زنگ خطر برای آمریکا

سیاست استعمار در رابطه با کشورهایی که دارای منابع ثروت و انرژی هستند، این است که آنها را وابسته به فروش نفت نگه دارد و این سیاستی است که آمریکا در گذشته در ایران و آمریکای لاتین دنبال می‌کرد تا هر چه بیشتر این کشورها را از تولید ثروت دور کند و مصرف گرایی را در این جوامع رواج دهد.
جمهوری اسلامی به‌رغم تجربیات تلخی که از دوران قبل از پیروزی انقلاب داشته در بسیاری از حوزه‌ها توانسته مسیر خودکفایی را طی کند و حتی در حوزه صنعت و تولید ملی گام‌های بلندی بردارد. با توجه به این ظرفیت‌ها برای ایران این امکان فراهم است تا با بسط روابط اقتصادی، تجاری، صنعتی با کشورهای آمریکای لاتین ضمن افزایش سطح صادارت خود از ظرفیت‌ها و توانمندی این کشورها در حوزه‌های مختلف استفاده کند.
ونزوئلا، کوبا و نیکاراگوئه در آمریکای لاتین از جمله کشورهایی هستند که از نظر سیاسی مستقل بوده و ما می‌توانیم در حوزه زیرساختی شرایط خوبی را برای آنها فراهم کنیم. بدون شک تقویت صنعت و تمرکز روی مباحث زیرساختی باعث تولید ثروت و افزایش تولید در این کشورها خواهد شد.پیوند میان ایران و ونزوئلا، کوبا و نیکاراگوئه مانع جدی برای سیاست‌های توطئه‌طلبانه آمریکاست.
گسترش روابط ما با این کشورها منافع بسیاری برای جمهوری اسلامی در پی خواهد داشت و آنها هم برای بسط تعاملات اقتصادی اعلام آمادگی کردند. به عنوان نمونه ما این امکان را داریم که با کشوری مثل ونزوئلا برای ساخت کشتی یا نوسازی پالایشگاه و همچنین ایجاد کارخانه‌های خودروسازی همکاری کنیم و در مقابل از ظرفیت‌ آنها در بخش منابع زیرزمینی بهره ببریم.