زندگی زیر پوتین های عدالت امریکایی

: عراق ، کشوری که بنابر اظهارات کوفی عنان ، دبیر کل سازمان ملل متحد ، زنان و کودکانش زمان حکومت صدام حسین از امنیت بیشتری برخوردار بودند، چند سالی است شاهد جنایات پنهانی ، سوای از انفجارها و کشتارهای قومی است که شاید دیگر برای مردم این کشور عادی شده است.

کد خبر: ۱۱۹۵۰۳

گزارشی که می خوانید ، نگاهی به وضعیت زنان عراق و افغانستان دارد ؛ زنانی که هر روز هنگامی که همسرانشان از خانه بیرون می روند تا هنگامی که به خانه باز گردند هزار بار می میرند و زنده می شوند و بارها از خود می پرسند که آیا یک بار دیگر شوهر خود را می بینند؛ هر روز در رسانه ها می خوانیم یا می شنویم که افراد زیادی در عراق کشته یا زخمی می شوند ، هر چند اکثر قربانیان خشونت های اخیر این کشور را مردان تشکیل می دهند ولی عراق - و همچنین افغانستان - قربانیان بی صدای دیگری هم دارد، قربانیانی که از آنها کمتر می خوانیم یا می شنویم ، زنانی که سرنوشت آنها لابه لای جنایات و خشونت های روزمره پنهان شده است.

هنگامی که رژیم بعث عراق سقوط کرد ، زنان عراقی فکر می کردند وضعیت زندگی آنها در این کشور بهبود خواهد یافت. آنها تصور می کردند عراق دیگر به دوران سیاه و تاریک مصیبت بار دیکتاتور سابق باز نمی گردد ، ولی اخبار و آمارهایی که سازمان آزادی زنان درباره وضعیت زندگی زنان عراقی منتشر کرده گویای واقعیات اسف باری است. بر اساس گزارشی که این سازمان منتشر کرده از زمان حمله امریکا به عراق در سال 2003 ربوده شدن زنان ، اعمال خشونت علیه آنها و تجاوز و کشتار زنان روز به روز افزایش یافته است.
در این گزارش با اشاره به این که وقوع چنین اتفاقاتی در عراق به امری عادی تبدیل شده ، آمده است: از ماه آوریل سال 2003 تا کنون نزدیک به 2000 زن در این کشور ربوده شده اند ، اما این پایان ماجرا نیست ، این گزارش می افزاید که با 250 زن عراقی نیز که در زندان هایی مثل ابوغریب و الکادمیا زندانی هستند ، بشدت بدرفتاری می شود و حتی به آنها تجاوز می شود. براستی پیامد اشغال عراق از سوی امریکا برای زنان عراقی چیست؛
تنها گناه زنان عراقی
زنی در خانه خود نشسته است ، او تنهاست یا شاید در نبود همسرش مراقب فرزندانش است ، صدای در خانه را می شنود. چادر خود را بر سر می گیرد و در را باز می کند. تروریست ها وارد خانه می شوند و او را مورد آزار و اذیت قرار می دهند. به او تجاوز می کنند و در نهایت او را با شلیک تیری به سرش می کشند ، در فلوجه 72 زن به همین ترتیب به قتل رسیده اند.
تنها گناه آنها این بوده که وقتی صدای در زدن را شنیده اند ، در خانه را باز کرده اند. قبل از حمله ارتش امریکا به عراق چنین اتفاقاتی هرگز در عراق رخ نداده بود. زنان عراقی می گویند بعد از حمله امریکا به عراق چنین اتفاقاتی عادی شده و خشونت علیه زنان روز به روز افزایش یافته است.
آنها دزدیده می شوند ، هتک ناموس می شوند و حتی به کشورهای خارجی برای استفاده در شبکه فحشای جهانی قاچاق می شوند. یک زن عراقی در این باره می گوید: ربوده شدن زنان و تجاوز به آنها آنقدر در عراق شیوع پیدا کرده که زنان عراقی می ترسند که نفر بعدی خود آنها باشند. در حال حاضر تعداد کمی از زنان عراقی در خیابان ها دیده می شوند.
آنها می ترسند از خانه های خود بیرون بیایند. از زمان تجاوز امریکا به عراق در تعدادی از شهرهای این کشور ، مخصوصا در جنوب بصره که از سوی سربازان امریکایی و انگلیسی کنترل می شود ، زنان مجبور هستند که صورتهای خود را بپوشانند. به آرایشگرها در سلمانی ها هشدار داده شده که صورت مردان را نتراشند و به خیاطها نیز گفته شده که برای زنها چگونه لباسی دوخته شود ، زیرا تروریست ها با پوشیدن لباسهای زنانه دست به عملیات تروریستی می زنند.
بسیاری از زنان عراقی ، مخصوصا خانمهای جوان بعد از حمله امریکا به عراق از کار خود اخراج شده اند و در حال حاضر تنها 10 درصد زنان این کشور مشغول به ادامه فعالیت های خود هستند.
زنان ، قربانیان خشونت
نقض حقوق بشر در کنار ادعای بی پایه و اساس امریکا مبنی بر وجود تسلیحات کشتارجمعی در عراق ازجمله دلایل حمله امریکا به این کشور بود.

با وجودی که رژیم صدام ساقط شده اما به کارگیری زبان خشونت ، بیش از همه ، زنان این کشور را مورد هجوم خود قرار داده است. گزارش های سازمان عفو بین الملل به این موضوع اشاره می کنند که قتلهای ناموسی ، کشتن زنان و دختران به دست مردان خانواده به بهانه رفتار غیراخلاقی افزایش یافته است.
اما این تنها زنان عراقی نیستند که در وضعیت بدی به سر می برند ، زیرا وضعیت زنان افغان نیز بهتر نیست. بنا بر گزارش یک سازمان بین المللی دفاع از حقوق زنان به نام "جنس زن در جهان "Womenkind Worldwide" با وجود گذشت 5 سال از حمله امریکا به افغانستان وضعیت زنان این کشور تغییر زیادی نکرده و آنها با مشکلات حقوقی و اجتماعی بسیار جدی مواجه هستند.
به گزارش این سازمان هنوز میلیون ها زن و دختر افغان با تبعیض مستمر و خشونت در محیط خانه و جامعه دست به گریبان هستند و برای رفع این مشکلات به اقدامی جدی نیاز است.ازجمله مواردی که در این گزارش به آنها اشاره شده مساله امنیت زنان و عملی شدن حقوق و موقعیت مدنی و سیاسی زنان افغانستان است. تعدادی از اعضای این سازمان که برای تدوین گزارش خود به افغانستان سفر کرده اند در زمان حضور خود در این کشور زنان زیادی را دیده اند که مورد آزار و اذیت قرار گرفته یا دست به خودکشی و خودسوزی زده اند. بنا بر گزارش این سازمان ، از سال 2003 موارد خودسوزی زنان در افغانستان بشدت افزایش یافته است.
به اعتقاد نمایندگان این سازمان در افغانستان بخش قابل توجهی از این خودسوزی ها ناشی از مشکلات ازدواج اجباری است که حدود 60 تا 80 درصد ازدواج ها در افغانستان را شامل می شود.

از آوریل سال 2003 تا کنون نزدیک به 2 هزار زن در عراق ربوده شده اند

همچنین 57 درصد دختران قبل از رسیدن به 16 سالگی و سن قانونی ازدواج ، به خانه شوهر فرستاده می شوند. در حال حاضر اماکنی در افغانستان برای پناه دادن به قربانیان خشونت ایجاده شده و تعدادی از زنان افغان با زندگی در چنین اماکنی سعی می کنند تا مشکلات زندگی را فراموش کنند.
این گروه در ادامه گزارش خود می افزاید که با این حال مقامات افغان به شکایت زنان در مورد خشونت علیه آنها بندرت رسیدگی می کنند. هر چند در حال حاضر بیش از 25 درصد کرسی های پارلمان افغانستان در اختیار زنان است ، اما سیاستمداران و فعالان سیاسی زن غالبا با ارعاب و حتی خشونت روبه رو می شوند. با وجودی که قانون اساسی افغانستان حقوق سیاسی زنان را به رسمیت شناخته و حتی از حق رای برخوردار شده اند ، زنانی که برای دفاع از حقوق زنان در افغانستان اقدام کنند ، از حمایت برخوردار نمی شوند.
بنا بر اظهارات بریتا فرناندز اشمیدت ، از اعضای گروه تحقیق ، فعالان حقوق زن کشته می شوند ، کارمندان سازمان های غیر دولتی مربوط به زنان کشته می شوند و این وضعیت تا زمانی که حقوق زنان از وعده روی کاغذ به اقدامی عملی تبدیل نشود ، ادامه خواهد یافت. این گروه با درخواست از جامعه بین المللی خواستار آن است که سازمان های بین المللی به وعده های خود در مورد تلاش برای حمایت از زنان افغان پس از سقوط طالبان عمل کنند.
اما جدا از گزارش هایی که سازمان بین المللی دفاع از حقوق زنان در افغانستان منتشر کرده اند تعدادی از سیاستمداران زن در این کشور نیز بشدت از اوضاع نابسامان زنان در افغانستان گلایه کرده اند. صدیق بلخی رئیس کمیسیون جنسیت و جامعه مدنی مجلس سنای افغانستان با انتقاد شدید از وضعیت اسفبار زنان افغانی در بازداشتگاه های موقت آشکار اعلام کرده است که از زنان در این امکان سوئاستفاده جنسی می شود. روزنامه چراغ چاپ کابل در این خصوص به نقل از وی می نویسد: زنان بازداشت شده مثل باران اشک می ریختند.
بنا بر اظهارات این سیاستمدار زن در بازداشتگاه های کابل در اتاق هایی که 30 نفر گنجایش دارند 100 نفر نگهداری می شوند. هر چند که وضعیت زنان در عراق و افغانستان با یکدیگر قابل مقایسه نیست ولی آنچه مسلم است این است که حمله نظامی امریکا به عراق و افغانستان وضعیت زنان را در این کشورها در مقایسه با قبل از حضور نیروهای امریکایی بسیار تغییر داده است. زنان عراقی و افغان در سالهای اخیر شاهد جنایت ها و خونریزی های زیادی توسط نیروهای اشغالگر و تروریست های داخلی بوده اند و اوضاع کنونی در این کشورها و مخصوصا عراق آنچنان وخیم شده که کوفی عنان ، دبیرکل سازمان ملل متحد علنا اعتراف کرده که زنان و کودکان حداقل در زمان صدام حسین از امنیت بیشتری برخوردار بودند.
جدا از تمام مسائلی که زنان عراقی و افغان در حال حاضر با آن روبه رو هستند ؛ موضوعی که باید به آن توجه کرد این است که زنان عراقی برای بیرون کشیدن صدام حسین از قدرت و زنان افغان برای نجات از حکومت طالبان چه بهایی را پرداخت کرده اند؛