ماجرای گم شدن ۱۲ رزمنده در عملیات رمضان

به گزارش جام‌جم‌آنلاین از فارس؛ رزمندگان استان کهگیلویه و بویراحمد در ۸ سال دفاع مقدس حماسه‌ها آفریدند و سختی‌ها و مشقات زیادی را برای حفظ مرز‌های کشور و بیرون راندن دشمن بعثی به جان خریدند.

در دل این حماسه‌ها و سختی‌ها و مشقات خاطرات زیادی بر جا مانده است که علیمردان روستاد از رزمندگان اولیه جنگ و سپس از فرماندهان این استان در دفاع مقدس خاطرات تلخ و شیرین بسیاری از آن روز‌ها دارد.

روستاد آهی از سر دلتنگی می‌کشد و می‌گوید؛ عملیات رمضان بسیجی بودم. اطلاعات و سواد زیادی نداشتم. شب عملیات تصور می‌کردم آنچه می‌بینم مانور است و در حال تمرین هستیم.

وقتی عراقی‌ها را می‌دیدم که فرار می‌کردند، خنده‌ام می‌گرفت. سختی‌های زیادی در این عملیات کشیدیم. در یک جاده رفتیم که بعد‌ها گفتند جاده بصره بود.

 تعدادمان ۱۲ نفر بود و سه شبانه روز گم شدیم در حال رفتن به سمت یک شیار برای پناه گرفتن بودیم و کم کم تعدادمان کم می‌شد.

 برخی‌ها بریدند، برخی‌ها اسیر شدند و تعدادمان به سه نفر رسید. صدای ناله و ضجه شنیدیم. فکر کردیم از خستگی، گرسنگی و تشنگی اشتباه متوجه شده‌ایم.

هوا که روشن شد نمی‌دانم چند نفر بودند، اما تعداد زیادی بودند که در این شیار کانال زده و تا زیر گردن زیر ماسه رفته و پناه گرفته بودند و ذکر‌های مختلفی از جمله «یا زهرا» و «یا اباعبدالله» می‌گفتند.

از برخی سوال کردم نیرو‌های کدام گردان هستید، گفتند علی بن ابیطالب (ع) در اینجا چیزی را دیدم که شاید کسی باور نمی‌کند، اما جوانانی را دیدم که زبان‌شان از دهان‌شان بیرون بود. نمی‌دانستم چه اتفاقی افتاده است.

وقتی دست گذاشتم جلوی دهان دو سه نفر از آنها نفس می‌کشیدند، اما نمی‌توانستند صحبت کنند و زبان‌شان به دلیل باد‌های گرم و تشنگی خشک شده بود و همچون هیزم شکسته می‌شد.

این نیرو‌ها بعد از مجروحیت در محاصره قرار گرفته و توان برگشتن نداشته‌اند به همین خاطر کانال زده و در آن پناه گرفته بودند تا شاید دوام بیاورند و نجات پیدا کنند.