از صفحه سیاه تا تپه‌های سبز زیر آسمان آبی

MS-DOS، آن سیستم‌عامل خط فرمان مایکروسافت، سلطان بلامنازع بود. برای دیدن لیست فایل‌ها باید dir می‌زدید، برای تغییر پوشه cd و اگر اشتباهی می‌کردید، با پیغام Bad command or file name روبه‌رو می‌شدید. بازی‌ها؟ Prince of Persia با گرافیک پیکسلی ساده که ساعت‌ها ما را مجذوب می‌کرد، یا Wolfenstein ۳D  که اولین تیراندازی سه‌بعدی بود. فلاپی‌دیسک‌های ۵.۲۵اینچی رایکی یکی عوض می‌کردیم، وصدای خش‌خش درایو فلاپی، موسیقی متن آن روزهای  بسیاری از ما بود. اما در اواسط دهه ۷۰، باد تغییرات وزیدن گرفت. ویندوز ۹۵ مانند یک انقلاب وارد شد.انگار کسی پرده‌ای را کنار زده باشد و نور رنگارنگ به اتاق تاریک DOS تابیده باشد. دنیایی که تا دیروز سیاه و سفید بود، ناگهان پر از نور و زندگی شد. آن لوگوی ابری معروف در صفحه بوت، صدای شروع معروف که هنوز در یوتیوب میلیون‌ها بازدید دارد و مهم‌تر از همه، منوی Start که همه‌چیز را آسان کرد. دیگر نیازی به حفظ دستورات نبود؛ ماوس را حرکت می‌دادید، روی آیکون‌ها کلیک می‌کردید و پنجره‌ها مانند جادو باز می‌شدند.
Plug and Play  واقعی، پشتیبانی از اینترنت (هرچند با مودم‌های دیال‌آپ کند بود) و امکان اجرای چند برنامه همزمان. در ایران، جایی که کامپیوتر تازه از محافل دانشگاهی و اداری به خانه‌ها راه پیدا می‌کرد، ویندوز ۹۵ و سپس ۹۸، دروازه ورود به دنیای دیجیتال بود. گیم‌نت‌های اولیه پر می‌شدند از نوجوانانی که ساعت‌ها بازی کرده یا با ICQ  چت می‌کردند.

اوایل دهه ۸۰، ویندوز XP آمد و قلب همه را برد. آن والپیپر معروف 
Bliss - تپه‌های سبز زیر آسمان آبی - نماد آرامش و پایداری شد. XP کرش نمی‌کرد، سریع بود و با سخت‌افزارها کاملا سازگار. تم Luna  با رنگ‌های آبی و سبز، منوی Start ساده و کاربردی و صدای بوت دلنشین. برای نسل دهه شصتی و هفتادی، XP  بیش از یک سیستم‌عامل بود؛ همراهی بود در شب‌های امتحان، در دانلود موزیک‌های Mp۳، در بازی‌های افسانه‌ای مثل GTA Vice City یا Need for Speed Underground .

البته مسیر همیشه هموار نبود. ویندوز ویستا با مشکلاتش آمدورفت اما ویندوز۷ جبران کرد:سریع، زیبا وامن.سپس ویندوز ۱۰ با به‌روزرسانی‌های مداوم و رابط مدرن و حالا ویندوز۱۱ با طراحی مینیمال، ویجت‌ها و تمرکز روی هوش مصنوعی و ویندوز۱۲ با گرافیک قوی‌تر و سنگین‌تر ما را به آینده برده است. این گذار ازDOS به ویندوزهای امروزی، فقط پیشرفت تکنولوژی نبود؛ داستان رشد یک نسل بود. نسلی که از تایپ در تاریکی به لمس صفحه‌های هوشمند رسید، از فلاپی‌دیسک به فضای ابری، ازتنهایی پشت کیبورد به شبکه‌های اجتماعی جهانی.برای مادهه شصتی‌ها و هفتادی‌ها، این خاطرات بیش از نوستالژی هستند؛ یادآوری این که چگونه یک صفحه سیاه،جرقه‌ای برای رویاهای بزرگ زد. گاهی هنوز دل‌مان برای آن صدای بوت قدیمی تنگ می‌شود. چون آنجا،درآن سادگی، جادوی واقعی کامپیوتر آغاز شد.