یاد سبز باغچه‌بان

او انسانی وارسته بود که انجام وظیفه صادقانه را ادای دین برمی‌شمرد و همواره خود را مدیون جامعه بزرگ انسانی می‌دانست.جبار عسگرزاده که بعدها نام خود را به باغچه‌بان تغییر داد سال 1264 هجری شمسی در ایروان دیده به جهان گشود. جد او اهل تبریز بود و پدرش پیشه معماری و قنادی داشت. او در 15 سالگی برای گذراندن زندگی درس و مشق را رها کرد و به شغل پدرش مشغول شد و پس از چندی به خبرنگاری و طنزنویسی روآورد و مدیریت مجله فکاهی لک لک ایروان را به عهده گرفت.وی سال 1298 به ایران بازگشت و در مدرسه دولتی احمدیه مرند آذربایجان‌شرقی مشغول کار شد و به واسطه روش ابتکاری‌اش در تدریس، یک سال بعد با حکم رئیس فرهنگ وقت تبریز برای کار به این شهر منتقل شد.باغچه‌بان در سال 1303 اولین کودکستان ایرانی در تبریز با نام باغچه اطفال تاسیس کرد و با وسایل موجود در محیط برای کودکان اسباب بازی و کاردستی تهیه می‌کردو با علاقه‌ای بسیار برای کودکان شعر می‌سرود و قصه می‌گفت. یکی از خصوصیات برجسته کار باغچه‌بان در امر تعلیم و تربیت استفاده از وسایل سمعی و بصری بود. به همین دلیل او اولین کسی است که سیستم آموزش سمعی و بصری را در سیستم آموزشی کشور گنجاند.در همان روزهایی که باغچه‌بان کودکستان خود را دایر کرده بود برای اولین بار مادری با کودک کرولال خود به مدرسه وی آمد و خواهان ثبت نام او در مدرسه شد. او با دانشی که نسبت به وضع دانش‌آموزان کرولال اروپایی داشت درصدد برآمد که برای این کودکان وسایل آموزشی را هرطور که شده فراهم سازد. بنابراین باوجود مخالفت‌های زیاد برای این منظور کلاسی در تبریز با 3 دانش‌آموز دایر کرد که آنها یک سال بعد توانستند خواندن و نوشتن بیاموزند.باغچه‌بان با روش شفاهی که یافته خود او بود، به این بچه‌های کرولال آموزش می‌داد و (لب‌خوانی) وی برای آسان کردن روش آموزش ناشنوایان، الفبای دستی را اختراع کرد تا کمکی برای تلفظ باشد نه جانشین آن؛ از این رو در نوع خود بی‌نظیر است. البته وی به روش دیگری نیز دست یافت که آن را روش ترکیبی می‌گویند.باغچه‌بان بیش از نیم قرن با استفاده از این روش به آموزش بچه‌ها پرداخت و هنوز که هنوز است به عنوان مترقی‌ترین روش در مدارس بویژه مقطع دبستان مورد استفاده قرار می‌گیرد.وی در سال 1312 شمسی دبستان کرولال‌ها را در تهران تاسیس کرد، سال 1322 جمعیتی به نام جمعیت حمایت از کودکان کرولال تاسیس کرد. باغچه‌بان در چنین روزی مصادف چهارم آذر ماه سال 1345 خورشیدی درگذشت.