فوتبال کم‌رمق

پرسپولیس که با وجود لوکادیا هنوز در حمله مشکل دارد صدرنشین شد و استقلال هم که بر خلاف ادعای اول فصل ساپینتو چندان هجومی نیست در رده دوم قرار گرفته است. حتی سپاهان اصفهان نیز بسیار پرنوسان بود، اما بار دیگر علاقه خود را به صدر و مدعی بودن نشان‌داد. لیگ هفته به هفته کسل‌کننده‌تر می‌شود و کیفیت برخی از بازی‌های لیگ‌برتر به معنای واقعی پایین است. لیگ‌برتر فوتبال ایران مشکلی بسیار بزرگ دارد، مشکلی به نام گل نزدن‌ها و گل‌نشدن‌ها.

گل‌هایی که دو رقمی نشد

عجیب‌تر از تعداد گل‌های پایین لیگ‌برتر، ادعای برخی از کارشناسان و البته مربیان لیگ برتری درباره سطح بالای دیدارهاست، به خصوص آنجا که از هجومی بودن برخی تیم‌ها صحبت می‌کنند. اگر منظورشان در رابطه با سطح بالا بودن اشاره به دفاع سرسختانه برخی تیم‌هاست کاملا درست گفته‌اند، اما هر چه دقیق‌تر نگاه می‌کنیم بیشتر متوجه می‌شویم که تیمی در لیگ‌برتر ایران وجود ندارد که به معنای واقعی هجومی و گلزن‌باشد. برترین خط حمله لیگ‌برتر فوتبال ایران هم اکنون متعلق به گل‌گهر سیرجان است که تا پایان هفته نهم رقابت‌های لیگ‌برتر فوتبال ایران ۱۴گل به ثمر رسانده است. البته همین تیم در هفته نهم با یک گل به نساجی باخت و نه تنها گلی نزد بلکه صدر را هم از دست داد. پرسپولیس و استقلال نیزبه عنوان تیم‌های اول و دوم جدول رده‌بندی لیگ‌برتر به ترتیب ۹ و ۱۱ گل زده‌اند. آمار برای سرخ‌ها تامل برانگیز‌تر است، آن‌ها صدرنشین هستند، اما هنوز تعداد گل‌های خود را دو رقمی نکرده‌اند. یکی از بزرگ‌ترین تناقض‌های لیگ‌برتر را همین جا می‌بینیم، تیمی با تعداد گل‌های یک رقمی صدر را گرفته است.

ترسو‌های لیگ بیست و دوم

تا این حد محتاط بازی کردن در لیگ برتر تقریبا کم‌سابقه است. سنگ بنای اکثر تیم‌های لیگ‌برتر در این فصل بر اساس دفاع کردن است و دیگر هیچ. ذوب‌آهن اصفهان در این میان بیش از هر تیم دیگری این ترس را در بطن تیمی خود می‌پروراند. این تیم هفت مرتبه مساوی کرده، یک بار برده و یک بار هم باخته‌است. این تیم عاقبت نتیجه ترس بیش از اندازه خود را گرفت و نخستین شکست فصل خود را مقابل استقلال متحمل شد. ذوبی‌ها تا پایان هفته چهارم فقط چهار گل زده‌اند و چهار گل خورده‌اند و تفاضل منهای صفر دارند و این یعنی این‌که این تیم حتی کمترین بازدهی فوتبالی را هم ندارد. اوضاع دیگر تیم‌ها بهتر نیست. فولاد که با جواد نکونام داعیه مدعی بودن داشت تا اینجای فصل فقط شش گل زده است. کدام تیم با چنین آمار ضعیفی می‌تواند قهرمان فصل لقب بگیرد که حالا فولاد دومی‌اش باشد؟

تعداد گل‌های ما، تعداد گل‌های آن‌ها

لیگ عربستان سعودی تا هفته هفتم برگزار شده است. در این لیگ برترین گلزن الشباب است که ۱۶گل به ثمر رسانده. لیگ عربستان همانند لیگ‌برتر ایران ۱۶تیمی است. اما در لیگ امارات که ۱۴تیمی است باز هم در رابطه با تعداد اوضاع بهتری وجود دارد. در پایان هفته پنجم این لیگ تیم شارجه با ۱۴گل بهترین خط حمله را در اختیار دارد و صدرنشین هم هست. حتی در لیگ ۱۲‌تیمی ستارگان قطر اوضاع گلزنی در مقایسه با لیگ‌برتر ایران بهتر است.

در پایان هفته هفتم این لیگ تیم الوکره با ۱۶گل بهترین خط حمله را در اختیار دارد. منظور از بیان این آمار و ارقام مقایسه این لیگ‌ها با لیگ‌برتر ایران نیست. کیفیت لیگ‌برتر ایران، زمین تا آسمان با لیگ امارات یا قطر فرق دارد، اما پای نکته‌ای به نام «متوسط گلزنی در هر مسابقه» در میان است. هم اکنون متوسط گلزنی در لیگ‌برتر ایران به ازای هر مسابقه ۱.۷گل است که با استاندارد‌های بین‌المللی دنیای فوتبال اصلا همخوانی ندارد. این رقم حتی با عنوان «لیگ برتر» فوتبال ایران هم همخوانی ندارد.

 

مشکل چیست؟ چرا تیم‌ها حمله نمی‌کنند و گل نمی‌زنند؟ انگار هیجان در این لیگ فروکش کرده است. شاید تفکرات نخ‌نما در فوتبال ایران مبنی بر ماندن، بقا و حفظ نتیجه دلیل اصلی این گل نزدن‌هاست. از سویی در سال جام‌جهانی ترس از مصدومیت هم می‌تواند وجود داشته باشد. اما باز هم همه این‌ها دلیل بر این حجم از بازی‌های بی‌کیفیت نیست. در روز‌های منتهی به جام‌جهانی باید لیگ با‌کیفیت‌تری را شاهد باشیم. در کنار همه این گل نزدن‌ها مشکلاتی در لیگ دیده می‌شود که واقعا نوبرانه است. اما انگار همه چیز به دهه هفتاد بازگشته است، همان روز‌هایی که بزن زیرش تاکتیک غالب تیم‌های ایرانی بود. این فوتبال واقعا جان ندارد.

روزنامه جام جم