در خانه خودت...

این‌که چه‌کسی کنار تخته بایستد آن‌قدر‌ها مهم نیست که رفت و آمد قهرمان‌ها به فدراسیون مهم است. حس خوبی است که حرف تان را در خانه، به خانواده بگویید...» در کتاب «کوروش کرمانشاه» از مجموعه گفتگو‌های تاریخ شفاهی وزنه‌برداری ایران، او تعریف می‌کند که زمانی گفته است؛ چراغ خانه وزنه‌برداری را در آینده باید قهرمان‌های آن روشن کنند. بعد‌ها رضازاده رئیس فدراسیون می‌شود... و حالا دوباره قهرمان‌ها برگشته‌اند. از آمدن شاگرد‌های کوروش، سجاد انوشیروانی و بهداد سلیمی تا بزرگان دیگر...

به عنوان مدیر تیم‌های ملی و مشاور وزنه‌برداری زنان، از هفتم تیرماه تا امروز، اوضاع چطور بوده است؟

با وجود آشفتگی فدراسیون قبلی، تعطیلی اردو‌ها و فرصت یک‌ماهه آمادگی تا بازی‌های همبستگی، تقریبا اوضاع قابل قبول است. در قونیه مجموعا ۲۷ مدال به دست آمد که ۵ برنز و یک طلای تاریخی آن به بانوان تعلق داشت. ضمن این‌که از این رقابت‌ها، به عنوان یک فرصت تدارکاتی برای تیم‌های ملی و ارزیابی ورزشکاران کم‌تجربه‌تر استفاده شد. در مجموع مربیان هم عملکرد خوبی داشته‌اند.

چیزی هم به قهرمانی آسیا نمانده است. اعزام تیم‌های ملی به این رقابت‌ها چطور خواهد بود؟

بله کمتر از یک ماه و نیم. بی‌تردید دختران مستعد دیگری در کشور داریم، اما تیم فعلی با توجه به محدودیت زمان و این‌که مسابقات خاصی برگزار نشده بود، تشکیل شد. از بانوان جدا از بحث مدال انتظار افزایش و بهبود رکورد داریم. چند وزنه‌بردار دیگر به اردو‌ها اضافه می‌شوند. ترکیب ۱۰ نفره مردان هم تغییراتی دارد. با نظر کادر فنی، برخی، جای خود را به دیگران می‌دهند. به هر حال انتظار‌ها از تیم مردان متفاوت است. اگر افت حدود ۷ سال اخیر مردان را کنار بگذاریم ما سال‌ها، در وزنه‌برداری دنیا آقایی کرده‌ایم؛ بنابراین توقع داریم آن‌ها سریع‌تر به شرایط ایده‌آل و سکو‌های برتر آسیا و جهان برسند.

انتخاب ملی‌پوشان برای مسابقات قهرمانی بزرگسالان جهان بر چه مبنایی صورت می‌گیرد؟

در قهرمانی جهان، اصل بر کیفی‌گرایی ا‌ست. کلمبیا درگاه پاریس است و اولویت وزنه‌برداری مردان، مدال‌آوری و کسب امتیاز لازم در مسیر کسب سهمیه المپیک. در فاصله سه ماهه تا جهانی، کیفیت عملکرد و رکورد‌های زنان هم ارزیابی می‌شود و وزنه‌بردارانی که فاکتور‌های لازم را داشته باشند در ترکیب قرار می‌گیرند.

این یک واقعیت است که رکورد‌های وزنه‌برداری زنان ما با آسیا و جهان فاصله دارد. ارزیابی شما از گذشته و راه‌حل کلیدی این مسأله برای آینده چیست؟

مهم‌ترین ضعفی که حس می‌شد پرورش ندادن حس خودباوری بود. باید انگیزه و اعتماد به نفس لازم به آن‌ها داده شود. ما در کوتاه‌مدت تلاش خود را در این زمینه کردیم. مثل اردوی قزوین و این باید تداوم داشته باشد. وزنه‌برداری زنان از حالت نمایشی خارج شده. باید نگاه حرفه‌ای داشته باشیم و امکانات را فراهم کنیم. این‌ها از ملزومات پیشرفت است. باید حال و هوای حرفه‌ایِ ورزش قهرمانی به وزنه‌برداری زنان هم تزریق شود. آن‌ها در چند سال اخیر، مسابقات قهرمانی کشور و لیگ نداشته‌اند. ان‌شاء‌ا... برگزاری این رقابت‌ها در اولویت قرار می‌گیرد و در مراحل بعد رکوردگیری‌های تیم ملی را هم خواهیم داشت.

آیا سن تیم‌ملی وزنه‌برداری زنان بالاست؟

اتفاقا نظر‌هایی را در این مورد شنیده‌ام. در این‌که جوان‌گرایی لازم و پسندیده است، تردیدی نداریم. خانم‌ها به سن حساس‌اند (باخنده) اسم نمی‌آورم. گاهی می‌گویند فلان ورزشکار از سن خاصی عبور کرده. به نظرم باید به دو مسأله توجه کرد؛ یکی عدد سنی و دیگری استهلاک بدنی. مثلا پسری که از ۱۳سالگی وزنه زده، در ۳۰سالگی حدود ۱۷سال از بدنش کار کشیده. حالا در نظر بگیرید وزنه‌برداری زنان، از حدود ۴ سال قبل راه افتاده و دخترِ ورزشکارِ فرضا ۳۰ ساله، استهلاک بدنش حدود ۴سال است؛ بنابراین مقایسه سن وزنه‌برداران زن فعلی با همسالان مرد این رشته، منطقی نیست. به همین دلیل در بعضی دسته‌ها از این بابت تا دو، سه سال آینده نگرانی نداریم.

شما از مربیان سازنده در تاریخ ورزش ایران بوده‌اید؛ با ۳ طلا و ۲ نقره وزنه‌برداری المپیک ۲۰۱۲ لندن. به نظرتان ما در کجای مسیر ساختن نسل آینده وزنه‌برداری زنان ایستاده‌ایم؟

ما همین حالا شروع کرده‌ایم و در مسیریم. فاطمه کشاورز، شینا امانی، فروغ یونسی و الهام رزاقی در بازه سنی ۱۸ تا ۲۲ قرار دارند. بسیاری از استعداد‌های دیگر هم در راهند. در کنار الهام حسینی، پوپک بسامی و فاطمه یوسفی ترکیب جوان‌ها و باتجربه‌ها. این تجربه را قبلا داشتیم و جواب هم داده. من به آینده خوشبینم. دور نیست روزی که زنان ایران، هم‌پای تیم‌ملی مردان در سطوح مختلف، قدرتمند روی صحنه میادین بین‌المللی بروند.

کوروش باقری از این‌که بعد از ۹ سال، به صحنه وزنه‌برداری بازگشته و کنار تخته ایستاده است، چه حسی دارد؟

از این‌که می‌توانم به وزنه‌برداری کمک کنم، خوشحالم. البته حس می‌کنم، مسئولیتم بیشتر شده. اما این‌که کوروش باقری کنار تخته بایستد آن‌قدر‌ها مهم نیست که رفت و آمد قهرمان‌ها به فدراسیون مهم است. این‌که مدت‌ها از دور اعلام نظر کنید، فرق دارد با اعلام نظر بی‌واسطه و مستقیم. حس خوبی است که حرف تان را در خانه، به خانواده بگویید؛ امکان خوب و ارزشمندی که تا این لحظه، آقایان انوشیروانی و سلیمی فراهم کرده‌اند. فضایی که به نظرم اگر فردی توانایی و تخصص کمک در زمینه‌ای دارد، می‌تواند بیان کند و حضور داشته باشد. در حال حاضر به عنوان مشاور تیم‌ملی وزنه‌برداری بانوان و مدیر تیم‌های ملی به بنده اعتماد کرده‌اند. من هم تمام تلاشم را در این زمینه خواهم کرد.

منبع: روزنامه جام جم