نزاع اسرائیل با ایران؛ چه ‌زمان پایان می‌یابد

اما اکنون این سؤال بنیادین پیش‌روی ماست: پایان این نزاع کجاست و چگونه رقم خواهد خورد؟
برای پاسخ به این پرسش، نخست باید به درک درستی از عناصر لازم برای پایان ‌یافتن به یک درگیری نظامی و سیاسی برسیم. پایان یک نزاع زمانی رقم می‌خورد که توازن قوا به‌گونه‌ای تغییر کند که طرف متخاصم یا از مواضع خود عقب‌نشینی کند یا به‌طور کلی آن «واحد سیاسی» از هم بپاشد‌؛ درست همان‌طور که در مقابله با گروه‌های تروریستی مانند داعش شاهدش بودیم.

در چنین حالتی، ما با یک پیروزی قهری و مطلق مواجهیم؛ جایی که ساختار دشمن فرو می‌ریزد و دیگر مجالی برای بازسازی یا بازگشت آن باقی نمی‌ماند. در مورد رژیم‌صهیونیستی نیز این همان هدف نهایی است که ملت‌های آزادیخواه جهان بیش از هفت دهه است که در آرزوی تحقق آن به‌سر می‌برند‌؛ حذف یک غده‌ سرطانی که در پیکر خاورمیانه ریشه دوانده است؛ به‌ویژه پس از طوفان‌الاقصی و جنایات گسترده‌ای که در غزه به‌وقوع پیوسته، جایی که اطفال فلسطینی با شکم‌های گرسنه و اندامی که پوست‌شان به استخوان چسبیده، در آستانه مرگ ایستاده‌اند، این آرمان بیش از همیشه به ضرورتی انسانی، اخلاقی و تاریخی بدل شده است.

البته گاهی ممکن است آنچه به‌دست می‌آید، نه پیروزی مطلق، بلکه یک پیروزی نسبی باشد. اما حتی در چنین شرایطی نیز جمهوری اسلامی ایران به پشتوانه سال‌ها تلاش، مقاومت و راهبردهای نظامی دقیق، در موضعی ممتاز قرار دارد.

به برکت هدایت‌های مقام معظم رهبری به‌عنوان فرماندهی کل قوا، ایران امروز در عرصه‌های گوناگون نظامی در لبه فناوری جهانی حرکت می‌کند. از توسعه گسترده موشک‌های نقطه‌زن با بردهای متنوع گرفته تا پیشرفت چشمگیر در حوزه هوافضا، پدافند هوایی، نیروی دریایی و امنیت سایبری، همه و همه گواه آن است که ایران دیگر صرفا یک بازیگر منطقه‌ای نیست، بلکه به یک قدرت بازدارنده تمام‌عیار بدل شده است.

ما امروز نه‌ فقط از نظر سخت‌افزاری ــ نظیر وجود شهرهای موشکی در جای‌جای کشور ‌که در برخی استان‌ها حتی دو یا سه شهر موشکی مستقر شده‌اند ــ بلکه از نظر نرم‌افزاری نیز در سطحی ممتاز قرار داریم. نیروهای متعهد، مؤمن و متخصص در دل این ساختار، آن را پویا و آماده نگه می‌دارند؛ عناصری چون معنویت، وحدت و عشق عمیق به خاک و انقلاب اسلامی، همچون شریان‌های زنده، در کالبد ملت ایران جریان دارد.

همین تجاوز دشمن سفاکی چون رژیم‌صهیونیستی به خاک میهن، خود سبب شد که روحیه ایثار، همبستگی و پایمردی مردم، عمیق‌تر و ملموس‌تر شود. ملت ما که ماهیت ددمنشانه این رژیم را به‌خوبی می‌شناسد، امروز بیش از گذشته بر ایمان و همدلی خود افزوده است.

آنچه اکنون شاهدیم، نه‌ فقط قدرت‌نمایی نظامی، بلکه نمایش بلوغ اجتماعی و همبستگی ملی است؛ از حضور داوطلبان در جبهه‌های مقاومت گرفته تا مواسات و کمک‌های مردمی گسترده در داخل. این تصویر، تصویری است از ملتی آماده، با دارایی‌هایی کم‌نظیر در هر دو بُعد مادی و معنوی.

آنچه امروز در جامعه ایران مشهود است، چیزی فراتر از آمادگی نظامی و راهبردی است. فرهنگ ایثار و همیاری، بار دیگر خود را به‌روشنی نشان داده است. مردم، دست در دست هم، در حال کمک به یکدیگرند. نه طمع‌ورزی، نه احتکار، بلکه همدلی و تلاش برای حفظ جریان زندگی عادی در شرایط دشوار، نشانه‌ای روشن از پویایی این ملت است.

از سوی دیگر، انسجام بین مسئولان کشور، وحدت بین نیروهای سیاسی، هماهنگی میان دیپلمات‌ها و فرماندهان نظامی‌، همه و همه  نشان می‌دهد که جمهوری اسلامی ایران نه فقط در صحنه جنگ، بلکه در میدان سیاست نیز با اقتدار ایستاده است. در رأس این هرم، هدایت‌های حکیمانه رهبر معظم انقلاب به‌عنوان فرمانده کل قوا، به این وحدت جهت و ثبات می‌بخشد.

اگر این روند ادامه یابد  ــ یعنی تداوم اقتدار نظامی، ایمان مردم، همبستگی ملی و راهبری حکیمانه ــ می‌توان با اطمینان گفت که سناریویی مشابه جنگ ۳۳ روزه در پیش خواهد بود؛ جنگی که نه ازسوی یک دولت، بلکه از طرف حزب‌الله لبنان، یک سازمان مقاومت مردمی، رقم خورد و توانست رژیم‌صهیونیستی را به زانو درآورد و به فرمایش رهبر معظم انقلاب، تقریبا له و مجبور به التماس آتش‌بس کند.

امروز جمهوری اسلامی ایران در جایگاهی فراتر قرار دارد؛ با دارایی‌ها و توانمندی‌هایی که نه‌فقط یک نبرد، بلکه آینده‌ای متفاوت را رقم خواهد زد. اگر این مسیر ادامه یابد، پشیمانی دشمن از تجاوز به خاک ایران، امری محتوم خواهد بود.

و چه بسا  با توجه به ضرباتی که تاکنون به پیکره این رژیم وارد شده‌، پایان عمر این ساختار سیاسی نیز آن‌گونه که ملت‌های آزادی‌واه انتظار دارند، نزدیک باشد.این نزاع دیرپا، اگر نه امروز، اما قطعا روزی به پایان خواهد رسید و آن روز، روز پیروزی حق بر باطل خواهد بود.