جان بی‌بهای بیماران در بیمارستان‌های دولتی

وضعیت خدمات‌رسانی در بیمارستان‌های دولتی روزبه‌روز ضعیف‌تر می‌شود و انگار جان بیمار برای پرسنل این بیمارستان‌ها کم‌ارزش‌ترین چیز است.

این بار صابون بی‌توجهی بیمارستان دولتی به جان خبرنگار گروه رسانه روزنامه جام‌جم خورده است. همکار ما ساعت ۶روز شنبه اول مرداد با علائم تنگی نفس، سرفه، خون دماغ و بی‌حالی و خلاصه تمام علائمی که حکایت از وضعیت بحرانی جسمی دارد به بیمارستانی دولتی مراجعه می‌کند. از ساعت ۶صبح تا ۱۱شب تنها اقدامی که برای این بیمار صورت می‌گیرد تجویز آزمایش و اسکن است، اما آن‌طور که مادرش روایت می‌کند، متخصصی بر بالین وی حاضر نشده و تختی به او اختصاص داده نمی‌شود. بهانه این بی‌توجهی هم حجم بالای مراجعه بیماران کرونایی بوده، در حالی که همراهان بیمار هیچ تراکم مراجعه‌ای با علائم کرونا را ندیده‌اند. درنهایت ساعت ۱۱شب در حالی که همراهان از رسیدگی به وضعیت بیمارشان ناامید می‌شوند، خودشان دست به کار شده و از بیمارستانی خصوصی برای بیمارشان پذیرش می‌گیرند.

​​​​​​​در حال حاضر این خانم در بخش آی‌سی‌یوی بیمارستان بستری است. فشار خون بالا به قلب و کلیه‌هایش آسیب وارد کرده و چند روزی است دیالیز می‌شود و ریه‌هایش دولیتر آب آورده و در وضعیت جسمانی مناسبی به سر نمی‌برد. این در حالی است که اگر در همان لحظه ورود بیمار به اورژانس بیمارستان پزشک متخصص بر بالین او حاضر و فرآیند درمان و بستری‌اش انجام می‌شد، ممکن بود میزان آسیب‌های وارده، به این حجم و سطح نرسد و بیمار با آسیب‌هایی به مراتب کمتر مراحل درمان آسان‌تری را طی می‌کرد. همکار ما بی‌تردید تنها قربانی بی‌مسئولیتی و بی‌توجهی کادر درمان به بیماران مراجعه‌کننده به بیمارستان‌های دولتی نیست. وضعیت اورژانس‌های بیمارستانی در شهرستان‌ها و نقاط محروم از این هم بدتر است و معلوم نیست وزارت بهداشت کی قرار است به تراژدی رسیدگی نکردن به بیماران در بیمارستان‌های دولتی و به‌ویژه بخش اورژانس پایان دهد.