روز «تحمل و مدارا» در محاق فراموشی غرب

این درحالی است که در سال‌های پایانی قرن بیستم، شورای امنیت که از ارکان اصلی سازمان ملل است با صدور قطعنامه‌هایی که محور اصلی آن برنامه «نفت در برابر غذا» بود، بسیاری از شهروندان عادی عراقی را در تنگنای زندگی قرار داد که در نتیجه آن بسیاری از شهروندان کهنسال، کودکان و نوزادان از دسترسی به دارو و مراقب‌های درمانی و بهداشتی محروم شدند و از بین رفتند بدون آن‌که کوچک‌ترین خللی به ساختار قدرت آهنین صدام وارد شود.

دنیای وارونه «جهانی بدون خشونت» زمانی خود را عریان‌تر نشان داد که در آغازین سال‌های شروع قرن بیست و یکم، منطقه غرب آسیا شاهد شروع دو جنگ مهیب در عراق و افغانستان بود. آن‌هم از جانب کشوری (آمریکا) که خود را سردمدار و داعیه‌دار دروغین حقوق بشر می‌داند. غرب که خود را منادی تحمل و بردباری می‌داند امروز خود درگیری ناشکیبایی است. رشد افراطیون در فرانسه و آلمان و خروج انگلیس از اتحادیه اروپا نمونه‌های بارز این عدم تحمل است. به مصداق ضرب‌المثل «از قضا سرانگبین صفرا فزود» در این شرایط خود ایالات متحده هم در کمال ناباوری با انتخاب دونالد ترامپ به ریاست جمهوری در طلسم تهلکه خشونت گرفتار آمد.

فردی که پیشتر بی‌پرده از برتری نژاد سفیدپوست بر رنگین‌پوستان، اخراج مسلمانان و مهاجران، کشیدن دیوار در مرز مکزیک و... سخن به میان آورده بود. امروز افکار عمومی جهان شاهد بروز ناآرامی‌ها و تظاهرات در خاک آمریکاست که شهروندان آن رئیس‌جمهور جدید را بر نمی‌تابند. کوتاه سخن آن‌که اگر به پدیده «افراط‌گرایی و عدم مدارا با دیگران» فرصت میدان‌داری داده شود به تمام ساختار جوامع مانند سرطان دست‌اندازی خواهد کرد. فردایی که برای به کنترل در آوردن آن دیر خواهد بود.

محمد انیسی‌طهرانی

بین‌الملل