اخلاق ، بخشی از ذات ورزش است

مدتی پیش، از طریق منوچهر زندی به عنوان دبیر انجمن ورزشی‌نویسان ایران و نایب‌رئیس انجمن جهانی، با من تماس گرفته شد. او مرا متقاعد کرد این موضوع یک مساله شخصی نیست و پای منافع ملی و وجهه بین‌المللی کشور عزیزمان در میان است. من هم به احترام نام ایران، پیگیری‌های انجمن را پذیرفتم.

از دو وجه به این موضوع نگاه می‌کنم:‌ اول این‌که بزرگان زیادی بوده و هستند که در زمینه ورزش بسیار شایسته رفتار می‌کنند و هیچ جایزه و تقدیری در این مورد دریافت نمی‌کنند و حتی در خیلی موارد شایستگی‌های رفتاری آنها پنهان نیز می‌ماند، چون رعایت اخلاق را بدیهی و بخشی از ذات ورزش می‌دانند. دوم این‌که شانس به من رو کرد و به لطف خدا این اتفاق افتاد و تبلیغات وسیعی روی کار کوچکم صورت گرفت در حالی که کارهای به مراتب شایسته‌تری در ورزش کشورمان انجام شده است که اغلب از چشم‌ها پنهان مانده‌اند.

جو برگزاری جلسه طوری بود که خیلی با اهمیت به نظر می‌رسید. حضور ژاک روگ به عنوان عالی‌رتبه‌‌ترین مقام ورزش دنیا و تنی چند از مسوولان بلندپایه جهان ورزش، همچنین خیلی از اسطوره‌های تاریخ ورزش نظیر ادوین موزس، به خودی خود گویای خیلی از موارد بود.

بله در این مورد باید از افراد زیادی که متحمل زحمت شدند، تشکر کنم. مثلا بهرام افشارزاده که از سوی کمیته ملی المپیک هزینه‌های سفر من، احمدی و زندی به لوزان سوئیس را متحمل شد. همچنین سعیدلو که با بیانیه خیلی گرم و صمیمانه‌اش مرا شگفت‌زده و شرمنده کرد. برای او در راه کمک هر چه بیشتر به ورزش ایران آرزوی موفقیت می‌کنم همین‌طور برای علی‌آبادی قطعا جامعه رسانه‌ای اعم از رسانه‌های نوشتاری و صدا و سیما نقش بسزایی در آفرینش این افتخار جهانی برای کشورمان داشتند که از آنها باید قدردانی کنم. البته می‌دانم حرکت آنها، نمادسازی و سمبل آفرینی برای رسیدن به اهدافی ارزشمندتر بوده است.

خوشبختانه امسال هنوز کارت زردی نگرفته‌ام ولی طی چند سال بازی خود، 6 کارت زرد گرفته‌ام که بدموقع‌ترین آنها آخرینش بود.

سال گذشته قطبی برای تماشای بازی ما با صبا به ورزشگاه آمده بود. ما آن بازی را بردیم و به باشگاه خبر داده شد نام من و ایران پویان برای نخستین‌بار در فهرست 30 نفره تیم ملی قرار گرفته است، ولی متاسفانه من در آن بازی کارت زرد گرفتم و به همراه ایران پویان از بازی حساس بعدی که با ذوب‌آهن بود و پیروزی در آن ما را به جمع 3 تیم بالانشین جدول می‌برد، محروم شدیم. تیم ما هم به ذوب‌آهن باخت تا نام من و ایران‌پویان از فهرست نفرات اعزامی به بازی تدارکاتی خارج کشور خط بخورد. این ماجرای آخرین اخطار عمر ورزشی من بود.

تقریبا همه مربیان از من به عنوان مهاجم هدف استفاده می‌کنند ولی واقعا به بازی در هر 3 پستی که شما نام بردید علاقه‌مندم. امسال هم در همه بازی‌های راه‌آهن به جز یکی، به عنوان مهاجم هدف ثابت بازی کرده‌ام، ضمن این که بدون تعارف کار کردن با مهدی تارتار، برای هر بازیکنی خیلی خوشایند است.

به عنوان یک بازیکن شیرازی که علاقه زیادی به شهر خود و تیم‌هایش دارد، می‌گویم هر موقع تیم‌های شهرم من را خواسته‌اند فقط در خدمت آنها بوده‌ام ولی واقعیت این است که فوتبال شیراز به نسبت توانایی‌ها و بازیکنانی که به سطح اول فوتبال ایران معرفی کرده است خیلی مظلوم و بسیار کم امکانات است و اکنون چوب همین مظلومیت‌ها و فقر امکاناتی و ارتباطی خود را می‌‌خورد.

بالاخره من هم مثل هر فرد دیگری اهداف و آرزوهایی در زندگی دارم و تمام تلاشم را برای رسیدن به آنها انجام می‌دهم ولی فکر می‌کنم داشتن همین آرزوهای مثبت و تلاش در جهت رسیدن به آنها ارزشمند است،‌حالا اگر موفق شوم و به آرزوهایم برسم عالی است و حتی اگر به آنها نرسم هم عالی است. در حقیقت، لحظه به لحظه زندگی آرزوست. یکی از اشتباهاتی که مرتکب می‌شویم غفلت از شیرینی و ارزش لحظه حال است یعنی آنقدر محو آرزوها می‌شویم که فراموش می‌کنیم همین لحظه‌ای که در آن قرار داریم چه ارزش بالایی در حد برآورده شدن آرزویی بزرگ دارد. مشکل، درک ماست وگرنه هر لحظه، دنیایی است بی‌نظیر و تکرارنشدنی.

همان طور که گفتم این عنوان، یکی از لطف‌های خداوند به من بود که نقش رسانه ها و مردان رسانه در پررنگ کردن یک اتفاق طبیعی و تبدیل آن به چنین جایگاهی کاملا روشن است اما آنچه در پشت این افتخار برای کشور عزیزمان پنهان شده است علاوه بر نقش ارزشمند مربیان و معلمان اخلاق‌مدار، حضور بسیار مثبت و ارزنده خانواده اعم از پدر و مادر عزیزم و بویژه همسری بوده است که زندگی مرا طی چند سال اخیر رنگ و جلایی متفاوت و زیبنده زده است. بر خود وظیفه می‌بینم ضمن قدردانی از همه عزیزانی که ذکر کردم تشکر ویژه‌ای از همسر خود داشته باشم.