زندگی نباتی امیر عباس اتفاق یا قصور پزشکی

نوزاد 5 ماهه را دریابید +عکس

حتی تصورش هم برای یک مادر سخت است، اینکه 9 ماه دوران بارداری را برای دیدن لبخند‌های فرزندش سپری کند و یک اشتباه یا سهل‌انگاری تمام آرزوهایش را به باد بدهد و یک عمر حسرت به دل دیدن خنده‌ها و گریه‌هایش بماند.
کد خبر: ۹۱۵۹۷۹
نوزاد 5 ماهه را دریابید +عکس

به‌گزارش جام جم آنلاین ، همه چیز از یک هشتک در فضای مجازی شروع شد؛ هشتکی که حکایت از یک درد بزرگ دارد، درد یک مادر مادری که‌ آرزو به دل مانده است، آرزو به دل خند‌ه‌ها و گریه‌های نوزاد پنج‌ماهه اش؛ امیر عباس پنج ماه است که فقط نگاه می کند، بی هدف و بی احساس...

دنبال هشتک را که بگیرید به داستان عجیبی می‌رسید. داستانی که امیر عباس پنج ماهه شخصیت اول قصه است.

مادر امیر عباس از سه روز جهنمی می‌گوید؛ روزهایی که در دفتر خاطرات هرکس زیباترین وقایع رقم می‌خورد. خاطراتی که همیشه شیرین‌ترین و به یاد ماندنی‌ترین لحظات زندگی هر زن و شوهری است. « لحظاتی که یک زن حس مادر شدن را تجربه، حس، زندگی می‌کند...»

اما این لحظات برای مادر امیر عباس یادگاری‌های خوبی نداشت. روزهایی شیرینی که به علت کوتاهی یا سهل‌انگاری یا از سر اتفاق و تقدیر، روزگار مادر را تلخ و تاریک کرد.

مادر امیر عباس از پنج ماه قبل می‌گوید، از آن روز که با درد شدید زایمان به یکی از بیمارستان‌های مشهد ( البته خصوصی) مراجعه می‌کند و ادامه این ماجرا را به قلم خود این مادر می‌خوانید:

«در خیلی جاها دیدم که مامانا از زایمانشون تعریف میکنن‌ و از حساشون مینویسن تابعدا بچشون بخونه، منم می‌خوام بگم. بگم و شما قضاوت کنین.

من در هفته سی و هفتم، ساعت دوازده شب به بیمارستان مراجعه کردم (دو هفته پیش رفته بودم مطب دکتر ولی معاینه نشدم و به‌من نگفتن که طبیعی یا سزارین و حتی تاریخ زایمان ندادن که من از منشی دکتر هم پرسیدم و گفتند هنوز زوده و حتماباید سی و هشت هفته باشی بعد.

ماما شیفت شب اومد و گفت نود درصد سزارینی صبرکن با دکترت تماس بگیرم ببینیم چی میگن، تماس گرفتن و اومد؛ ماما پیش من گفت برو خونه دردهاتو بکش صبح ساعت هفت دکتر میاد، بیا معاینه‌ کنه و ببرت سزارین و هم میتونی ساعت نه بری مطب اونجا معاینه بشی.

من اعتراض کردم گفتم شما میگی سزارین خب چرا درد بکشم الان سزارین کنید گفت: فکر کردی ساعت دوازده شب دکتر میاد بالاسر تو .»

روز دوم؛ بیمارستان

«رفتم خونه و تا ساعت شش صبح که دوباره رفتم بیمارستان و من رو بستری کردن و باوجود این‌همه درد کشیدن، نشد.

به‌ ماما گفتم گفتین سزارین من دیگه نمیتونم درد بکشم لطفا بگید دکتر بیاد گفت صبرکن میان، ماما شیفت شب شیفتش عوض شد و ماما شیفت صبح اومد باز هم اصرارکردم ولی بی‌فایده بود و گفتن حتما باید دکترت بیاد و معاینه کنه و تشخیص نهایی رو بدن.

بادکترم چندین بار تماس گرفته شد ولی دریغ از جواب دادن ایشون (یه مریض دیگه هم داشتن ک قلب بچشون دچار مشکل شد) تاساعت 9 که دکتر ازبیمارستان میرفتن مطبشون ماما برای چندمین بار زنگ زد و دکتر جواب داد و شرح حال من و اون خانومو گفتند.

دکتر برگشت و اون خانومو سزارین کرد ولی نیومد که منو معاینه کنه.

ساعت 10 صبح بود که من طاقت دردو نداشتم و خواستم یه کاری بکنن ولی بازم قبول نکردن سزارین بشم.

بعد چند ساعت متخصص بیهوشی اومد و با تمام تلاش پزشک و ماما زایمان انجام نشد.

ساعت حدودا هفت غروب بود که من به‌هوش اومدم و نمیدونستم چی‌شده و وقتی منو از اتاق عمل بردن بیرون صورت گریون خانواده‌‌ام رو دیدم و از حال مادرم و همسرم با دسته گل خشک شده تو دستش....

خلاصه به‌بخش منتقل شدم و هرچی خبر از بچم می‌گرفتم کسی جوابی نمی‌داد و می‌گفتن الان میارنش...

به هر حال چون خیلی درد داشتم، هربار می‌پرسیدم می‌گفتن الان بچتو میاریم، هرچی اطرافیانمو می‌فرستادم از حال بچه خبر بگیرن راه نمیدادن؛ ساعت نزدیک یک بود که زنگ زدم همسرم خبر بچه رو بگیرم، که دیدم همسرم تو خیابونه و داره داد می‌زنه و می‌گه: گفتن حال بچه خوب نیست باید بزاریمش دستگاه و سه میلیون دیگه باید بریزیم.

روزبعد سوال کردم گفتن بچه خسته شده تو زایمان! گذاشتیم دستگاه میاریمش تاشب تا فردا تا تا تا....»

روز سوم؛ دیدن امیرعباس

«روز بعد گفتن می‌تونی بچتو ببینی منم با وجود اینکه خیلی درد داشتم و نتونستم تا اون‌موقع سرپابشم، بلندشدم رفتم صورتموشستم خودمو مرتب کردم و به همه گفتم دارم میرم دیدن نفسم...

نشستم رو ویلچرو، منو بردن ان آی سی یو، ولی امیرعباسمو تو چه وضعیتی دیدم که کاش نمیدیدم، گریه کردم پرسنل دلداریم دادن، نتونستم بمونم و دوباره رفتم بخش.

(روزدوم که بستری بودم ماما خیلی اتفاقی اومد اتاقم که زنگ بزنه من دیدم از پشت سر و از اونجا که هرکی میومد خبر بچمو میگرفتم از ایشون هم خبرگرفتم تامنو دید اومد بالاسرمو دستمو گرفت و ازمن طلب حلالیت کرد و گفت نمیدونم کجای کارمون اشتباه بود که اینجور شد خواب ندارم همش به فکر توام، پرسیدم چقد بخیه خوردم گفت نمیدونم، دکتربرد اتاق عمل بخیه زد و سزارین کرد، دکتر هم که میومد برای ویزیت می‌گفت من خودم هم عذاب وجدان دارم خداروشکر مادرخودش خوبه.

عمل بماند که بعدها فهمیدم حتی ممکن بوده خودم به‌هوش نیام و چه اتفاقات باورنکردنی برایم افتاده.

خلاصه هفده روز پسرم بیمارستان بستری بود و حدود یک هفته بیشتر منو امیرعباس باهم بیمارستان بودیم، اون‌روزها دستش می‌پرید ولی من نمیدونستم تشنجه و از هرکی می‌پرسیدم بهم نمی‌گفتند که بچه دچار فلج مغزی شده، فقط دکتر نوزادان گفت اکسیژن بهش نرسیده موقع زایمان و اونموقع من نمیدونستم این یعنی چی ......»

روزهایی که تمامی ندارد...

و امروز پنج ماه ازاین واقعه می گذرد و مادر امیر عباس مثل همه مادرها برای فرزندش مادری می‌کند، مادری که آرزو به دل خیلی چیز‌هاست، آرزوی یک‌بار خندیدن، یا یک واکنش از سوی نوزادش، آرزو به دل خیلی چیزها، حتی گریه کردن امیر عباس، امیر عباس در این پنج ماهه تنها یک زندگی نباتی دارد. نه می‌خندد و نه گریه می‌کند و به هیچ حرکتی واکنش نشان نمی‌دهد.

مادرش اما، امیدوار است؛ همه خانه و زندگی را فروخته و برای بهبودی امیرعباس هزینه کرده، اما تا به امروز فایده‌ای نداشته است، و مادر بازهم امیدوار است که اگر خدا بخواهد و مسئولان کمک کنند بتواند از پیشرفت مشکلات امیرعباس جلوگیری کند و راهی برای بهبودی پسرش پیدا کند.

انعکاس مشکلات امیرعباس در فضاهای مجازی به سرعت انتشار پیدا کرد، تا آنجا که عده بی‌شماری از مردم با هشتک کمپین_حمایت_از_امیرعباس# از وزیر بهداشت و مسئولان و پزشکان خواستند تا به کمک این نوزاد 5 ماهه بیایند. درخواستی که تا به امروز با هیچ پاسخ و واکنش مثبتی روبه‌رو نشده است.

این مادر نسبت به اینکه شکایت به نتیجه نرسیده است، درخواست دیگری نیز دارد؛ اینکه پرونده امیر عباس مجددا و با دقت بیشتری بررسی و پیگیری شود و با پزشک یا هرکسی که در ماجرای امیر عباس مقصر بوده است برخورد و از تکرار چنین فجایعی جلوگیری شود.

مادر امیر عباس اما؛ همچنان امیدوار است.

منبع: فارس

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۱۶
رضا
-
۰۱:۴۵ - ۱۳۹۵/۰۴/۰۳
۰
۰
باسلام وآرزوی شفا
خیلی دوست دارم واكنش ونظرجناب زالی رئیس قهرمان نظام پزشكی روبدونم احتمالاًیانوزادرومقصرمی دونه یامادررو
شایدم پدررو؟؟؟؟؟؟!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
معراج
-
۱۰:۵۰ - ۱۳۹۵/۰۴/۰۳
راست میگی آقا رضا.واقعابهای بی مسوولیتی این دكتر رو باید كی بده غیر از خود امیرعباس و مادر بیگناهش؟؟؟بچه ایكه حالا باید با خندهاش شادی را به مادرش هدیه بده مثل یه یه روح شده!!!تو این دوره مسوولین فقط فكر حفظ میز ریاستشونن نه فكر امیر عباسها!!!خدا جون خودت شفاش بده.
نرم افزار موبایل
-
۰۲:۰۸ - ۱۳۹۵/۰۴/۰۳
۰
۰
خدا خیر ندهد همچون پزشك و مامای بی مسئولیتی را
حسن
-
۰۶:۲۶ - ۱۳۹۵/۰۴/۰۳
۰
۰
این مادر كه حامله شده بود میبایست حساب زمان بارداری را میكردوبعد بدكتر مراجعه میكرد حتی دربیمارستان هم گفته اند وقتت نرسیده ولی خودش ازدردزایمان ترسیده وخواسته خلاص شود.كادر بیمارستان را وادار به سزارین زودرس كرده.
ناشناس
-
۰۷:۱۸ - ۱۳۹۵/۰۴/۰۳
۰
۰
جای تاسف است كه فقط درحاشیه های پزشكی داریم ولی مسئولیت نه ؟ تبلیغات برای طرح ملی سلامت داریم اما پاسخگو نه
؟
توی این روزهای عزیز همه هموطنان برای امیر عباس كوچولو دعا كنند تا سلامتی شو بدست بیاره ...... آمین
كارگر
-
۰۷:۴۶ - ۱۳۹۵/۰۴/۰۳
۰
۰
با سلام
تلاش و كوشش وزحمات تمامی قشر جامعه قابل تمجید و تحسین وسپاس گزاریه................اما........
از اونجایكه ما ملتی احساسی هستیم بدون كنترل احساس از یك سری فعالیتها و اشخاص بیش از اندازه تعریف و تمجید میكنیم كه طبیعتا" باعث یك نوع غرور كاذب در طرف مقابل میشود كه این غرور باعث طلب دستمزد بیشتر میگردد كه بعد از مدتی با توجه به دریافت دستمزد اضافه از لحاظ مالی بصورت كامل (بیش از اندازه) تامیین میگردد.
1-شخصیكه بیش از اندازه غرور دارد -------- باعثش تمجید احترام زیادی
2-از لحاظ مالی بیش از اندازه تامین -------احساس غرور طلب دستمزد بیشتر
بعد از اینكه از لحاظ مالی تامیین شد با اون غرور دیگر به مریض به چشم یك منبع درامد نگاه میكند نه بیماریكه احتیاج به كمك داره.
این درد جامعه مااست اتفاق افتاده و خواهد افتاد و باعثش خود ما هستیم تك تك افراد جامعه. (از قدیم گفتن خلایق هر....)
بنیاد
-
۰۸:۵۸ - ۱۳۹۵/۰۴/۰۳
۰
۰
خداازشون نگذره
فقیر صنعتی شریف
-
۰۹:۱۸ - ۱۳۹۵/۰۴/۰۳
۰
۰
خدا شفا بدهد و آن پزشك...
نیكو
-
۱۰:۰۹ - ۱۳۹۵/۰۴/۰۳
۰
۰
همیشه دكتر ها برای بستن دهان مردم دلایل دكترانه خود رادارند وباچند دلیل من دراورده سروته قضیه را بهم می اورند.وهیچ كس هم نیست گوششان را بپیچاند.متاسفم.
ب
-
۱۲:۱۲ - ۱۳۹۵/۰۴/۰۳
۰
۰
ما جهان سومی هستیم یعنی جایی كه جون آدما برای كسی ارزش ندارم منم برای بچه خودم همین ماجراها اتفاق افتاد و زمانی كه داشتم این مطلبو میخوندم گریه ام گرفت و یاد تمام اون داستانها افتادم.نمیدونم چند نفر باید به خاطر بیكفایتی مسئولین و سهل انگاری پزشكانی كه كارشون شده تجارت جون انسانها آسیب ببینن تا كسی به فكر كاری بیوفته.تا زمانی كه پزشكان مصونیت داشته باشن هیچ كدوم به فكر درست انجام دادن كارشون نخواهند بود
حسن روحی
-
۱۲:۲۲ - ۱۳۹۵/۰۴/۰۳
۰
۰
مسولان بیمارستان باید جوابگو باشند وبه سزای اعمالشون برسند درایران سیستم اداری مثله قانون جنگله.
كارگر
-
۱۲:۳۱ - ۱۳۹۵/۰۴/۰۳
۰
۰
نظرات رو هم فیلتر میكنید ؟؟؟؟
صادق
-
۱۴:۰۰ - ۱۳۹۵/۰۴/۰۳
۰
۰
واقعا چی داره ادم بگه از پزشك های پرادعا و در قبالش بی مسئولیت....خدا شفا بده
جانباز محمد دامن باغ.
-
۱۷:۱۳ - ۱۳۹۵/۰۴/۰۳
۰
۰
پدر بی پولی بسوزه .زیر میزی و هزار بازی دیگر این بلاها رو سر مردم میاره وزیر محترم بهداشت. جلوی سهل انگاری را بگیرد.وبا خاطیان برخورد قاطع شود.
احسان
-
۱۷:۵۵ - ۱۳۹۵/۰۴/۰۳
۰
۰
خدا لعنت كنه اون پزشك بی وجدان رو.... چرا عده ایی انسان نما ملقب به پزشك!!!! این جنایات رو مرتكب میشن؟؟؟... بخدا حالمون اصلا خوب نیست خسته شدیم از تكرار این فجایع...
من
-
۰۰:۲۵ - ۱۳۹۵/۰۴/۰۴
۰
۰
ماشالا خیلی بچه نازیه
بعد میگن مجموعه در حاشیه به جامعه پزشكی بی احترامی كرد
جامعه پزشكی بیسار زحمت كش هستند اما بعضیاشون هم بی مسئولیت هستن

نیازمندی ها