آنها در سکوت زندگی می کنند

از حدود 10 سال پیش ، عمل کاشت حلزون در کشور انجام می شود. با وجود این ، هنوز بیمارانی که مشکل شنوایی دارند ، برای اقدامات درمانی دیر به پزشک مراجعه می کنند. چنانچه کم شنوایی کودکان بیش از 85 دسی بل باشد ، در فهرست نامزدهای کاشت حلزون قرار می گیرند. بهترین سن کاشت حلزون گوش پیش از 18 ماهگی است و با افزایش سن کودک ، نتیجه به دست آمده از مطلوبیت کمتری برخوردار خواهد بود اما افت شنوایی عمیق تا شدید ، تنها یکی از فاکتورهای مورد نظر در فهرست کاشت حلزون است و مواردی چون توانایی و حمایت مالی خانواده و سن فرد کم شنوا از دیگر فاکتورهای حائز اهمیت است زیرا این پروتز فقط در یک مرحله از سوی دولت در اختیار بیمار قرار می گیرد و پروتز مذکور به طور مرتب نیازمند سرویس های دوره ای ، سیم و باتری است که گاهی این هزینه ها از تعویض سمعک دیجیتالی پرهزینه تر است . برخلاف هزینه 52هزار دلاری کاشت حلزون در دنیا، این عمل در ایران تقریبا رایگان انجام می شود و خانواده بیمار صرفا مبلغ یک میلیون تومان برای مشارکت به صندوق ارزی پرداخت می کند. بودجه 18هزار دلاری به منظور خرید پروتز مذکور از سوی وزارت بهداشت و درمان ، هیات امنای ارزی و انجمن بیماری های خاص تامین می شود و تعداد کسانی که در سالهای 71 تا 83 تحت عمل این جراحی قرار گرفته اند، 680نفر است که در مقایسه با جمعیت کم شنوایان ، بسیار ناچیز است .دکتر مسعود متصدی ، متخصص گوش ، گلو و بینی نیز می گوید، مراکز کاشت حلزون شنوایی ، به دلیل ناکافی بودن تعداد پروتز و گرانی آن ، در سرویس دهی به ناشنوایان با مشکل روبه رو هستند. وی با اشاره به این که پروتزهای کاشت حلزون شنوایی در تعهد بیمه ها نیست و در حال حاضر تنها 2 مرکز دولتی به کاشت حلزون شنوایی اقدام می کنند ، می افزاید: در حال حاضر هیات امنای وزارت بهداشت ، درمان و آموزش پزشکی با پرداخت قیمت پروتزها تا حدی مشکلات ناشنوایان متقاضی کاشت حلزون شنوایی را حل می کنند اما تعداد متقاضیان در فهرست انتظار ، بیشتر از تعداد پروتزهای خریداری شده در این دو مرکز است.

سکوت یعنی رضایت؛

سکوت علامت رضایت است. این را همه می گویند اما آیا واقعا سکوت یعنی رضایت؛ سکوت گاهی معنی اعتراض می دهد و گاهی هم معنای تقدیر و سرنوشت . دومی را وقتی درک می کنید که قدم به دنیای ناشنوایان بگذارید. در آنجا ، نگاه ها سرشار از سخنان ناگفته است. دنیای دیگری وجود دارد. دنیایی بی صدا و خالی از واژه های زشت. گوشهایشان را تقدیر ناشنوا کرده است . شاید هم سعادتی باشد تا از صداهای بیهوده این دنیا دور باشند. ما اگر متنفر باشیم ، چشمانمان را می بندیم و دهانمان را باز می کنیم اما در دنیای آنها ، تنفر مفهوم دیگری دارد. تنها نگاهت می کنند و تو در این نگاه می فهمی که چه هستی مراحم یا مزاحم؛ بدون غل و غش ، بدون زبان بازی ، مملو از یکرنگی و صداقت .آنها با سکوتشان زندگی را به ما یاد می دهند. اینجا دیگر نمی توان گفت تنها صداست که می ماند.

علی اخوان بهبهانی