تحکیم بنیان خانواده با قوانین حمایتی

این قانون از دو جنبه حائزاهمیت است؛ یکی از بابت آرامش‌خاطری که برای زنان شاغل ایجاد می‌کند و دیگر به این علت که خانواده این زنان را مورد توجه قرار می‌دهد.

بانوی شاغلی که ساعات کاری‌اش در طول هفته کمتر از بقیه زنان باشد، می‌تواند بیشتر به خانواده نیازمند حمایت خود رسیدگی کند و از این رهگذر، دغدغه‌های روانی و مسئولیتی‌اش کاهش یابد.

این دو موضوع باعث می‌شود بنیان چنین خانواده‌هایی تحکیم و روابط خانوادگی درآنها استوار شود. طبق اصل دهم قانون اساسی، تحکیم بنیان خانواده جزو وظایف دولت‌هاست و حمایت از حقوق زنان، وظیفه‌ای است که دولت‌ها (به مفهوم عام خود اعم از قانونگذاران و مجریان) طبق اصل 21 قانون اساسی به‌عهده دارند.

بنابراین قانون کاهش ساعات کاری بانوان شاغل را به این دلیل که هم‌ رنگ و بوی حمایت از زنان را دارد و هم صبغه حمایت از خانواده، می‌توان گامی مثبت درجهت ارتقای حمایت‌های اجتماعی از اقشار آسیب‌پذیر دانست.

اما قانونی خوب است که هم قابلیت اجرا داشته باشد و هم از ضمانت‌های اجرایی محکم برخوردار باشد، به طوری که اگر این دو ویژگی در کنار قوانین نباشد، آنها تنها روی کاغذ باقی می‌مانند و عملیاتی نمی‌شوند.

مثلا ممکن است روزی کسری بودجه دولت موجب متوقف شدن قوانین حمایتی شود یا روزی دیگر هزینه‌بر بودن اجرای چنین قوانینی، بهانه‌ای برای توقف آن بشود.

به همین دلیل است که پشتوانه‌های قوانین حمایتی باید محکم و خدشه‌ناپذیر باشد و در عین حال بتواند به مطالبات اجتماعی پاسخ دهد.

این ضرورت زمانی جدی‌تر و مهم‌تر جلوه می‌کند که بدانیم میان قوانین حمایتگر و تحکیم بنیان خانواده رابطه‌ای قوی وجود دارد.

دکتر زهرا داور - نایب رئیس انجمن ایرانی مطالعات زنان