غدیر؛ وعده فراموش‌شده

با این وجود هنوز اختلافات و شبهات فراوانی حول این آیه نیز وجود دارد که می‌گوید منظور از کامل‌شدن دین بیان احکام شرعی دین اسلام است اما با توجه به یأس کفار این دیدگاه قابل پذیرش نیست، چرا که احکام به تنهایی باعث حفظ دین و مأیوس‌شدن کافران نمی‌شود. به هر روی، این اختلاف نظر باعث جدایی و انشقاق دین اسلام شده و هزاران سال موضوع بحث متخصصان علوم حوزوی و شیعه‌شناسی و مباحثاتی در رابطه با غدیرشناسی بوده است. بنابراین لازم است با عنایت و شرح کامل خطبه و بهره‌گیری از احادیث و روایت مختلف، پرده‌های تردید را کنار بزنیم و با واقعیت مسلم تاریخی و دینی اسلام و ولایت آشنا شویم. هانی عباسی در کتاب «غدیر وعده فراموش‌شده» این امکان را فراهم کرده که ضمن بیان و تفسیر کامل خطبه غدیر، آیات، زیارات مخصوص عید غدیر خم و با ارائه فصلی تحت عنوان پرسش و پاسخ پیرامون آن، توطئه‌های تفرقه‌افکن را خنثی کند و حزن شیطان را بار دیگر به نمایش بگذارد. این نیت الهی همچون روز واقعه غدیر، منافقین را دوباره رسوا می‌کند و مقاصد والای پیامبر اکرم را آشکار می‌گرداند.

هانی عباسی در کتاب غدیر وعده فراموش‌شده، به واقعه غدیر جانی دوباره می‌بخشد و با بیان شرح خطبه غدیر و ۴۰حدیث موثق از اهل سنت، فراموشی غدیر را به امری محال تبدیل می‌کند. ویژگی متمایز این کتاب با سایر آثار مشابه اختصاص‌دادن بخش پرسش و پاسخ پیرامون رخداد تاریخی غدیر است که شبهات زیادی را برطرف می‌کند. این موضوع معتبر و عمیق، هدف جامعه اسلامی در رابطه با ولایت را تبیین می‌کند. در این کتاب درباره حکمت واقعه غدیر، فرازهای مهم خطبه غدیر و نقش سیاسی و اجتماعی این خطبه و دستاوردهای آن برای جامعه اسلامی می‌خوانید. این کتاب سعی نموده با استناد و اتکا به منابع مهم اسلامی از جمله منابع دینی و تاریخی و تفاسیر، به تمامی مسائل و پرسش‌هایی که درباره واقعه غدیر و پیرامون آن وجود دارد پاسخ دهد.علاقه‌مندان به تاریخ تحلیلی اسلام، مخاطبان این کتاب‌ هستند. بخشی از کتاب غدیر وعده فراموش‌شده: دو اقدام عملی بر فراز منبر: در اثناء خطبه، پیامبر (ص)دو اقدام عملی بر فراز منبر انجام دادند که تا آن روز سابقه نداشت و بسیار جالب توجه بود:
علی بن ابی‌طالب بر فراز دست پیامبر: پیامبر(ص) پس از مقدمه‌چینی و ذکر مقام خلافت و ولایت امیرالمؤمنین‌(ع)، برای آن که تا آخر روزگار راه هر گونه شک و شبهه بسته باشد و هر تلاشی در این راه خنثی شود، ابتدا مطلب را به طور لسانی اشاره کردند و سپس به صورت عملی برای مردم بیان کردند. بدین ترتیب که ابتدا فرمودند: «باطن قرآن و تفسیر آن را برای شما بیان نمی‌کند مگر این کسی که من دست او را می‌گیرم و او را بلند می‌کنم.»
سپس آن حضرت گفته خود را عملی کردند و به امیرالمؤمنین علی(ع) که بر فراز منبر کنار حضرت ایستاده بودند، فرمودند: «نزدیک‌تر بیا». آن حضرت نزدیک‌تر آمدند و پیامبر (ص)دو بازوی او را گرفتند. در این هنگام امیرالمؤمنین‌(ع) دست خود را به سمت صورت حضرت باز کردند تا آن که دست‌های هر دو به سوی آسمان قرار گرفت. سپس پیامبر‌(ص)، امیرالمؤمنین(ع) را- که یک پله پایین‌تر قرار داشت- از جا بلند کردند تا حدی که پاهای آن حضرت محاذی زانوهای پیامبر (ص)قرار گرفت و مردم سفیدی زیر بغل ایشان را دیدند، که تا آن روز دیده نشده بود. در این حال فرمودند: «مَنْ کنْتُ مَوْلاهُ فَهذا عَلِی مَوْلاهُ.»
«هر کس من مولا و صاحب اختیار اویم این علی مولا وصاحب اختیار اوست.» بیعت با قلب‌ها و زبان‌ها ۳۵