باز عید و باز بندر گناوه

عید که می‌شود، نه فقط عید، در هر تعطیلاتی بخصوص زمستانه، مگر می‌شود تابی در این بندر خورد، از بس که شلوغ است. از بسیاری از نقاط کشور به این کیشِ ارزان می‌آیند تا هم از ساحل زیبای بندر بهره گیرند و هم از بازار آن ارزان‌تر از همه جای کشور، کالای مورد نیاز زندگی خود را خرید و چه بسا جهیزیه دختران خود را مناسب‌تر از همه جا از این بندر تهیه کنند و هزینه‌ی خواب و غذای بسیار کمتری هم بپردازند.

بندر گناوه نه فقط برای بندرنشینان و ملوانان و مغازه‌داران پاساژهای تو در توی آن، بلکه برای تمام قشرهای متوسط به پایین جامعه در بسیاری از استان‌های کشور برکت دارد. راز ارزانی گناوه این است که سود را نه در فروشِ گران که در فروش فراوان می‌یابند.

حال این برکت با قانون جدید ته‌لنجی و محدودیت سفر لنج‌ها به دو بار در سال تا کی بپاید، معلوم نیست و صدایی باید در خانه ملت، که با دلایل فراوانی که هست، سخن بر کرسی بنشاند که ته‌لنجی نه فقط قاچاق نیست، بلکه سنت دیرین و شریان حیات بندر و چشمه‌ی شیرین اقشار متوسط به پایین بسیاری از مردم کشور است و تفاوت دارد با کانتینرهای باری که از نادر بنادر برای مرفهان مرکزنشین وارد و راحت به مرکز می‌رسد.

مردم گناوه، دارا و ندار، میهمان را بر دیده می‌نهند و باز دم عید است و شهر مهیای رسیدن میهمانان نوروزی از جای جای کشور، مهربانانه آغوش می‌گشاید.

بر شهرداری و دیگر ادارات و همچنین مردم خوب و کریم بندر گناوه هست تا فارغ از دردی که از مصوبه‌های بی درک و احساس بر سینه هست، دست در دست هم آغازی دلپذیر بر سال نو به میهمانان خود هدیه دهند.

شهر هنوز جای کار و ساحل بسیار جای وسعت توجه دارد و فعالین اجتماعی شهر مشاورینی شناخته شده، آگاه و بی مزد و منّت هستند.

و گلایه‌ای از تاجرین و بازارمردانی که از دست‌شان برمی‌آید؛ در هر شهر دره‌ای یا رودخانه‌ای باریک و فصلی می‌گذرد، خیابانی از کنارش به نام خیابان ساحلی محل توجه و کسب و کار و بازی و تفریح است. خور و ساحلی که بندر گناوه دارد، کمتر به فراخی و زیبایی و زلالی آب در شمال و جنوب کشور یافت می‌شود. خوری که مدام در حال پر و خالی شدن است و ساحلی ماسه‌ای و فلات قاره‌ای که با شیبی بسیار کُند، دلچسبی شنا را افزون می‌کند و برای تفریحات ساحلی جا بسیار دارد.

پیشرفت و گسترش آبادانی هر دیار بسته به میزان توجه و سرمایه‌گذاری اهالی آن دیار و از دیگر دیار در آنجاست و چه سزاوار است آن چه‌ را و یا بخشی از آن چه را از لطف این بندر و شهر خود و یا حتی از جایی دیگر حاصل شده است، در توسعه دیار خود گذارند و از همان، هم سود ببرند و هم به شهر و همشهریان سود برسانند.

آن گاه خنج بر دل و چهره‌ی این بندر، از هر جایگاهی سخت به نظر آید.