برادر بزرگ‌تر؛ یکی مثل آقا‌کریم

شوت 40 متری به سمت دروازه کره‌جنوبی در نیمه‌نهایی جام ملت‌های آسیا. یکی از آن گل‌های خاطره‌انگیز. البته اگر ایران آن بازی را برده بود لذت شوت سنگین آقا کریم بیشتر می‌شد. یک اشتباه از علی دایی برای دور کردن توپ از محوطه جریمه، قیچی برگردان ناقص او و توپی که درون دروازه ایران قرار گرفت. در این بازی هم آقا‌کریم کار خودش را کرده بود.
یک شوت سنگین دیگر؛ این بار در دربی. نه فقط پرسپولیسی‌ها که استقلالی‌ها هم این گل را فراموش نمی‌کنند! پس از چند بازی خسته‌کننده صفر - صفر یا یک بر یک این بار پرسپولیس با گل کریم باقری استقلال را برد تا ریشه تساوی‌های شائبه‌برانگیز در دربی‌ها بخشکد. اینجا هم آقا‌کریم کار خودش را کرده بود.
کدام یک از این صحنه‌ها شما را بیشتر یاد کریم باقری می‌اندازد؟ بدون شک او مثل مهراب شاهرخی نیست. کاپیتانی که پدر بود برای پرسپولیسی‌ها. کاریزمای خاص خودش را داشت. سر به زیر، توانا و دوست‌داشتنی. یا حتی یکی مثل علی پروین با خصایص منحصر به فرد خودش؛ آلوده به عصبانیت، خشونت و نقل فحاشی‌های معروف در رختکن. نماد پدری دیکتاتور که حالا شاید یال و کوپالش ریخته باشد. کریم باقری چطور؟ وقتی صحبت از او می‌شود همه یاد پسر بزرگ خانواده می‌افتند که اشتباهات را لاپوشانی می‌کند اما ممکن است در خلوت، زیر گوش برادرش هم بزند! اجازه نمی‌دهد تا پدر خانواده بار دیگری را به دوش بکشد؛ خودش مشکلات را حل می‌کند و سعی می‌کند فراتر از وظایفی که دارد عمل کند. گاهی خشونت، گاهی عصبانیت و گاهی اجبار به درگیری فیزیکی. آن هم برای این‌که جلوی فاجعه‌ای بزرگتر را بگیرد. اما در فینال سوپر‌جام، کریم باقری رفتاری از خودش نشان داد که لقب برادر بزرگ را از او گرفت و سردوشی پدری را روی شانه‌هایش چسباند. در اوج هیاهو، آنجا که خیلی‌ها دنبال بالابردن جام بودند، مدال را گاز می‌زدند و مقابل دوربین عکاس‌ها ژست می‌گرفتند، باقری جام قهرمانی را از بازیکنان گرفت، رفت دنبال سیامک نعمتی و به پاس همه کارهایی که او برای پرسپولیس کرده جام را با او بالای سرش برد. این صحنه در دل تاریخ حک شده و هرگز پاک‌شدنی نیست. این صحنه در ذهن هواداران می‌ماند تا سال‌ها سال بعد که شاید دوباره مادری یکی مثل کریم باقری بزاید.