان با قاطعیت گفت این حالت روانی در جوگندمی شدن موها تأثیر دارد.

فاطمه پورمزرعه

منبع: Focus