این برنامه قدیمی از شبکه یک روی آنتن می‌رفت و مردم این برنامه تلویزیونی را خیلی می‌دیدند و برای‌شان جذابیت داشت، حتی وقتی وارد جمع‌های خانوادگی و دوستانه هم می‌شدیم درباره این برنامه صحبت می‌کردند و درمورد بخش‌های مختلف برنامه هم نظر می‌دادند. زنده‌یاد احمد مندوب هاشمی (از دوبلورهای ایرانی و مجریان) که اجرای برنامه سیمای اقتصاد ما را به‌عهده داشت از یادم نمی‌رود. او از گویندگان باسواد تلویزیون بود که اواخر دهه ۷۰ فوت کرد؛ خدوند او را رحمت کند. او به‌شدت سعی می‌کرد مایه‌های جدی این مجموعه را در کنار بار طنز آن ایجاد کند به‌‌خصوص در دهه۶۰ که معمولا برنامه‌ها با رنگ و بوی کاملا جدی عرضه می‌شد اما این برنامه که با ساختار متفاوتی هم تولید می‌شد، توانست مخاطبان را با فضای تازه‌ای همراه کند و به‌نوعی نوآوری داشته باشد که در آن زمان نظایر کمی داشت. خیلی برایم جالب است که یک برنامه اقتصادی با تکیه بر زبان طنز در آن دوران آن همه مخاطب داشت ولی الان کمتر پیش می‌آید که بتوانیم به‌درستی از ترکیب گفت‌وگو و نمایش برای تولید برنامه‌های تحلیلی استفاده کنیم.
برخی برنامه‌ها مانند سیمای اقتصاد ما، حالا نه به شکل قدیمی بلکه در دکورهایی خیلی شیک‌تر و به‌روزتر الان هم تولید می‌شوند و بعضا مباحث چالشی را طرح می‌کنند ولی گاهی فراگیری آنها مثل قبل نیست، چون در ترکیب سرگرمی و تحلیل موفق نیستند. شما هرگاه پایه سرگرمی‌سازی را جدی بگیرید در ارائه جدی‌ترین پیام‌ها موفق خواهید بود و سازندگان برنامه‌های تحلیلی حتما باید این موارد را رعایت کنند.
حتی در سریال‌هایی مثل «شب‌های برره» هم باز چون ترکیب سرگرمی و نقد اجتماعی انجام شد به‌خوبی دیده شد و مخاطبان زیادی را با خود همراه کرد. این مجموعه بار انتقادی جالبی داشت که باعث شد در زمان پخش هم مورد توجه قرار گیرد و حالا هم گاهی تکه‌هایی از آن به‌عنوان طنزنما از شبکه‌هایی مثل آی‌فیلم پخش می‌شود. بگذارید راحت بگویم مردم در هر دورانی از چه چیزی استقبال می‌کنند؟ از طرح مشکلات و گرفتاری‌ها با زبان طنازانه و صادقانه؛ حالا هم اگر بتوانند در سریال‌ها همین زبان طنز را به کار گیرند، حتما سریال پرمخاطب می‌شود. همیشه می‌توان با استفاده از نویسندگان توانا سریال‌هایی جذاب و دیدنی ساخت که نقد و تحلیل خود را هم داشته باشند منوط به آن که تولیدکنندگان هم بخواهند وارد عمل شوند و کار خوب تولید کنند.
تهیه‌کننده‌هایی را که طی سال‌ها فعالیت در تلویزیون باتجربه شده‌اند، نباید به‌راحتی از دست داد بلکه باید کاری کنیم که آنها باز هم بتوانند کارهای خوب و قوی تولید کنند. واقعا رکن اساسی تولید هر سریالی نویسنده، کارگردان و تهیه‌کننده است و هرگاه یکی از این ارکان را جدی نگرفته‌ایم، آنگاه است که سریال زمین خورده و هروقت سریال را در این سه رکن، جدی تلقی کردیم در آن صورت بوده که کیفیت سریال متعالی شده است.
