عدالت فوتبال همین بود!

اصلا دلیل تعطیلی رقابت‌های لیگ‌برتر مشخص نیست. هرچند لیگ همین هفته آغاز می‌شود و تیم‌ها باید به مصاف هم بروند اما بهانه‌ای وجود ندارد.  
در همه جای دنیا، لیگ‌های‌شان به هفته نهم و دهم رسیده است و اینجا در ایران هنوز هم فدراسیون نشین‌ها در شک و گمان به سر می‌برند تا لیگ را آغاز کنند!  پرسپولیس ناآماده در شرایطی به مصاف الهلال رفت که مشخص بود یک چیزی اجازه نمی‌دهد تا آنها خود همیشگی‌شان باشند.  بدن‌های سنگین و خسته و ساق‌هایی که نای دویدن نداشت نشان از ناآمادگی سرخ‌پوشانداشت.  
جالب اینجاست که باید گفت این بازی برای پرسپولیس حکم یک دیدار تدارکاتی را داشت برای شروع رقابت‌های لیگ‌برتر؛ رقابت‌هایی که یک سر آن ناپیداست.

وقتی آن همه نابرابری در بیرون زمین رخ می‌دهد این شکست عین عدالت در زمین فوتبال است! ۶ ماه قبل وضعیت دو تیم چطور بود؟ بازی‌ها در زمین واقعا بی‌طرف و بی‌تماشاگر.پرسپولیس قاطعانه به عنوان تیم اول بالا رفت و الهلال با شانس، دوم گروهش شد. به فاصله همین شش ماه یکی از دو تیم ستاره‌هایش را از دست داد و تیم دیگر تا توانست بازیکن خرید. یکی سه ماه تمام بدون مسابقه رسمی و دیگری در کوران مسابقات! یکی در زمین خودی و با یک ورزشگاه طرفدار، دیگری غریبه در زمین مثلا بی‌طرف. این خود عدالت در نتیجه بود. خرج نکنی، حمایت نکنی، هوای نماینده کشورت را نداشته باشی اینگونه تیمت تحقیر می‌شود. الهلال حقش بیشتر از۳ گل بود.تیمی که ۶ ماه قبل بدون حضور هوادار و با آن تیم تقویت نشده ۴ گل از نماینده تاجیکستان خورد؛ خرج کرد، حمایت شد و این‌چنین دو نماینده ایران را با ۲ و۳ گل پشت سر گذاشت.

بدون تعارف با تعصب و رگ گردن و حرف‌هایی از این قبیل فقط می‌شود تا یک جایی پیش رفت. نمی‌شود تیم‌های رقیب را بی‌غیرت خطاب کرد. آنها هم به باشگاه‌شان عرق دارند،زحمت می‌کشند و تلاش می‌کنند. لب کلام این که غیرت و باد کردن رگ گردن فقط برای تیم‌های ایرانی نیست. در دنیای فوتبال برنامه نداشته باشی، هزینه نکنی و حتی نتوانی ساعت پرواز تیمت را هماهنگ کنی محکوم به شکست هستی. شاید جرقه‌ای زده شود و دری به تخته‌ای بخورد و یکی دو بار نتایج دلخواه و غیرقابل انتظار رقم بخورد اما وضعیت باشگاه‌های فوتبال ایران همین است. نمی‌شود ارزن کاشت و گندم درو کرد. پرسپولیس آخرین سردار فوتبال ایران بود که ‌در زمین بی‌طرف Afc‌ در اتاق پذیرایی الهلال مقابل یک ورزشگاه الهلالی باخت و کارش تمام شد. آنجا بعد از نتایج ۶ ماه قبل تاجایی که توانستند بازیکن خریدند و اینجا سه بازیکن اصلی‌اش شبانه برای چند دسته دلار بیشتر از تیم جدا شدند. این خود خود عدالت در زمین فوتبال بود.

باختیم، بد هم باختیم. این عین واقعیت است اما از الان به بعد چطور قرار است کار کنیم؟ برنامه تان چیست؟ نه فقط پرسپولیس که استقلال، سپاهان، تراکتور و سایر تیم‌ها. چه برنامه‌ای برای فصل بعد دارند؟ آقایان مسؤول چرا چارت را مشخص نمی‌کنید؟ چرا هدف را ترسیم نمی‌کنید؟چرا از لحاظ مدیریتی تلاش نمی‌کنید تا حرف‌های‌تان را در مقر کنفدراسیون آسیا بزنید تا مثل شنبه شب زمین پر هوادار سعودی را به اسم زمین بی‌طرف به فوتبال ایران قالب نکنند؟ بد نیست همین الهلال را الگو قرار بدهید و از تیم شکست خورده مجموعه‌ای بزرگ و پرقدرت بسازید. آقایان؛ فوتبال حرفه‌ای پول و تفکر حرفه ای می خواهد و باید گفت که حریف ما سیب‌زمینی نیست!

حق با مرتضی فنونی‌زاده است. این‌که ضعیف‌ترین بازی ۳۰ سال اخیر پرسپولیس را مقابل الهلال شاهد بودیم!
یک تیم بی رمق، بی‌انگیزه، بی‌برنامه و ناتوان که کمترین نشانی از صحبت‌های قبل از بازی یحیی گل‌محمدی در ساق‌هایش نبود. یحیی گفته بود؛ «اگرچه مشکلاتی داریم اما برای این هوادار می‌جنگیم.» با این حال وقتی ریوجی ساتو در سوت آغاز بازی دمید، همان هوادار کوچکترین اثری از روحیه جنگدگی در تیمش ندید. تماشای ۹۰ دقیقه فوتبال تحقیر‌آمیز، مجازاتی بود برای هواداری که به قول یحیی هرگز پشت تیمش را خالی نکرد و بهترین ‌آنها تیمشان را هرگز اینقدر ضعیف و دست و پا بسته ندیده بودند. تیمی که جز یک موقعیت نصفه و نیمه از زاویه بسته، هیچ موقعیت خطرناکی روی دروازه حریف ایجاد نکرد و در عوض آنقدر به حریف عربستانی موقعیت داد که گویی دارد با منچسترسیتی، لیورپول، رئال مادرید یا بایرن مونیخ بازی می‌کند!
همان نیم ساعت اول بازی که آمار مالکیت توپ اعلام شد، مشخص بود پرسپولیس تیمی از پیش بازنده است. ۷۱ درصد برای الهلال و فقط ۲۹ درصد برای پرسپولیس. قرمزها به نسبت استانداردهای خود، مقابل الهلال کمترین پاس صحیح را ردوبدل کردند (۲۶۷ پاس). در دوئل‌ها ۶۷ درصد بازنده بودند (۴ دوئل موفق در ۱۲ دوئل)، با نمایشی شتابزده و عصبی ۴ بار از داور کارت زرد دریافت کردند، فقط یک سانتر صحیح در طول ۹۰ دقیقه داشتند، فقط دو شوت در چارچوب داشتند و در نیمه دومی که نیاز به گل داشتند، حتی یک بار هم نتوانستند روی دروازه حریف موقعیت ایجاد کنند. چیزی شبیه به این را هواداران پرسپولیس در این چند سال اخیر هرگز از تیم محبوبشان به یاد نمی‌آور‌‌د. با وجود مشکلات پرشمار پرسپولیس و قدرت تیم حریف و بازی در حضور تماشاگران عربستانی باز‌هم چنین نمایش ضعیفی از قهرمان ۵ دوره متوالی لیگ‌برتر و فینالیست فصل گذشته لیگ قهرمانان آسیا قابل توجیه نیست. به همین خاطر هم خیلی‌ها مثل مرتضی فنونی‌زاده معتقدند این یکی از ضعیف‌ترین بازی‌های پرسپولیس در سال‌های اخیر بود!

باید قبول کرد که رقیب پرسپولیس هم بهتر بازی کرد و هم آماده تر بود.درست است که پرسپولیس تغییرات زیادی کرده بود اما برنامه مشخصی برای این بازی نداشت.  جابجایی بازیکنان نسبت به سال گذشته مشهود بود و در ۳۰ دقیقه بازی، فقط یک هافبک از سال گذشته در تیم بود.
ویژگی مثبت پرسپولیس، بازی مالکانه و نفوذ از کناره‌ها بود که بازیکنان حریف را مجبور به دویدن به دنبال توپ می‌کرد. این کارها بر اساس تمرینات زیاد بازیکنان پرسپولیس بود. با این حال در این مسابقه، بازی از کناره‌ها را مقابل الهلال ندیدیم و حریف بهتر و آماده‌تر بود. بازیکنان پرسپولیس تلاش می‌کردند نتیجه را تغییر بدهند، اما حریف هم دست و پا بسته نبود و اجازه نمی‌داد به دروازه آنها نزدیک شوند. شنبه شب، شب پرسپولیسی ها نبود.