پیمان‌های جدید در نظم جدید جهانی

تحولات بین‌المللی در سال‌های اخیر تقریبا بر همگان ثابت کرده که نظم جهانی پیشین که با محوریت آمریکا شکل گرفته بود از بین رفته و جهان به عصر جدیدی از سیاست وارد شده است.

در دهه‌های گذشته در چارچوب نظمی که پس از جنگ‌جهانی دوم و سپس با پایان جنگ سرد شکل گرفته‌ بود نهاد‌های بین‌المللی مانند سازمان ملل، سازمان تجارت جهانی و‌... به اندازه کافی کشور‌های غربی منفعت داشتند و این کشور‌ها توانستند در چارچوب ارزش‌هایی که بر این نهاد‌ها دیکته می‌کردند سیاست‌های خود را با برچسب سیاست بین‌المللی پیش ببرند. اما با قدرت گرفتن چین و روسیه و عملکرد ضعیف آمریکا در مقاطع مختلف از‌جمله عقب‌نشینی فاجعه‌بار از افغانستان در سال گذشته، کشور‌های غربی و بسیاری از متحدان آمریکا در عرصه بین‌المللی به این نتیجه رسیدند آمریکا و نظم سابق در چارچوب نهاد‌های قدیمی دیگر آن‌طور که باید و شاید نمی‌تواند منافع آن‌ها را تامین کند.
در چنین شرایطی به نظر می‌رسد یکی از راهکار‌هایی که اکثر کشور‌های جهان به آن روی آورده‌اند و در نظم جدید جهانی باید بیش از گذشته شاهد آن باشیم مشارکت‌های محدودتر میان کشور‌های مختلف در حوزه‌های تخصصی از‌جمله تجارت، نظامیگری، محیط‌زیست، علم و فناوری و‌... است و بر همین اساس در سال‌های گذشته شاهد پیمان‌های متعدد میان کشور‌های مختلف هستیم. AUKUS، پیمان امنیتی سه‌جانبه‌ای که استرالیا، انگلیس و آمریکا در سال۲۰۲۱ ایجاد کرده‌اند از جمله این پیمان‌هاست. البته طبیعتا نهاد‌هایی که در چارچوب نظم گذشته ایجاده شده‌اند همچنان به کار خود ادامه می‌دهند، اما به نظر می‌رسد در نظم جدید، تمرکز اصلی کشور‌ها بر همکاری‌های عمیق‌تر در حوزه‌های حساس و استراتژیک در چارچوب پیمان‌های جدید است و بر این اساس در آینده شاهد تشکیل اشکال جدید همکاری میان کشور‌ها خواهیم بود.