رادیو ایران، زبان احساس مردم‌است

در فرصتی که ایجاد می‌شود بهزاد محمودزاده سردبیر ویژه‌برنامه (خانواده‌ای به نام ایران) که سابقه تهیه برنامه‌های روزنه و در کنار هم با خانواده را دارد می‌گوید: «سعی کردیم در این برنامه خانوادگی نشان بدهیم که یک خانواده دوست و همراه می‌تواند در کنار یکدیگر به آن چیزهایی که دوست دارد برسد و سعی کردیم این مهم را در برنامه تاکید کنیم که در زمان انقلاب این اتحاد و همدلی همه مردم ایران بود که زیر نظر رهبری امام خمینی مثل یک خانواده منسجم تحت نام ایران به پیروزی برسد. خانواده‌ای که بعد از انقلاب تلاش کرده تا خاطراتش را از این مساله سینه به سینه به نسل‌های بعدی انتقال بدهد تا روحیه انقلابی بودن و دستیابی به پیروزی وداشتن ایرانی سربلند همیشه معیار تمام نسل‌های ایران باشد».

محمودزاده ادامه می‌دهد: «برای اولین بار در برنامه (خانواده‌ای به نام ایران) که به صورت زنده پخش می‌شود خانم وکیلی و گروهش در بخش‌هایی شاد و مفرح برنامه را همراهی می‌کنند. همچنین با دعوت از بانیان انقلاب بنا به رویکردهای ایام‌الله دهه فجر و گفت‌وگو با آنها حال و هوای آن دوران را دوباره زنده کرده و چگونگی انتقال فضای انقلابی را از نسل‌های آن موقع تا نسل‌های امروزه مورد بررسی قرار می‌دهیم و پیرامون نقش دینداری، ولایتمداری، صبر، تلاش و استقامت و جهاد ملت ایران صحبت می‌کنیم».

محمودزاده به نقش و تاثیر رادیو در بین مردم اشاره می‌کند و می‌گوید: «رادیو به دلیل این که یک نماد فرهنگی دارد و بیشتر در بین اقشار تحصیلکرده و فرهیخته نقش بازی می‌کند و در عین حال به دلیل ارزان بودن و راحتی استفاده در بین عموم مردم می‌تواند یکی از موثرترین رسانه‌های ملی باشد که مردم را به سرعت در حال و هوای مسائل مختلف قرار می‌دهد. رادیو منتقل‌کننده احساساتی است که در سینه هر کسی وجود دارد بنابراین با کمک رادیو می‌توان این احساسات را در اذهان زنده کرد».

وقتی از عذرا وکیلی، برنامه‌سازی که پس از 37?سال هنوز برنامه «سلام کوچولویش» پرمخاطب است درخصوص ویزگی این برنامه می‌پرسم می‌گوید: «در تمام مدت جشن‌های دهه فجر تمامی عوامل برنامه از بچه 4 ساله گرفته تا بزرگ‌ترها به صورت مستقیم برنامه را اجرا می‌کنند. تصمیم گرفتیم در این ویژه‌برنامه کاری انجام دهیم که بزرگ‌ترها را نیز با برنامه درگیر کنیم. تمامی کسانی که در باکس‌های تلفن جوابگوی مردم بودند، کودک بودند. شاید باور نکنید تعداد کسانی که با تلفن با برنامه تماس گرفتند بی‌سابقه بود. 150 مورد بیشتر! پدربزرگ‌ها، مادربزرگ‌ها، مامان و باباها با برنامه تماس گرفتند. اینها همه نشان‌دهنده این مطلب است کسانی که ادعا می‌کنند اگر تایم برنامه‌های کودک اضافه‌تر شود رادیو مخاطبش را از دست خواهد داد، اشتباه است. هم بزرگ‌ترها، هم بچه‌ها به برنامه علاقه نشان دادند. شنیدن صدای واقعی بچه شادابی خاصی در روحیه بزرگ‌ترها ایجاد می‌کند و خستگی را از تن بیرون می‌کند و شاید به این ترتیب توجه فرد به فرزند خودش بیشتر شود و شیرینی حضور کودکش را بیشتر حس کند».

وقتی از وکیلی می‌پرسم چطور ارزش‌های انقلاب و ارزش‌ها را به کودکان انتقال می‌دهد؟ او می‌گوید: «به صورت غیرمستقیم با اجرای مسابقه، سرود و ترانه و گفت‌وگوهای کوتاه و صادقانه خود بچه‌ها درخصوص خاطره‌ای که از پدر و مادربزرگشان شنیده‌اند مفاهیم را به کودکان منتقل می‌کنیم. حتی گاهی برای ارتباط بهتر با مخاطبان سیر قصه یا لحن و چارچوب قصه را تغییر می‌دهم برای این که به ذائقه آنها پاسخی داده باشم».

وکیلی به نقش رادیو و تلویزیون در بین کودکان اشاره می‌کند و می‌گوید: «برای اشاعه قصه‌گویی به محتوای خوب نیاز داریم. محتوایی که کودک و نوجوان را به شنیدن تشویق کند. با اداهای کارتونی و لباس‌های سنتی نمی‌توان کودکان را به شنیدن قصه ترغیب کرد. حتی یکی از راهکارهای اساسی این است که بچه‌ها در برنامه‌های قصه‌گویی خودشان حضور داشته باشند. نظرخواهی از کودکان به هنگام رخدادهای متنوع در قصه موجب می‌شود آنان کنجکاوی بیشتری برای شنیدن ادامه قصه از خود نشان دهند».

جواد فیاضی تهیه‌کننده برنامه (خانواده‌ای به نام ایران) در مورد موسیقی‌هایی که در برنامه انتخاب می‌کند می‌گوید: چون برنامه در حوزه خانواده است یک تم ایرانی دارد همچنین به خاطر این که برنامه صبح پخش می‌شود باید از موسیقی شاد و صبحگاهی استفاده کرد تا برنامه ریتم داشته باشد و من با استفاده از آرم استیشن‌ها و موسیقی‌های با کلام و بی‌کلام سعی می‌کنم برنامه را جذاب‌تر کنم تا خاطره پیروزی انقلاب اسلامی برای شنونده تداعی شود».

وقتی از فاطمه آل‌عباس درخصوص لحن و بیان در این ویژه‌برنامه خانوادگی که روایتگر پیروزی انقلاب اسلامی در ایران است می‌پرسم؟ او می‌گوید: «معمولا وقتی ما اسم خانواده را می‌آوریم، اولین چیزی که به ذهنمان می‌رسد یک اتحاد است. اتحادی که همدلی و همراهی تمام اعضای خانواده و غم‌ها و شادی‌ها را نشان می‌دهد. در این برنامه سعی می‌کنیم همراه و همسو باشیم با یک خانواده بزرگ که نامشان در شناسنامه‌ای به نام «ایران» ثبت شده! خانواده‌ای که در تمام لحظات هیچ وقت زنجیر دست‌هایشان از هم باز نشده است! و شاید یکی از بزرگ‌ترین دلایلی که هر توطئه‌گری را سر جای خودش می‌نشاند همین اتحادی است که در خانواده ایران است».

آل‌عباس ادامه می‌دهد: «ما در این برنامه سعی می‌کنیم که حال و هوای مردم ایران از سال 57 تا به امروز که یک عشق و غیرت و تعصب ایرانی هست را نشان دهیم. ما وقتی از یک خانواده صحبت می‌کنیم از کوچک‌ترین فرزند تا مادربزرگ در یک خانواده معنا می‌شود. به همین خاطر در خانواده‌ای به نام ایران، خانم وکیلی با برنامه «سلام کوچولو» دست به دست گروه بزرگسال خانواده می‌دهد تا همه در یک وفاق ملی، زبان احساس مردم ایران باشیم».