آشتی با طبیعت را از نوروز آغاز کنیم

از مهم‌ترین کاستی‌های کارشناسان حوزه‌های مختلف پیدا نکردن زبان عامه‌پسند است. استفاده از ادبیاتی ناهموار و سرشار از واژگان پیچیده در لباس تخصص، موجب مانع‌آفرینی در ارتباط گیری با جامعه می‌شود و مردم را سردرگم می‌کند، تا جایی که مخاطب عام، تورق روزنامه و تعویض مکرر شبکه‌های تلویزیونی یا وبگردی را به خواندن مطالب ما ترجیح بدهد.

همه ما می‌خواهیم حرف و نگاه‌مان در جامعه مخاطب اثرگذار باشد ولی برای رفع لکنت‌های ارتباطی خود کمتر تلاش می‌کنیم و به جای انتقال پیام، هم مخاطب را آزار داده و هم پیام را دچار اغتشاش می‌کنیم.

گفتمان «محیط‌ زیست» هم از این مقوله مستثنا نیست. این‌که گمان کنیم با چند یادداشت و همایش و نمایش در کوتاه‌مدت آنچنان تغییر اجتماعی ایجاد کنیم که افرادی که عموما از روی کم‌اطلاعی و گاهی سهل‌انگاری دست به تخریب طبیعت می‌زنند در عملکرد خود تجدیدنظر کنند، دور از انتظار است. ترمیم خانه زخم‌خورده و نااستوار محیط‌زیست نیازمند توجه همزمان به «نقش ایوان» و «پای‌بست» است.

تکرار تجربه‌های ساده و مخابره پیام‌های قابل درک برای همه مردم را نباید دست‌کم گرفت. مثلا در میان انبوهی از توصیه‌هایی که بر سر مردم می‌ریزیم اگر فقط چند کار ساده نظیر «کاهش استفاده از پلاستیک»، «پرتاب نکردن زباله از خودرو»، «کاهش دورریز مواد غذایی» رعایت شوند، حداقل در پایان تعطیلات از انبوه زباله و کیسه‌های پلاستیکی و پسماند غذاهای مصرف‌نشده که دامن طبیعت کشور را آلوده می‌کنند، کاسته خواهد شد و رودخانه‌ها به جای بطری نوشابه و پاکت‌های تنقلات می‌توانند آب گوارا و پاکی و طراوت را جابه‌جا کنند.

نوروز عید زایش و سرزندگی است. در این فرصت اگر نمی‌توانیم برای حفاظت از طبیعت گامی برداریم، حداقل زایش را به مرگ تبدیل نکنیم.

ستیزه با طبیعت و محیط‌ زیست نه جایی در تعالیم اسلامی دارد و نه در فرهنگ ملی و باستانی ایرانیان. یک ایرانی مسلمان چون نیاکانش از هر وجب خاک این کهن بوم و بر حفاظت می‌کند.

دکتر اصغر محمدی‌فاضل - کارشناس محیط‌ زیست