حداقل از چرچیل یاد بگیرید

نخست‌وزیر انگلیس در این فیلم که بین مذاکره با هیتلر یا تقابل علنی با نازی‌ها مانده در نهایت پناه به تصمیم مردم کشورش می‌برد و در مترو نظر آنها را درباره این موضوع جویا می‌شود: «نظرتان چیست که همین الان با آقای هیتلر وارد یک قرارداد صلح شویم؟ واکنش مردم جالب است: هرگز! هرگز! حتی اگر شده با دسته جارو با فاشیسم می‌جنگیم!» بامزه این‌که این فیلم پنجشنبه گذشته روی آنتن شبکه اول سیما رفت و حالا هم ملت توییت و استوری است که توی شبکه‌های اجتماعی پمپاژ می‌کنند که عجب این فیلم نعل به نعل وقایع امروز ما با آمریکایی‌هاست.

پمپئو لجش گرفته!

«رهبر ایران و قاسم سلیمانی در حال ضربه‌زدن به منافع ایران هستند... باید این تصمیم گرفته شود که بهتر است مردم ایران غذا بخورند یا این‌که ثروت‌شان را در اختیار قاسم سلیمانی قرار دهند تا عامل مرگ و ویرانی شود.» اینها بخش‌هایی از مصاحبه 533 ثانیه‌ای بی‌بی‌سی فارسی با مایک پمپئو، وزیر امور خارجه 55 ساله ایالات متحده است که با اضافه وزن و کراوت زردرنگ خود جلوی دوربین نشسته. فارغ‌التحصیل سال‌های دور دانشکده نظامی ارتش آمریکا و رئیس سال‌های نزدیک آژانس جاسوسی ایالات متحده به همراه دیگر رفقایش در کاخ سفید، دستش را گذاشته روی درجه تحریم‌ها و مدام آن را بیشتر می‌کند، نه برای آن‌که ایران درباره مسائل هسته‌ای خودش کوتاه بیاید، مساله این روزهایشان چند قدم جلوتر از مسائل هسته‌ای چند سال قبل است: «سلیمانی باید دست از ماجراجویی‌هایش بردارد!» بین خودمان باشد، اما انگار افسر سابق زرهی نیروی زمینی ارتش آمریکا از ژنرال سلیمانی دل پُری دارد! از نگاه او قاسم سلیمانی یک ماجراجوست؛ چرا؟ خدمت‌تان عرض می‌کنیم. سلیمانی به تعبیر آمریکایی‌ها دوره افتاده توی خاورمیانه؛ چرا دوره افتاده؟! برای آن‌که خط نبرد را از پشت مرزهای کشور، کیلومترها آن سوتر ببرد و بیخ گوش تکفیری‌ها و داعشی‌ها و دیگر دار و دسته‌های ریز و درشتی اردو بزند تا در منطقه ریشه ندوانند و رسوب‌شان توی ایران سرریز نشود که یک‌وقت دوباره حمله به مردم بی‌دفاع در قلب پایتخت یا وسط اهواز تکرار نشود و خون عده‌ای بی‌گناه، بریزد روی آسفالت خیابان! حالا این کار به تیریج قبای آمریکایی‌ها برخورده. حضرات که با پمپاژ بی‌امان دلارهای نفتی سعودی و در کف میدان، حریف سلیمانی و همکارانش نشده‌اند، حالا ایران را بسته‌اند به تحریم و فتیله فشار را بالا برده‌اند و از آن طرف هم دائم سر چوب می‌کنند که هدف ما حکومت ایران است نه مردم ایران. حالا این سوال که این وسط قاسم سلیمانی کدام طرف است و مردم ایران کدام طرف هستند و پمپئو کدام طرف، سوال غامضی است که جناب پمپئو احتمالا جوابی برایش نداشته باشد!

حاجی! نماز صبح بیدارمان کن!

این وسط هر قدر ملت با چرچیل‌بازی گردی اولدمن در تاریک‌ترین ساعات حال کرده‌اند، اما آن طرف قضیه تعدادی از سینماگران و هنرمندان ایرانی هم ترجیح دادند یک متن کلی بنویسند و اسمی از ترامپ نیاورند و با حفظ بی‌طرفی کامل تبرئه از سیاست و سیاستمدارانِ دو طرف، بگویند که ما اصولا فرهنگی هستیم و تن به سیاست نداده‌ایم و سیاستمداران می‌آیند و می‌روند و این وسط مردم هستند که از این تحریم‌ها ضربه می‌خورند: «خام‌اندیشانه است بپنداریم که نتیجه اعمال این تحریم‌ها دستیابی به حقوق شهروندی و حقوق بشر، بهره‌مندی از مواهب آزادی و بهبود شرایط زندگی برای ملت ایران است. ملت ایران، تنها تاوان این تحریم‌ها را خواهد داد. سیاست‌گذاران دیر یا زود می‌روند، اما فجایع حاصل از عملکرد غلط آنها جهانی را می‌سازد که ما و شما و فرزندان‌مان در طول تاریخ پیش رو، دست به گریبانِ کابوسِ آن خواهیم بود.» این را از ما نشنیده بگیرید، ولی تابناک خبر داد که بعضی از هنرمندان از امضای همین اعتراض نیم‌بند هم خودداری کرده‌اند که یک‌وقت یاور گرین‌کارت و اقامت‌شان استاد نشود!

واقعیتش را بخواهید این نامه ما را یاد نامه‌ای انداخت که همین چند وقت قبل آیت‌ا... محقق داماد، رئیس گروه مطالعات اسلامی فرهنگستان علوم به پاپ فرانسیس، رهبر کاتولیک‌های جهان نوشته و از جناب پاپ درخواست کرده بود که ترامپ را نصیحت کند که به‌عنوان رئیس‌جمهور یک کشور بزرگ مسیحی، دست از دشمنی با ایرانی‌ها بردارد. می‌گویند پاپ بعد از خواندن نامه زنگ زده به ترامپ و او را نصیحت کرده و ترامپ هم بعد از شنیدن نصایح پاپ از او خواسته که برای نماز صبح، بیدارش کند! این را هم درگوشی می‌گوییم و بین خودمان بماند؛ جناب گری اولدمن که در همین فیلم در نقش چرچیل ظاهر شده در بخشی از فیلم و در پاسخ به یکی از سیاستمداران انگلیسی که خواهان مذاکره با هیتلر است جواب باحالی می‌دهد: «وقتی سرت تو دهن بَبره نمی‌تونی باهاش منطقی صحبت کنی!»

دریبل خوردن مجری بی‌بی‌سی

وسط این دعواها خبر رسید فیلم جدید هاتف علیمردانی به نام «کلمبوس» هم قرار است در ینگه دنیا روی پرده برود. حضرت هاتف برای اکران فیلم جدیدش در ایالات متحده به سر می‌برد. همین هم شد که بی‌بی‌سی فارسی رفت سراغش غافل از این‌که سرکنگبین انگلیسی‌شان صفرا خواهد فزود بدجور! علیمردانی برخلاف سینماگرانی که نامه بالا را منتشر کردند ترجیح داد حرفش را خیلی رک و راست و صریح و پوست‌کنده بزند فارغ از ملاحظات خیر گرین کارتی و ویزایی و اقامتی و این چیزها. هاتف آنقدر رو بازی کرد که مجری بی‌بی‌سی اول قضیه تصور می‌کرد او دارد به مسؤولان ایرانی بدوبیراه می‌گوید و فحش و فضیحت‌هایش این طرف را نشانه گرفته: «در راس این حکومت دروغگوترین آدم‌ها قرار گرفته.» حالا بگذریم بعد از اندک زمانی دو زاری‌اش افتاد که توپ و تشرهای علیمردانی مسؤولان آمریکایی را نشانه رفته: «این صحبت‌ها که تحریم‌های آمریکا، معیشت مردم را هدف قرار نداده، دروغ محض است... این روزها خواهد گذشت و ایران هم این روزها را پشت سر خواهد گذاشت اما ننگ آن بر دامن کسانی باقی خواهد ماند که از سال 32 تا الان این بلاها را بر سر ملت ایران آوردند... امروز معیشت مردم سرزمین تحت تاثیر تصمیم رئیس‌جمهوری قرار گرفته که اشتباهاتی را انجام می‌دهد که در گذشته، بارها و بارها تکرار شده است.»

یاد بگیریم

هاتف اینها را با شور و حرارت می‌گفت. اشتباهاتی که سال‌هاست آمریکایی‌ها دارند آن را تکرار می‌کنند. این حرف‌ها شباهت زیادی با دیالوگ‌های اولدمن داشت وقتی که خطاب به یکی از هموطنانش که خواهان گفت‌وگو با هیتلر بود با حرارت می‌گفت: «باید به چند دیکتاتور امتیاز بدهیم تا امثال تو کار یاد بگیرند!»