افغانستان؛ 3 دهه جنگ

افغانستان که اکنون به یکی از چالش‌های سیاست خارجی برخی کشورها تبدیل شده از 3 دهه پیش به دلیل شرایط جنگی‌ که بر این کشور حاکم بوده به لحاظ سیاسی و اقتصادی در سطح بسیار پایینی قرار گرفته است.

با وجود آن‌که بیش از یکصد هزار نیروی خارجی اکنون در افغانستان هستند، اما باید گفت طالبان نسبت به گذشته یعنی از زمان سقوط در سال 2001، هرگز به این اندازه مقتدر نبوده است.

در آن زمان یعنی سال 2001، آمریکا طالبان را از کابل بیرون راند و از آن زمان به بعد حامد کرزای رئیس‌جمهور فعلی این کشور تلاش کرد تا با کمک و حمایت بین‌المللی بر افغانستان حکومت کند و نهایتا هم موفق شد در انتخابات بحث برانگیز نوامبر گذشته در انتخابات این کشور پیروز شود.

در دسامبر سال 1979 جنگی خونین در افغانستان و در منطقه هندوکش شکل گرفت و سربازان شوروی سابق نیز نهایتا در اثر مبارزه با نیروهای مجاهدین در فوریه سال 1989 افغانستان را ترک کردند.

از آن پس به بعد، مجاهدین درگیر جنگ‌های داخلی شدند و نهایتا نیز توانستند با کمک پاکستان در سال 1996 کابل را تصرف کرده و کنترل این منطقه را در اختیار بگیرند.طالبان که به قدرت رسیده بود بویژه شرایط زندگی میلیون‌ها نفر از مردم جنوب و شرق این کشور را با ترس و ناامنی درآمیخت.

هم اینک نیز مردم افغانستان از حملات این افراطیون در امان نیستند. افراطیون طالبان که از طریق تجارت مواد مخدر تامین مالی می‌شوند، کنترل کننده بزرگ‌ترین مزارع کشت خشخاش هستند و حدود 90 درصد تجارت مواد مخدر را در دنیا در اختیار دارند.

البته کشت خشخاش با توجه به شرایط کشاورزی این مردم فقیر شاید تنها راه ممکن برای زندگی کردن و حیات در این کشور باشد.

با این حال کشاورزی برای این کشور اساس زندگی حدود 30 میلیون نفر است. متوسط درآمد هر افغان روزانه تنها یک دلار است و منابع زیرزمینی این کشور همچون کربن، نفت، گاز، سنگ‌های معدنی و دیگر مواد تاکنون به دلیل شرایط ناامن این کشور بلا استفاده مانده است.

به نظر می‌رسد با وجود گروه‌های قومی بسیار همچون ازبک‌ها، پشتون‌ها، تاجیک‌ها و هزاره‌ها، تلاش‌های داخلی و خارجی نتوانسته است افغانستان - این کشور تکه‌تکه شده به لحاظ قومی - را به وحدت رسانده و آشتی کامل بین این گروه‌ها ایجاد کند.

منبع: ایسنا