وحدت ملی،ستون خیمه جمهوری اسلامی

ایشان همچنین خاطر نشان کردند که گرچه اختلاف نظر در جامعه وجود دارد اما نباید فراموش کرد که این اختلاف نظر نباید به نفرت پراکنی، تقابل دیدگاه‌های متفاوت در برابر هم، بستن افترا و دروغ به دیدگاه رقیب شود، چراکه ماحصل این مسیر چیزی جز به خطر افتادن همدلی و وحدت ملی نیست. 
تأمل بر این جملات نشان می‌دهد شاید نباید چیزی جز تقویت همدلی و وحدت ملی در صدر دستورجلسات مسئولان قرار گیرد و این تاکید جدی رهبری در نخستین سخنرانی‌شان درسال جاری نشان دهنده لزوم عزم جدی برای جلوگیری از این غفلت است. در این میان به‌رغم این‌که چگونگی فروکاهیدن از این غفلت و برگرداندن وحدت و همدلی ملی به جایگاه اساسی و اولیه خود نیازمند بررسی‌های کارشناسی عمیق است اما به نظر می‌رسد دقت نظر بر ضرورت ایجاد بستری برای بیان نظرات مخالف، شنیدن آنها به منظور ایجاد حس تعلق به جامعه و کشور امری ضروری است. باید قبول کنیم یک رکن اصلی رسیدن به همدلی و وحدت ملی اهتمام ویژه به همین بخش از جامعه است. موضوعی که هم یکایک مردم باید آن را جدی گیرند و هم مسئولان باید در اظهار نظرات و افعال و رفتار خود به آن توجه و آن را به کار گیرند. اساسا زندگی جمعی در جوامع مختلف و ذیل هر نوع حکومتی مستلزم پذیرش این واقعیت است که نمی‌توان در پیشبرد تصمیمات اتخاذ شده ملی، یکایک آرا و نظرات خرد و کلان آحاد ملت‌ها را به‌طور دقیق مد نظر قرار داد، چراکه تفاوت در دیدگاه و نظرات، حکومت را مجبور می‌کند برای راضی نگه داشتن مردم روی خط وسطی حرکت کند که این خط حاصل میانگینی به دست آمده از نظر اکثریت است. از طرفی این اتحاد بر سر اصول مشترک میان مردم نهایتا به حفاظت از منافع ملی کمک کرده و در تصمیمات ملی و فراملی نمود پیدا می‌کند. با این حال نباید فراموش کرد برای رسیدن به این اتحاد نیازمند ایجاد همدلی ملی در میان مردم، دولت و حکومت هستیم و در عین حال متقابلا مادامی این همدلی و اتحاد ملی حفظ می‌شود که به تفاوت در سلایق، عقاید، دیدگاه‌ها، نظرات و باورهای متفاوت مردم و جناح‌های سیاسی بها داده شود، چراکه این تضارب آرا هسته مرکزی و موتور پویای حرکت به سمت افق‌های تعیین شده را برای پیشبرد حکومت محقق می‌کند. بنابراین اختلاف نظر در میان مردم و مسئولان نه‌تنها غیرقابل کتمان بلکه ضروری است اما توامان با حفظ این اختلافات که منجر به ایجاد رقابت و پویایی جامعه می‌شود، باید از ایجاد نفرت پراکنی درخصوص نظرات مخالف و زدن افترا به دیدگاه رقیب دوری کرد تا آن هسته مرکزی یعنی اتحاد ملی آسیب نبیند. درواقع نباید فراموش کرد رسیدن به اهداف مشترک یک ملت، ذیل این اتحاد و همدلی ملی شکل گرفته و نباید آن را قربانی خودخواهی و تخریب دیدگاه رقیب کرد. 
 
لزوم پذیرش نظر مخالف 
 شاید بتوان گفت گام نخست برای حفظ وحدت و تقویت همدلی، پذیرش این واقعیت است که نباید انتظار داشت مردم یا مسئولان نظرات کاملا یکسان و عقاید برابر با هم داشته باشند. آنچه مهم است آن است که آحاد ملت اعم از مردم و مسئولان با دیدگاه‌های متفاوت و بعضا متضاد یکدیگر، بر سر اصول اولیه‌ای به تفاهم برسند و حول همان اصول اولیه گام‌های مشترکی برای پیشرفت کشور بردارند. بنابراین پذیرش این‌که سخن متفاوت از عقاید خود را بشنویم و این سخن متفاوت را بپذیریم از راهبردهای اساسی حفظ وحدت ملی است. از سوی دیگر مادامی که بستری برای بیان نظرات متفاوت، شنیدن این نظرات و احترام به سلایق متفاوت و بعضا اعمال این نظرات در تصمیمات ملی ایجاد نشود، نمی‌توان انتظار تقویت همدلی و وحدت ملی را داشت‌. مردم برای آن‌که خود را متعلق به یک جامعه بدانند و در بزنگاه‌های مهم کشور خود و عقیده و نظر خود را دخیل کنند، باید اشتراکاتی با حکومت و دولت داشته باشند. زمینه ایجاد این اشتراکات جز با شنیدن نظرات مختلف وبهادادن به آنها فراهم نمی‌شود. بنابراین حکومت و دولت باید بستری برای بیان نظرات مخالف با خود را فراهم کند تا تمام مردم اعم از همسویان فکری و غیرهمسویان فکری حس تعلق اجتماعی داشته باشند. 
 
نفرت پراکنی ممنوع! 
طی این ۴۵سال گذشته دشمنان جمهوری اسلامی دائما چشم براختلافات سیاسی وعقیدتی و فکری مسئولان و ملت دوخته‌اند و هربار در لحظات تاریخی سرنوشت‌ساز سعی داشته‌اند با پررنگ کردن این اختلاف نظرات و سوق دادن آن به سمت اختلافات اساسی در اصول و ارزش‌های ملی، تبر بر پیکر وحدت ملی بزنند. در این بین کم نبودند مسئولان بی‌تدبیری که با بی‌توجهی بر این رویکرد سیاست مدارانه دشمن، کلام بدخواهان جمهوری اسلامی را بر زبان جاری و ناخواسته و بعضا خواسته افکار عمومی را به سمتی بردند که این اختلافات طبیعی به سمت اختلافات اساسی و به خطر افتادن امنیت ملی رود. این درحالی است که طبق فرموده مقام معظم رهبری، اختلاف نظرات نباید به نفرت پراکنی، ایجاد دشمنی و تقابل گروه‌های مختلف به‌دلیل اختلاف نظر با هم منجر شود و یکایک مردم و مسئولان باید در نظر داشته باشند که هرچند دیدگاه متفاوتی دارند اما همگی سوار بر یک کشتی هستند و تنها یک ترک کوچک بر پیکره اتحاد ملی کافی‌است تا امنیت این کشتی به خطر افتد.