افتخارم بازی در کنار گلاب آدینه است

مونا فرجاد پیش از این در نمایش‌هایی نظیر بازی در آخرین حکایت فرهاد به کارگردانی شهره سلطانی، دو آدم خجالتی به کارگردانی داریوش مودبیان، هتلی‌های حمید رضا آذرنگ، زبان اصلی به کارگردانی رسول کاهانی و... ایفای نقش کرده است. با این بازیگر جوان، درباره نمایش بیوه‌های غمگین سالار جنگ گفت‌وگویی کوتاه انجام دادیم.

مونا فرجاد دو ساله بود که در سریالی برای تلویزیون بازی کرد. نخستین تجربه تئاتری‌اش در چند سالگی اتفاق افتاد؟

شش سالگی. اولین نقشم را در تئاتر در نمایش آن شب که تو رو زندانی بود مجید جعفری بازی کردم که شش سالم بود. در این نمایش با ابوالفضل پور‌عرب همبازی بودم که در آن سال‌ها سوپراستار بلامنازع سینمای ایران بود. البته ایشان هنوز هم از بازیگران درجه‌ یک سینما و تلویزیون هستند که حضورشان به هر کاری وزن و اعتبار می‌دهد. در این نمایش پدرم آقای جلیل فرجاد و خواهرم مارال هم حضور داشتند و خانم فریماه فرجامی هم بازی می‌کردند.

درباره نمایشی که بناست در ایرانشهر روی صحنه برود حرف بزنید. گویا در اجرای جدید این نمایش، جایگزین نورا هاشمی شده‌اید.

بله! «بیوه‌های غمگین سالار جنگ» نوشته محمدامیر یاراحمدی پیش از این در سالن چهارسو با بازی گلاب آدینه، شیرین بینا، مونا فرجاد، نورا هاشمی، حمید رحیمی، محمد صدیقی‌مهر و حمیده مستعان در تئاتر شهر برگزار شده بود و از نمایشنامه‌های موفق و پربیننده بود و قرار است که این نمایش دوباره در سالن استاد سمندریان تماشاخانه ایرانشهر به روی صحنه برود. به دلیل این که خانم نورا هاشمی در شرایطی هستند که نمی‌توانند گروه را همراهی کنند، پس از رایزنی‌هایی که با افراد مختلف صورت گرفت، قرعه به نام من افتاد تا در خدمت گروه باشم و بازی کنم. در حال حاضر هم هر روز تمرین می‌کنم تا بتوانم تا روز 26 فروردین برای اجرا آماده باشم.

موضوع و تم بیوه‌های غمگین سالار جنگ چیست؟

متن این نمایشنامه متنی تاریخی و جذاب است که به تاریخ معاصر می‌پردازد و حال و هوای ایران در صد سال گذشته را به نمایش می‌گذارد، این نمایش داستان، سه زن در فرهنگی را که مردها می‌توانند زنان متعددی داشته باشند روایت می‌کند و ته مایه خنده و شیرینی هم دارد.

تجربه کار با خانم گلاب آدینه چگونه است؟ خصوصا که جای دختر ایشان هم به این نمایش اضافه شده‌اید؟

من ارادت قلبی خاصی به خانم گلاب آدینه و البته شیرین بینا دارم و خوشحالم و در این نمایش با این دوستان، همبازی هستم. من پیشتر افتخار همکاری با هر دو عزیز را داشته‌ام. یعنی چند سال پیش در سریال «سلام» که برای شبکه پنج سیما تهیه می‌شد، با خانم آدینه و شیرین بینا همکار بودم. خانم شیرین بینا در آن سریال نقش مادر مرا بازی می‌کردند و خانم گلاب آدینه بازیگردان کار بودند و ما حدود هفت، هشت ماه با هم کار کردیم و من تلاش کردم که از ایشان درس بیاموزم. این دوستی همچنان ادامه داشت تا امروز که افتخار دارم دوباره در کنارشان بازی کنم. فکر می‌کنم از خوش‌شانسی من است که با خانم آدینه کار می‌کنم. متأسفانه برخی از بازیگران می‌خواهند همه بد باشند تا آنها دیده شوند، اما خانم آدینه این‌طور نیستند. ایشان آنقدر بزرگوار و باهوش هستند که می‌دانند باید اثری خوب باشد و ماندگار تا یک نفر در آن نمایش بدرخشد. به همین دلیل به غیر از آقای حسین‌پور که در سمتِ کارگردان، هدایت مرا به عهده دارند، ایشان نیز مراقب من هستند و مرا کنترل می‌کنند تا اگر اشتباهی از من به دلیل عقب بودن از گروه سر بزند، جلوی این اشتباه را بگیرند.

نظرتان درباره افزایش تعداد تماشاخانه‌های خصوصی چیست؟

خدا را شکر که این سالن‌ها افزایش پیدا کردند. خود من در نمایش «زبان اصلی» رسول کاهانی، در تماشاخانه باران بازی می‌کردم که تجربه بسیار خوبی بود. به هر حال افزایش تعداد این سالن‌ها، باعث می‌شود تماشاگران بیشتری امکان دیدن کارها را داشته باشند. فقط به شرط این که در ساخت این سالن‌ها، استانداردها رعایت شود و البته منوط به جغرافیای مشخصی در شهر نشود و در تمام شهر پراکنده باشد. شاید تنها مشکل، اجاره خیلی گران این سالن‌هاست و حتما باید یک نمایش خوب بفروشد تا بتواند از پس اجاره آن سالن برآید. امیدوارم گروه‌ها این توفیق را داشته باشند که کارهایشان با استقبال خوبی مواجه شود تا هم شاهد رونق اقتصادی در هنر نمایش باشیم و هم گام بزرگی در جهت اعتلای فرهنگ برداشته شود.

اعظم حسن‌تقی