پشت‌پرده بزرگنمایی رسانه‌ای اغتشاشات در ایران

رسانه‌های غربی در روزهای اخیر تمام تلاش خود را برای بزرگنمایی اغتشاشات در ایران انجام می‌دهند و در این راستا متوقف به شبکه‌های فارسی‌زبان نمانده‌اند؛ ماجرا چیست؟

 

تلاش رسانه‌های فارسی‌زبان وابسته به دولت‌های غربی برای ناامن‌سازی ایران، سیاست تازه‌ای نیست. از کودتای ۲۸مرداد۱۳۳۲ تاکنون سال‌هاست که شبکه‌های انگلیسی، آمریکایی و فرانسوی کوشیده‌اند تا روند رشد مردم ایران را منحرف کنند.

اما در روز‌های اخیر و به‌دنبال سناریوی اغتشاشات خیابانی به‌جز رسانه‌های معمول فارسی‌زبان، پای رسانه‌های انگلیسی‌زبان نیز به میدان برجسته‌سازی اتفاقات ایران باز شده است و حتی رسانه‌ای مانند CNN که سابقه‌ای طولانی در زمینه‌سازی جنگ‌ها داشته، گزارش‌هایی کم‌سابقه از ایران منتشر می‌کند و مجلاتی مانند اکونومیست و روزنامه‌هایی مانند گاردین نیز به موج فضاسازی‌های رسانه‌ای برای درگیر کردن ذهن مخاطبان غیرایرانی پیوسته‌اند.

نگاهی به تکثر بالای تعداد چنین رسانه‌هایی نشان می‌دهد که این‌بار رسانه‌های غربی می‌خواهند به‌جز مردم ایران، شهروندان سایر کشور‌ها نیز جذب رویداد‌های ایران شده و توجه آن‌ها معطوف به حوادث خیابانی شود.
جالب این‌که همین رسانه‌ها با برجسته‌سازی اخباری دیگر درباره ایران، مانند فروش پهپاد به روسیه یا احتمال حمله به عربستان، عملا تلاش بسیاری برای نگه‌داشتن ایران در صدر اخبار بین‌المللی می‌کنند. به‌نظر می‌رسد هدف اصلی این تلاش‌ها، نه فقط حمایت از اغتشاشگران، بلکه پرت کردن حواس‌ها از اتفاقاتی باشد که در جنگ اوکراین در حال وقوع است. واقعیت این است که ولادیمیر پوتین در جنگ اوکراین توانست بخش‌هایی از خاک اوکراین را از این کشور جدا کرده و به کشور خود ملحق کند. او برخلاف تهدید کشور‌های اروپایی، در این مناطق همه‌پرسی برگزار کرد و جشن پیروزی گرفت.

 

افکار عمومی اروپا که می‌بینند تنها دفاع دولتمردان‌شان از اوکراین در برابر روس‌ها، تحریمی بوده که به فشار بر خودشان منتهی شده، می‌پرسند چرا ارتش‌های اروپایی جرات رویارویی با مسکو را پیدا نکردند و چرا مغلوب او شدند؟

در این بین رسانه‌های غربی برای انحراف اذهان عمومی در غرب از موضوع جنگ اوکراین، سعی می‌کنند یک موضوع دیگر را به دغدغه ذهنی مخاطبان‌شان تبدیل کنند؛ ایران. آن‌ها امیدوارند، شهروندان غربی محو تماشای عکس‌ها و ویدئو‌هایی شوند که درباره ایران ساخته می‌شود. آن‌ها می‌کوشند با جریحه‌دار کردن احساسات مخاطبان اروپایی و آمریکایی، مسائل ایران را به مسأله اصلی جهان تبدیل کرده و نگاه‌ها را از شکست اروپا در جنگ اوکراین برگردانند.

در این بین حتی زلنسکی هم ماموریت می‌یابد تا خط حمله خود را از روسیه به ایران منتقل کند. برای همین هم‌او یک‌بار از فروش پهپاد ایرانی سخن می‌گوید و یک‌بار حرف از فروش موشک بالستیک می‌زند و همزمان پارلمان این کشور، اخراج تیم ملی ایران از جام‌جهانی را خواستار می‌شود.

به این ترتیب روشن است که غرب به‌دنبال بهانه‌ای مهیج برای پنهان کردن افتضاح جنگ اوکراین می‌گردد و به همین دلیل فارغ از رسانه‌های فارسی‌زبان، همه توان رسانه‌های بین‌المللی را به خدمت گرفته تا به پروپاگاندای حوادث ایران مشغول شوند. آن‌ها پیش از این نیز با برجسته‌سازی مسائل دیگر کشورها، سعی کرده بودند شکست‌های سیاسی خود را پنهان کنند و بنابراین سناریویی تکراری را حالا به اجرا گذاشته‌اند. اگر این روز‌ها می‌بینید که رسانه‌های غربی مشغول بازپخش ویدئو‌های قدیمی ایران هستند و چهره‌ها و نهاد‌های سیاسی آن‌ها مدام از ایران می‌گویند، تعجب نکنید؛ غربی‌ها دوباره به‌نام حقوق بشر و دلسوزی برای مردم ایران، جان شهروندان ایرانی را بهانه‌ای کرده‌اند تا از زیر بار ناکامی‌های خود بگریزند و مردم‌شان را مشغول مسائلی کنند که فرصت نقد دولت‌های خود را نداشته باشند.

روزنامه جام جم