سه شنبه آسمان شهاب باران می شود

به گزارش جام جم آنلاین به نقل از ایرنا، مهندس مسعود عتیقی با اعلام این خبر افزود: در طول هر سال بر اثر برخورد ذرات به جا مانده از دنباله دارها با جو زمین بارش های شهابی ایجاد می شود که برخی از آنها با توجه به تعداد شهاب های قابل مشاهده بسیار مهم هستند.

وی ادامه داد: بارش هایی همچون پرساووشی در تابستان، اسدی در آبان و فصل پاییز و بارش دو پیکری یا همان جوزایی در اواخر آذرماه هر سال از جمله این بارش های مهم سالیانه به حساب میآیند.

عتیقی گفت : سه شنبه 23 آذر 1395، بارش شهابی دو پیکری به اوج خود خواهد رسید و امسال ZHR (تعداد بارش شهاب در ساعت) برای این بارش 120 شهاب پیش بینی شده است که آن را در بهترین شرایط بارش شهابی از نظر تعداد شهاب های قابل مشاهده در سال 95 قرار داده است.
وی با اشاره به این که بارش شهابی دو پیکری قدری با دیگر بارش های شهابی تفاوت دارد، گفت: منشاء بارش شهابی دو پیکری، نه یک دنباله دار بلکه سیارک سیتون 3200 است که در سال 1982 میلادی کشف شد.

مدیر انجمن نجوم آماتوری ایران خاطرنشان کرد که نام هر بارش شهابی از صورت فلکی که کانون بارش در آن قرار دارد، گرفته میشود و کانون این بارش صورت فلکی دو پیکر در منطقه البروج است که به صورت فلکی جوزا نیز مشهور می باشد.

عتیقی با اشاره به این که این گونه رصدها باید به دور از نور و آلودگی شهرهای بزرگ صورت گیرد، یادآور شد که هر چه از نیمه شب سه شنبه شب به سمت بامداد چهارشنبه برویم، تعداد شهاب های قابل مشاهده بیشتر خواهد شد.

وی افزود: متاسفانه نور زیاد ماه کامل ربیع الاول 1438 مزاحم رصد اکثر شهاب های این بارش خواهد بود و صرفا شهاب های بسیار پرنور قابل مشاهده خواهند بود.

مدیر انجمن نجوم آماتوری ایران گفت: شهاب یا شهانه، ذره میلی متری و میکرومتری است که در فاصله 80 تا 150 کیلومتری از سطح زمین در اثر برخورد با اتم های جو برانگیخته شده و نور زیادی از خود متصاعد می کند و هیچگاه رصد بارش های شهابی برای انسان و چشمان رصدگران خطری در بر نداشته و برای مشاهده آنها هیچ گونه ابزار رصدی مانند تلسکوپ و یا دوربین دوچشمی نیاز نیست.

عتیقی یادآور شد که برای عکاسی از شهاب باران تنها کافی است که دوربین عکاسی خود را روی سه پایه مستقر کرده و ضمن رصد شهاب ها، از انها تصویر برداری کنیم.

وی خاطرنشان کرد: برای یافتن کانون بارش کافی است خلاف جهت حرکت شهاب ها، به طور ذهنی خطی ترسیم کرد و محل برخورد تمامی این خطوط نقطه ای است که کانون بارش نام دارد؛ در بارش شهابی جوزایی کانون بارش به کنار پای یکی از این پیکرها ختم می شود.