اتفاقات ناخوشایند موسیقی دست دولت نیست

درروزگاری که هنر، گهگاه طعنه و تشر سیاست را تحمل می‌کند هنرمندان انگشت شماری چون حسین علیزاده هستند که به میدان می‌آیند وسینه خود را برای حفظ هویت اصیل موسیقی ایرانی ستبر می‌کنند؛ هنرمندی که با بیش از چهاردهه فعالیت بی‌شمارو ثبت کارنامه پر بار و ماندگار درعرصه موسیقی، بدون آنکه به دنبال افتخار والقاب‌ گوناگون باشد دلسوزانه برای حفظ موسیقی سرزمینش تلاش کرد و با آنکه آوازه‌اش از خیلی سال‌ها پیش به آن سوی آب‌ها رسیده اما هیچ گاه حاضر نشد نشان اصالت ایرانی بودن خود را با هیچ نشان دیگری عوض کند.

کد خبر: ۹۴۲۶۹۸

به گزارش جام جم آنلاین دهمین جشنواره موسیقی جوان بهانه خوبی برای گفتگو با حسین علیزاده است. گفتگویی که در آن بحث از وضعیت این جشنواره به موضوعات دیگری هم کشیده شده است. بخشی از حرف های حسین علیزاده در این گفتگو را به نقل از روزنامه ایران می خوانید.

* آیا کسی که تحصیلکرده دانشکده ادبیات است نباید شاهنامه فردوسی، گلستان سعدی یا حافظ بخواند به این بهانه که نباید مفتون و واله چهره‌های سنتی ادبی باشد! این مثال بیان‌کننده آن است که شرکت‌کنندگان جشنواره ملی موسیقی جوان شاهنامه موسیقی را می‌خوانند. درواقع ردیف درموسیقی به مانند شعردر ادبیات است. خود من به شخصه ازکسانی هستم که همیشه به دنبال ایجاد بیان تازه در موسیقی بوده و خواهم بود.

* به عقیده من هنرکهنه و نو ندارد وبا نگاه تخصصی به ردیف‌ها خواهید دید که آنقدرغنی از موسیقی است که تاریخ مصرف ندارد و همیشه خواهد بود ودر واقع آنچه تغییر می‌کند برداشت ما از ردیف‌ها است که می‌توانیم با روز و روزگار خودمان آنها را تطبیق دهیم.
* در سیستم آموزشی ما یک مقدار تعصب وجود دارد. قراربراین بود ازخیلی سال‌ها پیش در خصوص مسأله آموزش موسیقی دردانشگاه‌ها و دیگر فضاهای آموزشی تحولی ایجاد شود اما این اتفاق نیفتاد وحتی هیچ تحولی هم در آموزش موسیقی غربی در ایران به وجود نیامد. این اتفاق به این دلیل است که ما مبتکر نیستیم وهمیشه در فکر مونتاژ کارازجاهای دیگر هستیم و به نظر من باید این نگرش را در جامعه تغییر داد و به یک جامعه آینده نگر تبدیل شویم.
* آنچه طی این یک قرن اخیر در مورد ساز اتفاق افتاده بسیار چشمگیر بوده در صورتی که در خصوص آواز این‌گونه نیست. به طور مثال اگر به ردیف‌های موسیقی توجه داشته باشید خواهید دید ردیف‌ها با سازها و روایت‌های مختلف وجود دارد که بسیار هم غنی است مانند ردیف میرزا عبدالله، ردیف آقا حسینقلی ، علی اکبرخان شهنازی، موسی خان معروفی و... اما وقتی به ردیف آوازی می‌رسیم می‌بینیم ردیف محمود کریمی عده‌ای موافق و تعدادی مخالف دارد.

* در واقع باید گفت خواننده‌ها با هم هماهنگی ندارند. به هر صورت آن اتفاقی که در موسیقی‌سازی افتاده است در موسیقی آوازی این‌گونه نبوده و می‌توان گفت پشتوانه فرهنگی، علمی و نگرش باعث شده در موسیقی‌سازی شاهد اتفاقات و تنوع بسیاری باشیم. اما به نظر می‌رسد در مورد متد آوازی باید تلاش بیشتری شود و با اتفاق نظر خواننده‌ها، موسیقیدانان وهمه، قرض گرفتن از ردیف‌های مختلف یک ردیف جامع برای آواز تدوین شده و در سطح دانشگاه‌ها و مراکز آموزشی تدوین شود.

* دولت یازدهم در خصوص موسیقی سعی و تلاش خود را انجام داده است و کارهایی در این خصوص صورت گرفت اما به هر حال مسائلی به وجود آمد و آن‌طور که باید و شاید شرایط خوبی برای موسیقی به وجود نیامد. البته دولت جدید قول‌هایی داد و به نظر من قطعاً خواسته‌اش هم همین بوده است اما احساس می‌شود خیلی از اتفاقات در دست دولت نیست.درست است که رئیس قوه اجرایی داریم اما این قوه به تنهایی نمی‌تواند کاری پیش ببرد. درمقام‌هایی پایین تراز رئیس‌جمهوری کسانی هستند که در تمام امور تصمیم می‌گیرند و این تصمیم با قوانین جمهوری اسلامی، قانون اساسی و عرف در تناقض است و نشانه‌ ناهماهنگی و واگرایی است .