کاشت گونه‌های جدید گیاهی در استان خوزستان برای مقابله با ریزگردها/ پایان ریزگرد داخلی تا سه سال آینده

هاشم کنشلو در گفت‌وگو با جام‌جم آنلاین در مورد اینکه آیا گیاه «کنوکارپوس» می‌تواند عامل حساسیت زایی برای مردم باشد اظهار داشت: با توجه به تجربه‌های چند سال اخیر، گیاه «کنوکارپوس» نمی‌تواند عاملی برای آلودگی باشد؛ این گیاه دارای سه گونه برگ پهن، برگ باریک و برگ نقره‌ای می‌باشد.

وی ادامه داد: گونه برگ نقره‌ای این گیاه در ایران جواب مثبتی نداده است چراکه دچار قارچ زدگی می‌شود، برگ پهن آن در قسمت غرب استان خوزستان توسعه پیدا کرده است و گونه برگ باریک آن نیز بیشتر از طریق بذر تکثیر می‌شود و تعداد زیادی گل می‌دهد که در چابهار و مقدار کمی نیز در بندرعباس کاشته شده است.

کنشلو با اشاره به حساسیت‌زا نبودن این گیاه گفت: اگر این گونه حساسیت‌زا بود باید در چابهار و بندرعباس گزارش می‌شد اما در این خصوص موردی گزارشی داده نشده است؛ در خوزستان دو گونه دیگر بنام‌های «اکالیپتوس» و «آکاسیا» نیز کاشته شده است که میزان گرده آنها بسیار زیادتر از «کنوکارپوس» است اما حساسیت‌زا نیستند.

مسئول گروه تحقیقات جنگل کاری کشور ابراز داشت: در خوزستان اجازه داده نمی‌شود گیاه «کنوکارپوس» گل بدهد و در طول سال نیز 4 الی 5 بار هرس می‌شوند و گیاه فرصت گل دادن را پیدا نمی کند که بخواهد ایجاد حساسیت کند و علت اصلی آن را باید در جای دیگری جستجو کرد.

وی در رابطه با چگونگی انتخاب گونه‌های گیاهی برای کاشت در استان خوزستان جهت برآورده شدن خواسته‌های زیست محیطی گفت: در دهه اخیر بدنبال آن چه طبیعت به ما دیکته می‌کند، هستیم. در ابتدا باید گیا‌هان منطقه شناسایی می‌شد؛ در حدود 15 گونه گیاهی انتخاب شده و در حال کشت در منطقه است.

کنشلو ادامه داد: گیاه بومی بهترین انتخاب است، یکی از گیاهان بومی این منطقه گز نام دارد؛ گونه انتخابی این گیاه برای کاشت در منطقه با گونه محلی آن متفاوت است چراکه گونه پیشنهادی در برابر شوری و شرایط خشکسالی بسیار مقاوم است.

این استادیار موسسه تحقیقات جنگل‌ها و مراتع کشور یادآور شد: به دلیل شوری خاک منطقه بذر گیاهان را نمی‌توان مستقیم در زمین کاشت زیراکه تحمل بذر در برابر شوری بسیار کم است به همین جهت ابتدا در گلخانه کاشته می‌شوند و پس از یک الی 2 سال و با بدست آوردن مقاومت لازم نهال‌ها به مناطق مورد نظر انتقال داده می‌شود.

وی گفت: ما بدنبال درست کردن جنگل با گونه‌های جدید نیستیم و تنها می‌خواهیم از پتانسیل منطقه استفاده کنیم چراکه با داشتن 30 تا 40 درصد پوشش گیاهی، باد دیگر قدرت حمل ریزگردها را ندارد.

کنشلو ادامه داد: در قسمت‌های خشکیده تالاب‌ها هیچ گونه جدیدی کاشته نمی‌شود و تنها با مرطوب سازی پوشش گیاهی منطقه برمی گردد چراکه ریشه‌ها زنده هستند و تنها ظاهر آن ها خشک شده است و کمتر از 6 ماه برمی‌گردد.

مسئول گروه تحقیقات جنگل کاری کشور گفت: برای جلوگیری از پخش ریزگردها کافیست سرعت باد گرفته و همچنین به چسبندگی خاک اضافه شود تا بادها نتوانند آن را جابجا کنند؛ پوشش گیاهی در تالاب‌ها بلند شدن خاک را کم می‌کنند. تالاب ها بعد از جنگل‌های حاره میزان تولید گیاهانش بسیار بالا است و پس از 5 الی 6 ماه آب انداختن لکه‌های نی قابل روئیت است و تا 3 سال آینده منشاء ریزگرد داخلی نداریم.

نسترن نعمتی/جام‌جم آنلاین