آموزش و پرورش فرزند ناتنی دولت‌ها

برای نمونه به حقوق دبیران و معلمان همیشه آن طور که باید پرداخته نشده و این افراد به نوعی از مشکلات اقتصادی رنج می‌برند، شهروندان نیز هنگام استفاده از خدمات آموزش و پرورش راحت نیستند، به عنوان مثال انواع و اقسام مدارس این روزها در کشور دایر شده، اما والدین برای ثبت‌نام کودکان خود در مدارس همواره با مشکل روبه‌رو هستند.

فرصت‌ها نیز تاکنون برای اصلاح این مشکلات راه به جایی نبرده، گویی اراده‌ای مناسب برای پرداختن به این موضوع وجود ندارد، البته باید یادآور شد پرداختن به مسائل آموزش و پرورش در تمامی دولت‌ها در اولویت قرار نداشته؛ چراکه اگر غیر از این بود اکنون با گذشت سال‌ها از انقلاب اسلامی مشکلات فرهنگی حل نشده باقی نمی‌ماند.

مشکل اینجاست که دولت‌ها برای حل مشکلات آموزش و پرورش اراده کافی ندارند به همین دلیل شان معلم و آموزش و پرورش در کشورمان جایگاه مناسب خود را به دست نیاورده است.

باید یادآور شد در لایحه برنامه ششم نیز بدرستی به مسائل آموزش و پرورش پرداخته نشده بود و به زبان ساده‌تر دولت در این خصوص کم لطفی کرد. نبود بحث آموزش عمومی در برنامه ششم توسعه نشانه نبود باور به سرمایه‌گذاری بر روی انسان‌ها از یک طرف و بی‌توجهی به توسعه انسانی است.

این درحالی است که دولت می‌توانست خودش این مسائل را سبک و سنگین کند و بموقع برای رفع آنها مبادرت ورزد؛ چراکه با برنامه‌ریزی دقیق‌تر می‌توان در برنامه پنچ‌ساله بخشی از مشکلات را از میان برداشت.

مسائل آموزش و پرورش در کشورمان حل‌نشده باقی مانده؛ چراکه تاکنون فقط درحد شعار عمل شده، به همین دلیل مادی‌گرایی رواج یافته و کودکان کمی تمایل دارند در آینده شغل معلم و دبیران خود را ادامه دهند.

مساله اینجاست که در کشورمان همواره تعداد زیاد آموزش و پرورشی‌ها بهانه‌ای بوده برای نپرداختن به مساله آنها، اما اگر به این وزارتخانه بیش از پیش توجه و اعتبار آن تامین شود، به نوعی آینده جامعه را تامین کرده و مانع گسترش بسیاری از آسیب‌های اجتماعی خواهیم شد.

سید حمایت میرزاده - سخنگوی کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس