تنها... اما مصمم

بنا به اظهارات خانم یقینی ، زنان سرپرست خانوار می توانند با مراجعه به سازمان بهزیستی از تسهیلات وام خود اشتغالی استفاده کنند. اما ظاهرا برای این کار نیز باید کفش آهنین به پا کرد: «زمانی که من مراجعه کردم مبلغ وام 3 میلیون تومان بود، ولی بعد به دلیل کمبود به 1.5 میلیون تومان کاهش یافت. برای دریافت این مبلغ نیز، حدود دو سال منتظر ماندم.»

یک توصیه شاید زنان و حتی مردان زیادی در جامعه ما وجود داشته باشند که به محض این که زندگی روی ناخوشایند خود را به آنان نشان می دهد، از زندگی ناامید می شوند و خود را به دست تقدیر و روزگار می سپارند. اما انسان های پر تلاش و خستگی ناپذیری که همه ما می توانیم با کمی دقت در محیط اطراف خود نمونه هایی از آنان را بیابیم ، می توانند الگویی باشند برای همه کسانی که خیلی زود تمام درها را به روی خود بسته می بینند. یقینی امروز اگر چه درآمد بالایی ندارد، اما از این که توانسته است سکان زندگی را در دست بگیرد راضی است. او که اکنون یکی از مهمترین آرزوهایش داشتن مسکنی مستقل است ، برای تمام زنانی که در شرایط مشابه او قرار می گیرند توصیه ای دارد: «اگر همت و پشتکار وجود داشته باشد، مطمئنا خداوند جواب آدم را می دهد. اگر کسی می خواهد شروع کند حتی اگر هیچ کاری بلد نباشد به ایمان قوی و پشتکار نیاز دارد تا حتما موفق شود. ضمن این که باید با واقع بینی روی بسیاری از خواسته های زودگذر خود سرپوش بگذارد.»

یقینی یکی از مشکلات موجود در این راه را نیاز به ارائه فیش خرید لوازم کار قبل از دریافت وام می داند. این موضوع باعث می شود بسیاری از متقاضیان با مراجعه به فروشگاه ها و پرداخت مبلغی به فروشنده فاکتورهای غیرواقعی تهیه کنند. از طرفی فروشندگان نیز به دلیل حسابهای مالیاتی خود معمولا چنین کاری را براحتی انجام نمی دهند. این موضوع برای کسانی که تازه می خواهند شروع به کار کنند مشکل مضاعفی را ایجاد خواهد کرد. مساله دیگر، معرفی دو نفر ضامن است.
بسیاری از این زنان تمایلی به ابراز نیاز خود به بستگان و دوستان ندارند. لزوم ارائه ضامن برای دریافت وام ، این زنان را در شرایطی قرار می دهد که ناگزیر خواهند بود علی رغم میل باطنی سفره دل خود را برای افراد مختلف و جلب ضمانت آنان باز کنند. بیمه زنان سرپرست خانوار نیز مطلب دیگری است که یقینی به آن اشاره می کند: «سازمان بهزیستی ما را تحت پوشش بیمه خدمات درمانی قرار داده است. یک زن سرپرست خانوار می تواند خود و فرزندانش را تا 18 سالگی بیمه کند. حتی شنیده ام درصدی از هزینه تحصیل فرزندان دانشجوی این زنان نیز به آنان پرداخت می شود.» با این همه زنان سرپرست خانوار از آینده خود مطمئن نیستند. آنان بیمه از کارافتادگی و بازنشستگی ندارند و این موضوع نگرانی هایی را در بین آنان ایجاد می کند: «به ما گفته اند قرار است شما را بیمه آتیه کنند که منظور همان بازنشستگی است ؛ ولی هنوز کاری در این زمینه انجام نشده است.»

گروههای همیار

از قدیم گفته اند یک دست صدا ندارد. در زمینه اشتغال زنان سرپرست خانوار نیز با توجه به سرمایه های اندک و امکانات بسیار محدودی که در اختیار آنان قرار می گیرد، شاید یکی از راه حل هایی که می تواند تا اندازه ای به شکل یک تعاونی راهگشای آنان باشد، تشکیل گروههای همیار است. در این گروهها تعدادی از زنان سرپرست خانوار زیر نظر سازمان بهزیستی با یکدیگر فعالیت مشترکی را آغاز می کنند. خانم یقینی نیز عضو یکی از این گروههای همیار است که همراه 7 نفر دیگر اجناس ساخته دست خود را در مغازه ای که سازمان بهزیستی هزینه اولیه لازم برای رهن آن را در اختیار گروه قرار داده است ارائه می کنند: «سرمایه اولیه ای که برای رهن این مغازه 9 متری در اختیار گروه قرار داده شده است ، 5 میلیون تومان به اضافه یک چرخ سردوزی است. اما اکنون صاحب ملک به این مقدار راضی نیست و ما بشدت به دنبال یافتن مکان دیگری هستیم. ضمن این که مغازه به قدری کوچک است که همه ما 8 نفر امکان ارائه کارهای خود را نداریم و عملا تنها 2 یا 3 نفر از ما می تواند در اینجا کار کند.»
اینها را نیز الهه یقینی می گوید و ادامه می دهد به دلیل کمبود جا امکان استفاده از تمام توانمندی های خود را ندارم. برای مثال نمی توانم کارهای بزرگ خود مانند روتختی را در این محل عرضه کنم.

سعیده کافی