نقدی بر نمایش «طلقه الرحمه» به کارگردانی محمد موید از عراق

مواجهه‌ای غریب با یک پرفورمنس پیش از اجرای نمایش

هنر همواره تلاش دارد تا وجهه عمومی خود را به نمایش بگذارد و در این راه برای جذب مخاطب بیشتر از سایر رسانه‌های دیگر استفاده می‌کند. هنر نمایش پس از انقلاب به خاطر گسست فرهنگی ایجاد شده و پس از آن وقوع جنگ تحمیلی که بسیاری از مسائل فرهنگی را به سمت خود سوق داد از اوایل دهه۷۰ شمسی شروع به بازسازی خود بر اساس شاخصه‌های مختلف و در ابعاد خاص برای جلب مخاطبان بیشتر کرد.
کد خبر: ۱۳۹۵۳۲۱
نویسنده محمود نورایی - گروه فرهنگ و هنر

به عنوان مثال، امروز شاید کمتر بتوانید پوستر و بروشوری از یک تئاتر را که در دهه ۶۰ اجرا شده پیدا کنید، زیرا گرچه در اواخر دهه۴۰ و پس از آن در دهه۵۰ با کم شدن فاصله هنرمندان تئاتر و تجسمی، پوسترهای بسیاری از سوی هنرمندان نامی هنرهای تجسمی برای نمایش‌های روی صحنه، خلق شد اما این امر پس از انقلاب و در دهه۶۰ کاملا فراموش شد و حتی نیاز آن هم برای گروه‌های نمایشی احساس نمی‌شد. اما از دهه۷۰ شمسی با تمام شدن جنگ و ثبات اجتماعی به وجود آمده، رویکرد دوباره‌ای برای جذب مخاطب برای تئاتر صورت گرفت، جامعه تئاتری دریافت که باید فضای موجود را دگرگون کرد و به سمت نوعی زیباشناسی جدید در عرصه تئاتر رفت. این موضوع از طراحی پوستر و بروشور آغاز و تا طراحی‌های صحنه، لباس و نور، عکاسی تئاتر و استفاده از بازیگران شناخته شده در میان مردم بیشتر شد. این توجه به ابعاد زیبایی‌شناسی همراه با ظهور نسل جدیدی از هنرمندان تئاتر بود که از جامعه دانشگاهی وارد فضای حرفه‌ای تئاتر شدند و چون تعامل آنها در دانشگاه با هنرمندان سایر رشته‌های هنری بیشتر بود، تلاش کردند به هنر نمایش رویکردی تازه و زیبا داشته باشند.
تمام این رویکردها که در جای خود صحیح و حتما دارای نقصان هم بودند تا آغاز دهه۹۰ شمسی توانستند آثار قابل توجهی را راهی صحنه تماشاخانه‌ها کنند و نوعی زایش جدید در تئاتر پدید آورند اما یکباره در دهه۹۰ موضوع زیباشناسی در تئاتر کمتر شد که مسائل مختلفی از جمله بحران‌های اقتصادی، تحریم‌ها، نبود سیاستگذاری فرهنگی، کم شدن زایش علمی درون دانشگاه‌‌ها و فاصله گرفتن هنرمندان تئاتر و تجسمی موجب شده تا این دستاوردهایی که باید روند رشد و تعالی را طی می‌کردند به فراموشی سپرده شوند.
امروز شاهدیم که گروه‌های نمایشی به خاطر بسیاری مسائل از جمله مشکلات مالی، کمتر به‌طراحی و چاپ پوستر و بروشور دست می‌زنند. طراحی صحنه درحال حذف شدن از تئاتر است. از سوی دیگر چند اجرایی‌بودن سالن‌های نمایش، موضوع طراحی دکور را از حافظه گروه‌های نمایشی پاک کرده است. حتی این روزها عکاسی تئاتر نیز که به‌عنوان عاملی برای تبلیغ تئاتر محسوب می‌شود به دلیل حفظ شرایط موجود هنر نمایش به حداقل خود نزدیک شده است. در جمع‌بندی این موارد باید به این موضوع اشاره کرد که جشنواره تئاتر فجر، باید مکانی باشد تا بتواند محلی برای این تبادلات فرهنگی باشد و علاوه بر هنرمندان تئاتری، زمینه حضور هنرهای دیگر را فراهم کند اما شاهدیم در این دوره برخلاف سال‌های گذشته بخش نمایشگاهی پوستر و عکس تئاتر از جشنواره چهل و یکم بدون هیچ توضیحی حذف شده است که به‌طور قطع این موضوع بر روند تعامل هنرمندان تئاتر و تجسمی در آینده تاثیرگذار خواهد بود.

روزنامه جام جم 

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰
فرزند زمانه خود باش

گفت‌وگوی «جام‌جم» با میثم عبدی، کارگردان نمایش رومئو و ژولیت و چند کاراکتر دیگر

فرزند زمانه خود باش

نیازمندی ها