به گزارش
جام‌جم آنلاین به نقل از نیو ساینتیست، ایستگاه فضایی بین‌المللی از چند ماژول و تجهیزاتی از سوی آژانس‌های فضایی متفاوتی از جمله اروپا، ژاپن و کانادا تشکیل شده است. اما فضای اصلی ایستگاه از دو بخش روسی و آمریکایی تشکیل شده است. ماژول آزمایشگاهی چند منظوره «نائوکا» با طول ۱۳ متر و با وزنی بیش از ۲۰ تُن به عنوان یکی از بزرگترین ماژول‌های ایستگاه فضایی بین‌المللی در بخش روسی قرار خواهد گرفت.
نائوکا به مدت هشت روز در مسیر رسیدن به ایستگاه فضایی خواهد بود؛ به محض اتصال در محل پیش‌بینی شده، فعالیت این بخش به عنوان هاب جدیدی در قسمت روسی ایستگاه فضایی آغاز خواهد شد. آناتولی زاک، سردبیر وبگاه راشن‌اسپیس‌وب در رابطه با این ماژول می‌گوید: «نائوکا یک آزمایشگاه علمی است که سیستم‌های خدماتی مهمی را فراهم می‌کند.» مأموریت‌های تحقیقاتی برنامه‌ریزی شده این ماژول شامل تحقیقات زیستی و علوم مواد خواهد بود. به گفته زاک اضافه کردن این ماژول قدم جدیدی در افزایش استقلال بخش روسی از بخش آمریکایی خواهد بود. این ماژول مجهز به سرویس بهداشتی و استراحتگاه برای خدمه جدید ایستگاه است.
برنامه پرتاب نائوکا از مدت‌ها قبل با آغاز مراحل ساخت این ماژول در سال ۱۳۶۹/۱۹۹۰ آغاز شده بود، اما به دلیل مشکلات مختلف فنی و تأمین تجهیزات مورد نیاز برای ساخت، فرآیند ساخت این ماژول تاکنون به تأخیر افتاده بود. گفته می‌شود که این ماژول از تمام تجهیزات ساخته شده در برنامه فضایی روسیه پیچیده‌تر است. آخرین ماژول روسی برای ایستگاه فضایی بین‌المللی به نام «رِسوِت» سال ۱۳۸۹/۲۰۱۰ با یک شاتل فضایی آمریکایی به ایستگاه فضایی پرتاب شده بود.
پرتاب نائوکا در حالی انجام شد که آینده روسیه در در ایستگاه فضایی بین‌المللی با ابهاماتی همراه است. چند ماه پیش رئیس آژانس فضایی روسیه، دیمیتری روگُزین، اعلام کرده بود که اگر آمریکا تحریم‌هایش علیه روسیه را لغو نکند، روسیه تا سال ۲۰۲۵ ایستگاه فضایی بین‌المللی را ترک خواهد کرد. وی اعلام کرده بود در صورت قطع نشدن بلافاصله تحریم‌ها، روسیه همکاری با آمریکا در این پروژه را ادامه نخواهد داد و ایستگاه فضایی خود را خواهد ساخت.
