بهداشت و درمان اولویت دولت باشد

 در مراکز درمانی این روزها بیماران و همراهان‌شان با مشکلات زیادی رو به رو هستند. برای نمونه کمبود دارو و تجهیزات پزشکی شرایط درمان را دشوارتر کرده است. با این حال در مجلس و وزارت بهداشت برای بهبود شرایط بهداشت و درمان تلاش می‌شود. ‌

یکی از فعالیت‌های خوب وزیر بهداشت و درمان تلاش برای بهبود شرایط درمان دهک‌های پایین جامعه است. علاوه بر این یکی دیگر از اهداف ‌وزیر بهداشت‌ جذب منابع مالی دولت و هزینه کرد این منابع در حوزه بهداشت و درمان است.در واقع وزیر بهداشت می‌خواهد اولویت هزینه کرد این منابع را تغییر دهد و رئیس جمهور را مجاب کند که این منابع در حوزه بهداشت و درمان هزینه شود، زیرا ‌با این رویکرد بخشی از مشکلات شهروندان در مراکز درمانی کشور برطرف خواهد شد.‌

البته لازم به یادآوری است که در حوزه بهداشت و درمان با مشکلات زیادی رو به رو هستیم و نیاز است که برای رفع آنها به صورت ویژه تلاش کرد. برای نمونه در زمان فراگیری کرونا‌ مراکز درمانی و بهداشتی کشور زیر بار فشار زیادی قرار گرفت و حتی در حوزه آموزش پزشکی نیز با مشکلاتی رو به رو شدیم.

رفع این مشکلات در گرو زمان و برنامه ریزی جامع است.‌ به عبارت دیگر برای اینکه وزارت بهداشت ودرمان از مقام شعار و وعده فراتر برود نیاز است که دولت پرداختن به مسائل حوزه بهداشت و درمان را در اولویت قرار بدهد. در واقع دولت زمانی می‌تواند به حل مشکلات شهروندان امیدوار باشد که مطمئن شود آنها دغدغه‌ای در حوزه بهداشت و درمان ندارند.‌

در این بین البته دولت باید توجه ویژه‌تری به مناطق محروم داشته باشد، زیرا دسترسی به خدمات بهداشت و درمان در مناطق محروم آسان نیست و شهروندان در این مناطق با مشکلات زیادی رو به رو هستند.‌

نمایندگان مجلس در کمیسیون بهداشت و درمان به این مساله ورود کرده‌اند و برای اینکه پزشکان متخصص در مناطق محروم ماندگار شوند و به ارائه خدمات بپردازند، برنامه‌هایی دارند.

برای رفع مشکل دسترسی به خدمات بهداشتی در مناطق محروم نیاز است که پزشکان متخصص به حضور در این مناطق تشویق شوند. به همین دلیل باید مشوق‌های مناسبی را برای آنها در نظر بگیریم.‌ برای رفع معضل کمبود پزشک متخصص در مناطق محروم البته باید شرایط شهروندان و پزشکان متخصص دیده شود و با در نظر گرفتن شرایط هر دو گروه برنامه‌های مناسبی را اجرا کرد.

فراموش نکنیم که حدود 60 درصد پزشکان متخصص ما در پنج کلانشهر کشور ساکن شده‌اند، زیرا با فعالیت در بیمارستان‌های خصوصی می‌توانند درآمد خوبی به دست بیاورند. علاوه بر این پزشکان متخصص در کلانشهرها از خدمات رفاهی مناسبی نیز برخوردار هستند. به همین دلیل بسیاری از آنها ترجیح می‌دهند، بجای فعالیت در مناطق محروم در کلانشهرهای کشور مطب داشته باشند.‌

این درحالی است که در مناطق محروم پزشکان متخصص به امکانات رفاهی مناسبی دسترسی ندارند و کارانه‌‌ای نیز که به عنوان مشوق برای آنها در نظر گرفته شده است، به شکل منظم پرداخت نمی‌شود.‌