این «قهرمانی» تقدیم به مردم کشورم

حسین طیبی در این قهرمانی نقش مهمی داشت. او در نیمه نهایی مقابل بنفیکا دبل کرد و یک پاس گل داد. در فینال هم او با وجود درد زیاد بازی کرد و در ضربات پنالتی اولین ضربه را تبدیل به گل کرد. طیبی بعد از افتخار بزرگی که به دست آورده حرف‌های جالبی برای گفتن دارد...

حسین رسیدن به قهرمانی اروپا چه حس و حالی دارد؟
لذت‌بخش است. به جرات می‌توانم بگویم ۱۰ سال تلاش کردم تا چنین عنوانی به دست بیاورم. قبلا با غیرت نایب قهرمان اروپا شدیم. سال گذشته هم با بنفیکا سوم شدیم. فکر می‌کنم با این عنوان قهرمانی ماموریت فوتبال من در اروپا کامل شد.

این روزها چقدر انرژی از سوی مردم دریافت کردی؟
خیلی زیاد. حمایت مردم بی‌نظیر بود. این مدال طلا را تقدیم به تک تک مردم کشورم می‌کنم که همیشه از من حمایت کرده‌اند.

خیلی‌ها تصور می‌کردند با توجه به مصدومیت در بازی بنفیکا، به بازی فینال نمی‌رسی.
من آدم جان سختی هستم. وقتی قبل از جام‌جهانی و در بازی بلاروس دنده‌ام آسیب دید، بازی دوم را هم بازی کردم. نمی‌دانستم دنده‌ام شکسته. شب از درد بیدار می‌شدم. وقتی پیش دکتر رفتم گفت چطور با این دنده بازی کرده‌ای؟ گفتم ما مشهدی‌ها جان سخت هستیم.(خنده) در بازی بنفیکا هم روی گلی که زدم پایم آسیب دید. من امسال کلا با درد بازی کردم. اصلا نمی‌شد در فینال نباشم. به پزشکان گفتم هر طور شده می‌خواهم بازی کنم و تا جایی که توانستم کنار تیم بودم.

چقدر سختی کشیدی به این جام برسی؟
خیلی زیاد. من راه طولانی آمده‌ام. یکجورهایی خسته‌کننده هم بود.

ممکن است حسین طیبی به کارش در اروپا پایان دهد؟
وقتی به اروپا آمدم هدفم بازی در بهترین لیگ این قاره بود. خدا را شکر به این هدف رسیدم و به پالما و لیگ اسپانیا آمدم. دیگر بهتر از این لیگ نیست. پالما هم تیم بزرگی است و قهرمان اروپا شده. خدا را شکر به چیزهایی که می‌خواستم رسیدم. آینده قابل پیش‌بینی نیست ولی به هر حال دوری از کشور سخت است.

دستمزد تو با فوتبالیست‌ها قابل مقایسه است؟
من در پرتغال دستمزد خوبی داشتم ولی برای حضور در بهترین لیگ دنیا پول را در اولویت نگذاشتم. می‌توانستم در بنفیکا بمانم ولی نمی‌توانستم قهرمان اروپا شوم. الان با توجه به قهرمانی مهمی که در کارنامه فوتسالی‌ام به دست آورده‌ام می‌گویم ارزشش را داشت.

افتخار دیگری هم هست که در جای آن در کارنامه بازیگری‌ات خالی باشد؟
در عرصه باشگاهی نه ولی در عرصه ملی چرا. دوست دارم یک روز با تیم‌ملی فوتسال ایران به فینال جام‌جهانی برسم. آرزوی بزرگی است ولی غیرممکن نیست.