راهی که بچه عقاب پیمود / رویای شیرین جام جهانی

به گزارش جام جم آنلاین ، امیر عابدزاده به تیم ملی دعوت شد. دروازه بانی که در باشگاه ماریتیموی پرتغال در لیگ برتر این کشور همچنان نیمکت نشین است حالا فرصت گرانبهایی به دست آورده تا به هر شکل ممکن خودش را به کی روش نشان بدهد. اگر نجنبد رویای جام جهانی برای او هم نقش بر آب می شود. پسر 24 ساله احمدرضا عابدزاده کاملا از اتهام نقش پدرش در دعوت او به تیم ملی مبراست. اما نام پدرش همیشه کار را برای او سخت کرده است. بچه عقاب چگونه به این مرحله رسید؟

آغاز داستان پسربچه مشهور

سال 1372 به دنیا آمد. او پسر عقاب بود. بچه عقاب از همان کودکی با پدرش به تمرینات می رفت. کودک نوپا در تمرینات بزرگ شد. عکس های فراوانی از کودکی او با پدرش در میادین فوتبال به جای مانده است. زمانی که پرسپولیس وارد میدان می شود امیررضا دست در دست پدرش وارد میدان می شد. مدتی هم بر روی نیمکت پرسپولیس به عنوان یک تماشاگر ویژه می نشست تا اینکه حضور افراد غیر متربط بر روی نیمکت تیم ها ممنوع شد تا پسر عقاب به سکوها منتقل شود. عابدزاده می گفت می خواهد پسرش تبدیل به برترین دروازه بان شود. پسر با این تفکر بزرگ شد که باید دروازه بان شود. او آنقدر مشهور بود که به اندازه یک بازیکن درجه یک در فوتبال ایران شناخته شده بود. مثل وقتی که بستری شدن او در بیمارستان تبدیل به تیتر نخست روزنامه ها شد. اما امیر قرار نبود فقط پسر یک دروازه بان مشهور شود. این بعدها ثابت شد.

گام های بزرگ امیر

سرنوشت امیر مثل محمد پروین نشد. او کارش را حرفه ای شروع کرد. سال 85 کارش را در آکادمی فوتبال پرسپولیس آغاز کرد. در حالی که هنوز 14 سالش هم نشده بود به امید پیشرفت بیشتر در فوتبال به انگلیس رفت و به تیم نونهالان برنتفورد پیوست. سال 2009 هم به آکادمی باشگاه تاتنهام رفت. امیر نوجوان زندگی بسیار سختی در انگلیس داشت. هم باید درس می خواند و هم فوتبال بازی می کرد. گفته می شود که او برای رسیدن به محل تمرینات تیم تاتنهام مسیری دو ساعته با مترو را طی می کرد. اما پسر احمدرضا عابدزاده به خوبی از عهده این دشواری ها برآمد. در مسیر همین سختی ها باز هم باشگاه فوتبال خود را تغییر داد و به لندن تایگر پیوست.

پیش به سوی ینگه دنیا

امیر تمام نشد. او در حالی که روزهای سختی در انگلیس پشت سر گذاشته بود در سال 2011 یعنی وقتی که 18 ساله بود به آمریکا رفت. او از لس آنجلس بلوز دعوت نامه ای داشت و به امید پیشرفت بیشتر راهی این تیم شد. عابدزاده در سال ۲۰۱۲ به باشگاه فوتبال پرسپولیس پیوست. او در فصل اول حضورش در تیم پرسپولیس یعنی در زمان سرمربیگری مانوئل ‍ژوزه و یحیی گل محمدی فرصت بازی کردن در بازی‌های رسمی را پیدا نکرد. او در فصل دوم هم چند هفته ابتدایی را با تیم بزرگسالان تمرین کرد اما با نظر علی دایی سرمربی وقت تیم و موافقت خودش به تیم امید پرسپولیس ملحق شد. هر چقدر جلوتر می رویم داستان جالب تر می شود. پیوستن به راه آهن ، تمرین کردن در ایتالیا و سپس پیوستن به تیم باریرنسه و در نهایت ماریتیموی پرتغال. امیر هنوز برای این تیم در لیگ برتر پرتغال به میدان نرفته است اما امیدوار است در نهایت بتواند این موفقیت بزرگ را به دست بیاورد.

آقای خاص؟!

خیلی ها اصراردارند بگویند امیر پسر خاصی است. چرا؟ چون موسیقی ایتالیایی زیاد گوش می دهد! باور کنید این عین جمله ای است که در توصیف خاص بودن امیر عابدزاده بارها گفته شده است. البته امیر آرام است و بسیار سخت کوش. اما اغراق درباره اینکه فردی بسیار مرموز و عجیب به شمار می رود اصلا درست نیست. در واقع با توجه به اینکه پسر عابدزاده است سعی شده به گونه ای متفاوت به او نگاه شود. درباره تحصیلات امیر عابدزاده هم اطلاعات چندانی در دسترس نیست. او در انگلیس در یک کالج مدیریت اقتصادی می خواند اما گویا تمرینات طاقت فرسای فوتبال باعث شد تا او درس را رها کند.

نظرات متفاوتی درباره امیر وجود دارد. یا در تیم ملی می ماند همان سخت کوشی های چند سال اخیر را تکرار می کند یا اینکه خیلی زود رویای شیرین برای او پایان می پذیرد و تمامی سر و صداهای پیرامون او بابت دعوت به تیم ملی فوتبال ایران می خوابد. آینده امیر به راستی چه می شود؟!